IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ουκρανία: Ο πόλεμος που χάνεται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έγινε η απαρχή ενός πολέμου ο οποίος φαινόταν από την αρχή ότι θα είναι μακρύς. Η συστράτευση της Δύσης στο πλευρό της Ουκρανίας είχε έναν βασικό στόχο. Την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας και κυρίως του δικαιώματος μιας ανεξάρτητης χώρας στην καρδιά της Ευρώπης να αποφασίζει ελευθέρα για τις τύχες της. Ο πόλεμος αυτός εξελίχθηκε σε έναν αγώνα της Δύσης για να αποκρουστεί ένας επικίνδυνος ιστορικός αναθεωρητισμός, σε έναν αγώνα της δημοκρατίας εναντίον του αυταρχισμού, της φιλελεύθερης κοινωνίας απέναντι στον σκοταδιστικό οπισθοδρομισμό. Στο πλευρό της Ουκρανίας βρέθηκαν όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι λαοί της Ευρώπης που έχουν πληρώσει ακριβά το τίμημα ιστορικών τυχοδιωκτισμών στην διάρκεια του 20 αιώνα. Όμως η μάχη της Ουκρανίας εξελίσσεται εντελώς διαφορετικά. Οι ΗΠΑ και οι στενοί σύμμαχοι τους στην Ευρώπη, Βρετανία, Βαλτικές χώρες, Πολωνία θεωρούν ότι μπορεί στις στέπες της Ουκρανίας να παρ

Οταν η παρηκμασμένη Ευρώπη κρατά δολίως έξω Σύρους πρόσφυγες και μετανάστες και κρύβεται πίσω από την Ελλάδα... Οταν τα νησιά μας, η Χίος, η Σάμος, η Λέσβος, η Κως και η Λέρος, θυσιάζονται φιλοξενώντας αυτούς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες... Η κορυφαία Μπιενάλε Τέχνης της Βενετίας υποκλίνεται στον Αισχύλο. Οταν η χώρα μας, παρά την οικονομική, την προσφυγική, τη μεταναστευτική και εν γένει την ανθρωπιστική κρίση, υπερασπίζεται μόνη της το δικαίωμα στη ζωή του Ξένου, πώς, άραγε, προστατεύεται και προωθείται η ίδια η δημοκρατία στο εσωτερικό των εθνών-κρατών; Στο φόντο τέτοιων θεμελιωδών ερωτημάτων διακρίνουμε ήδη κοινωνικά ερείπια, έκρηξη της ανισότητας, άνοδο της Ακροδεξιάς, διαρκή εξασθένηση της δημοκρατίας και διαρκή παράκαμψη της λαϊκής βούλησης, βλέπουμε χώρες όπου η κρίση και η κατάσταση εξαίρεσης παγιώνονται, παίρνουν ενδημικά χαρακτηριστικά. Μια Ευρώπη στην οποία η ηγεμονεύουσα ελίτ προσκομίζει «πολιτικό εξευτελισμό ολόκληρων λαών», «καταστροφή ολόκληρων γενεών και

Η Ευρώπη των δύο ταχυτήτων υπάρχει ήδη. Από το ενιαίο νόμισμα μέχρι τη Σένγκεν και τον φόρο στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, είναι πολλοί οι τομείς όπου οι 28 (σύντομα 27, μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου) προχωρούν στη βάση της λεγόμενης «ενισχυμένης συνεργασίας». Τι έχει στο μυαλό της λοιπόν η καγκελάριος Μέρκελ όταν προτείνει την επισημοποίηση αυτής της διάκρισης στα επόμενα βήματα της ΕΕ; Πρώτα απ’ όλα θέλει να κερδίσει χρόνο, περιμένοντας να κλείσει αυτή η εκλογική χρονιά, προσδιορίζοντας όμως παρά ταύτα μια μέθοδο που θα αποκτήσει νέο περιεχόμενο μετά την εκλογή νέων κυβερνήσεων στο Παρίσι, στο Βερολίνο, ίσως και στη Ρώμη. Η Γερμανίδα καγκελάριος παρατηρεί ότι η σημερινή Ευρώπη των 28 είναι πολιτικά, πολιτισμικά και οικονομικά ετερογενής, κατά συνέπεια πρέπει να ληφθούν αποφάσεις προκειμένου να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που έχει μπροστά της. Σε ποιους τομείς πρέπει να γίνουν αλλαγές; Το σημείο εκκίνησης είναι χωρίς αμφιβολία η νομισματική ένωση στη

Samir Amin Βiblionet - Samir Amin AMIN SAMIR : ''ΠΟΛΙΤΕΙΑ'' - ΒΙΒΛΙΑ Eθνική κυριαρχία για ποιον σκοπό;  Το Brexit και η κατάρρευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης του Σαμίρ Αμίν * Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η κριτική της, προκαλεί σοβαρές παρεξηγήσεις από τη στιγμή που την αποσπούμε από το κοινωνικό, ταξικό περιεχόμενο της στρατηγικής στην οποία εγγράφεται. Το κυρίαρχο κοινωνικό μπλοκ στις καπιταλιστικές κοινωνίες αντιλαμβάνεται πάντα την κυριαρχία ως ένα απαραίτητο εργαλείο για την προαγωγή των δικών του συμφερόντων, τα οποία είναι θεμελιωμένα τόσο στην καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργασίας όσο και στην παγίωση των διεθνών θέσεων της. Σήμερα, στο παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα (το οποίο προτιμώ να αποκαλώ «ordo-liberal», δανειζόμενος από τον Μπρούνο Όιγκεν αυτόν τον εξαιρετικό όρο), που κυριαρχείται από τα χρηματιστικοποιημένα μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής τριάδας (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία), οι πολιτικές εξουσίες, που