IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του ΠΑΝΟΥ Το 2018 αποτέλεσε σημαντικό έτος για την ελληνική οικονομία. Ολοκληρώθηκε το τρίτο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που συνοδεύθηκε με συγκεκριμένα μέτρα, έστω και ανεπαρκή, ελαφρύνσεως των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας σε ορίζοντα δεκαετίας. Παράλληλα, η οικονομική ανάκαμψη ενισχύθηκε σε σχέση με το 2017, παρά την ανεξήγητη, για οικονομικούς λόγους, υπέρβαση του στόχου για το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα για ένα ακόμη έτος. Η δημιουργία υπερπλεονασμάτων στηρίχθηκε στη φορολόγηση συγκεκριμένων κατηγοριών του πληθυσμού (κυρίως σε όσους τολμούν να δηλώσουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 15.000 ευρώ και σε όσους είναι ιδιοκτήτες ενός διαμερίσματος 3ου ορόφου, 15ετίας και επιφάνειας 120 τ.μ. σε μια περιοχή με τιμή ζώνης 1.500 ευρώ), αλλά και στη υστέρηση της προγραμματισμένης δαπάνης των δημοσίων επενδύσεων. Η αύξηση της οικονομικής δραστηριότητας συνέβαλε στην περαιτέρω αποκλιμάκωση του ποσοστού ανεργίας, (με αυξημένη συμμετοχή της μερικής κα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:     (1) Η «αλήθεια έξω από τα μνημόνια μάλλον θα είναι πικρή» για την Ελλάδα – Επιστρέφει σε επιτόκια αγοράς… με ενισχυμένη εποπτεία. (2.1)  Ανησυχία της ΕΚΤ για την στάση των αγορών προς την Ελλάδα – Πιθανόν να μετατεθεί η έκδοση ομολόγου μετά τον Σεπτέμβριο. (2.2)  Στο έλεος των διεθνών πιέσεων τα ελληνικά ομόλογα,  νέα επιδείνωση. (3 )  Economist: Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια,  αλλά η Οδύσσεια συνεχίζεται - Σε ομηρία η κυβέρνηση.   (4)  Ποντάρουν στις κατασχέσεις για να αυξήσουν τα φορολογικά έσοδα  και να πιάσουν το φετινό πλεόνασμα. Οι ευρωεκλογές, το ΔΝΤ  και η μεταμνημονιακή διαπραγμάτευση. Η τραγωδία στο Μάτι δεν ανατρέπει μόνο κάθε πολιτικό σχεδιασμό της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, αλλά θέτει νέες προτεραιότητες στη χώρα στο κοινωνικό, στο αναπτυξιακό και εξ ανάγκης στο δημοσιονομικό επίπεδο. Η ανάγκη για ριζοσπαστική αναδιοργάνωση των υπαρκτών κρατικών και αυτοδιοικητικών δομών και η συγκρότηση νέων, όχι μόνο για την πολιτική πρ

Όπως είναι γνωστό, η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη μέχρι το 2022 να έχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια, μέχρι το 2060, 2,2%. Όταν κατά γενική ομολογία η οικονομία είναι στα γόνατα, λόγω και έλλειψης ρευστότητας, μία τέτοιου επίπεδου αφαίμαξη δεν αφήνει περιθώρια για να ξανασταθεί στα πόδια της. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση Τσίπρα παράγει τα τελευταία χρόνια υπερπλεονάσματα, πολύ μεγαλύτερα από τους μνημονιακούς στόχους. Πρώτον, για να πείσει τους δανειστές ότι δεν χρειάζονταν πρόσθετα μέτρα. Δεύτερον, για να κάνει κάποιες μικροπαροχές στους φτωχούς, τους οποίους θεωρεί εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, και σε βάρος της μεσαίας τάξης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΕ, το 22,2% των Ελλήνων επιβιώνει σε συνθήκες ένδειας. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογουμένων προς το δημόσιο αυξάνονται με ρυθμό που φθάνει μέχρι και ένα δισ. ευρώ το μήνα. Σ’ αυτό πρέπει να προσθέσουμε και τις αυξανόμενες ληξιπρόθεσμες οφειλές και προς