IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Οι Κούρδοι, ο αγώνας τους και πως μπορεί να επηρεάσει τα ελληνοτουρκικά. Εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Κούρδων.  Πως θα διαμορφώσει τις ισορροπίες στην Εγγύς Ανατολή και πως θα επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μια επιτυχής έκβασή του. Με αφορμή τον εορτασμό των 200 ετών από την απελευθέρωση των Ελλήνων από τον τουρκικό ζυγό ας κάνουμε μερικές συγκρίσεις με τον σημερινό αγώνα των Κούρδων. Το 1821 οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Πρωσία και Αυστρία καταδίκασαν την ελληνική εξέγερση. Όμως οι σφαγές του ελληνικού πληθυσμού από τους Οθωμανούς και το φιλελληνικό κίνημα που είχε αρχίσει να δημιουργείται στην Ευρώπη, καθώς και τα συμφέροντά τους στην περιοχή που είχαν αρχίσει να αλληλοσυγκρούονται και να αλλάζουν, μετέβαλαν την στάση τους, αντιμετωπίζοντας πλέον ευνοϊκά την προοπτική δημιουργίας ενός κυρίαρχου ελληνικού κράτους. Έτσι το 1827 Η Αγγλία, η Γαλλία και η Ρωσία υπέγραψαν στο Λονδίνο συνθήκη που καλούσε τις δύο εμπόλεμες πλευρές να διαπραγματευτούν για

 Trump hasn't gone mad. He's gone rogue. Ο Πρόεδρος Τραμπ δεν τρελάθηκε,  ξέρει καλά τι κάνει. Όχι, ο Πρόεδρος Τραμπ δεν έχει τρελαθεί, διαβεβαιώνω τον Φίλιππο, τον Χανς και άλλους ξένους φίλους που μου έστειλαν e-mail ή μου τηλεφώνησαν πανικόβλητοι μετά τον θόρυβο της Ουκρανίας και το ολίσθημα στη Συρία. Ο Τραμπ ξέρει τι κάνει. «Εσείς είστε που χρησιμοποιείτε λάθος εργαλεία στην ανάλυσή σας» τους λέω. Νομίζετε ότι πρόκειται για εξωτερική πολιτική αλλά για τον Τραμπ δεν υπάρχει εξωτερική πολιτική. Υπάρχουν μόνο λαμπερά ξένα "παιχνιδάκια" με τα οποία πρέπει να παίξει για χάρη του αμείλικτου σχεδίου του να επανεκλεγεί. Θα ξεκινήσει τώρα πόλεμο στους διπλωμάτες των ΗΠΑ, στους πράκτορες, στους κατασκόπους, στις επιτροπές του Κογκρέσου και σε άλλες συνιστώσες του "βαθέως κράτους" όπως το αποκαλεί το Τραμπ. Στον κόσμο του Τραμπ, δεν έχει σημασία αν αποσυρθούν τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία. Δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερ

 Ο Τραμπ «απειλεί» την Τουρκία ... αφού την άφησε να εισβάλει στη Συρία. Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε σήμερα πως αν η Τουρκία κάνει κάτι που η Ουάσινγκτον θεωρήσει ότι η Άγκυρα κινείται «εκτός ορίων», τότε οι ΗΠΑ θα «καταστρέψουν ολοσχερώς και θα εξαφανίσουν την οικονομία της Τουρκίας». Η δήλωση αυτή έγινε λίγο μετά από την ανάρτηση του Τραμπ στο Twitter πως η δουλειά των ΗΠΑ  στη Συρία ολοκληρώθηκε και πλέον θέλει να αφήσει στους πρωταγωνιστές που εμπλέκονται στη σύγκρουση αυτή την ευθύνη να «επιλύσουν την κατάσταση» οι ίδιοι. «Η Τουρκία, η Ευρώπη, η Συρία, το Ιράν, το Ιράκ, η Ρωσία και οι Κούρδοι πρέπει τώρα να επιλύσουν την κατάσταση και να δουν τι θέλουν να κάνουν με τους συλληφθέντες μαχητές του ISIS στη 'γειτονιά' τους. Μισούν όλοι το ISIS, είναι εχθροί για χρόνια. Είμαστε 7.000 μίλια μακριά και θα συντρίψουμε και πάλι το ISIS αν έλθουν οπουδήποτε κοντά μας!», ανέφερε ο Αμερικανός πρόεδρος στην πρώτη αντίδρασή του αφότου ο Λευκός Οίκος ανα

Souda  Bay - Greece Ο Πρόεδρος της Τουρκίας έκανε μια δήλωση σχετικά με τις αμερικανικές βάσεις στη Συρία και το Ιράκ και την (όχι ασήμαντη) πιθανότητα παγκοσμίου πολέμου. Μήπως πρέπει σε μερικά ζητήματα να μελετήσουμε καλύτερα τον τρόπο που ο κ. Ερντογάν αντιλαμβάνεται το διεθνές περιβάλλον και δρα για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, το καθεστώς του, τη χώρα του, όπως τα καταλαβαίνει ο ίδιος ασφαλώς; Μήπως για παράδειγμα δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή, εν μέσω μιας ραγδαία επιδεινούμενης διεθνούς κατάστασης, προετοιμασίας πολύ μεγάλου πολέμου στη Μέση Ανατολή, που μπορεί να εξελιχθεί και σε σύγκρουση με τη Ρωσία, να φτιάξουμε μια νέα Σούδα στη Θράκη, κάνοντας την περιοχή στόχο εξαΰλωσης και βάζοντας τρίτη δύναμη στην πρώτη γραμμή και στην καρδιά της άμυνάς μας απέναντι στην Τουρκία; Παραχωρώντας ταυτόχρονα ουσιαστικά στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ τον έλεγχο της γραμμής που αρχίζει από το Διδυμότειχο και φτάνει στο Καστελόριζο και τελικά στην Κύπρο; Αφαιρώντ

Massoud Barzani Μετά τα τελευταία γεγονότα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή, ας προσπαθήσουμε να δούμε με μια ψύχραιμη ματιά τις εξελίξεις, τα λάθη ενός ηγέτη και την αμερικανική και ευρωπαϊκή «προδοσία», όπως θεωρούν πολλοί αναλυτές, που τελικά οδήγησαν σε επιτυχία και προβολή ισχύος και επιρροής της Ρωσίας και  του Ιράν, μετά την Συρία και  στο Ιράκ. Και αν συνεξεταστούν το Κουρδικό δημοψήφισμα με το Καταλονικό, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι τα αποκεφαλιστικά από ηγεσίες πλέον δημοψηφίσματα, που έχουν δημιουργήσει τόσο μεγάλη διαμάχη τις τελευταίες εβδομάδες, προκλήθηκαν από μια λανθασμένη και καταστροφική αυτοπεποίθηση των αυτονομιστών, η οποία κατέληξε τελικά σε αυτό που στην αρχαιότητα  ονομαζόταν… Ύβρις!  Πολλά έχουν ειπωθεί για τα Καταλανικά γεγονότα, ιδιαίτερα για την  υπερβολική αστυνομική βία, σε μια Ευρωπαϊκή χώρα,  που ξέσπασε εναντίον  ανθρώπων που περίμεναν  ειρηνικά για να ψηφίσουν. Ακόμη και για την έλλειψη κρίσης των αντιπάλω