IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   (Photo by Fabio Teixeira/Anadolu Agency via Getty Images) Οι δαίμονες του παρελθόντος επιστρέφουν στην Βραζιλία. Μια δημοκρατία δεν μπορεί να εδραιωθεί όταν ο στρατός δεν έχει αποδεχτεί τον ρόλο του, οι πολιτικοί τον αξιοποιούν σαν εργαλείο διακυβέρνησης και η κοινωνία δεν έχει ξεκαθαρίσει την στάση της απέναντι σε αυτόν. Κατά το πέρασμα του προηγούμενου αιώνα είχαμε το φαινόμενο της δημιουργίας δικτατορικών καθεστώτων τα οποία άφησαν, σε διάφορες περιπτώσεις, ανεξίτηλο το στίγμα τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι των χωρών που κυβέρνησαν.Από αυτή την κατηγορία δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η Βραζιλία. Η μεγαλύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής έζησε μια περίοδο καταπίεσης και απαγόρευσης των ατομικών  και  συλλογικών ελευθεριών  από το 1964  έως το  1985 από  ένα καθεστώς το οποίο ήταν υπεύθυνο για το θάνατο 475 αντιφρονούντων αλλά και για το βασανισμό χιλιάδων πολιτών που δεν συμφωνούσαν με τις πρακτικές του. Ας δούμε, όμως, πρώτα...

Οι συγκρούσεις πριν την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων έξω από το Μαρακανά μεταξύ στρατού και αστυνομίας με διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για την διοργάνωση των αγώνων εν μέσω συνθηκών φτώχειας μεγάλου τμήματος του βραζιλιάνικου λαού, επανέφεραν στην επιφάνεια τις ακραίες ταξικές αντιθέσεις στη Βραζιλία, έτσι ώστε να διερωτώμεθα: Γιατί επελέγη η Βραζιλία για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και προ διετίας του Παγκοσμίου Κυπέλου ποδοσφαίρου; Πώς ερμηνεύονται αυτές οι ακραίες κοινωνικές ανισότητες σε μια οικονομία που ανέβηκε στην έκτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης, αφήνοντας πίσω τη Μεγάλη Βρετανία; Η ιστορική ιδιαιτερότητα της Λατινικής Αμερικής Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να κρίνουμε την πορεία των κρατών της Αμερικής και ιδιαίτερα της Λατινικής Αμερικής, ώστε να αξιολογήσουμε τις αντιδράσεις των λαών, από την ιστορική πορεία των λαών της Ευρώπης ακόμη και της Ασίας. Διότι όπως σημειώνει ο Νίκος Ψυρούκης στην “Ιστορία της αποικιοκρατίας”, «μέσα σε τρ...