IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  TΕΡΑΣΤΙΑ η ΥΣΤΕΡΗΣΗ  στην  υιοθέτηση μη επανδρωμένων συστημάτων (ιπτάμενων και επιφανείας) από την πλευρά της ελληνικής άμυνας, παρά το χαμηλό κόστος ανάπτυξης και παραγωγής τους  και  παρά  τις  δυνατότητες  της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας στο συγκεκριμένο  τομέα, με συνέπεια τον ΘΑΝΑΣΙΜΟ  ΚΙΝΔΥΝΟ  σε θάλασσα και αέρα από την αντίστοιχη πολυετή και επιτυχή δραστηριοποίηση,  στα  πολεμικά  αυτά  μέσα, της τουρκικής  αμυντικής βιομηχανίας. Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ  ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΦΙΣΤΑΤΑ Ι · ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ  ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ  ΤΑΣΗΣ  …   Αεροπορία Στρατού: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ… για την παλιά-καλή “FARA” επιθετικών ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΩΝ; Σηματοδοτεί η ματαίωση του προγράμματος FARA το τέλος του επιθετικού ελικοπτέρου; – Η προσέγγιση του DP στο ζήτημα της περαιτέρω εξέλιξης του εξειδικευμένου επιθετικού ελικοπτέρου , τόσο από τεχνολογικής όσο και από επιχειρησιακής πλευράς, έγινε εδώ και αρκετό καιρό με επίκεντρο το δυσθεώρητο πλέον κόστος. Με τις τιμές αγοράς νέας κατασκευής μονάδων

Ιδού τα UAV της Τουρκίας τα οποία περιπλέκουν ήδη την ισορροπία με την Ελλάδα… Όπως ήδη αναφέρθηκε στο πρώτο μέρος , οι Τούρκοι – τουλάχιστον μέχρι την εγκατάσταση και επιχειρησιακή λειτουργία του συστήματος c-UAV – χρησιμοποιούσαν αριθμό UAV για να προβούν στις γνωστές παραβιάσεις/παραβάσεις. Με αυτό τον τρόπο επετύγχαναν αφενός τη διατήρηση των – παράνομων – διεκδικήσεών τους, αλλά ταυτόχρονα δεν «εξέθεταν» Α/Φ και πιλότους. Σημειώνεται ότι μετά το πραξικόπημα του 2016, η τουρκική Αεροπορία (Τ/ΠΑ) έχει υποστεί σημαντικές «απώλειες» σε έμψυχο δυναμικό. Επιπρόσθετα, εκτιμάται (χωρίς να μπορεί να επιβεβαιωθεί απόλυτα) ότι η Τ/ΠΑ έχει πρόβλημα και στην εξασφάλιση ανταλλακτικών για τον στόλο των μαχητικών F-16. Έτσι, η επιλογή χρήσης των UAV ουσιαστικά αποτελούσε μονόδρομο. Γράφει ο Σώζων Λεβεντόπουλος Αυτή όμως είναι μόνο η μια όψη της πραγματικότητας. Η άλλη φάνηκε κατά τις επιχειρήσεις στη Λιβύη και στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ παλαιότερα και πρόσφατα στην Ουκρανία , όπο