IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Το τέλος της ιδιωτικότητας  ως συμπτώματος γυμνής ζωής. Κατά τον 21ο αιώνα, το διακύβευμα των ανθρώπινων ελευθεριών θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα απαντήσουν οι σύγχρονες κοινωνίες στο δίλημμα μεταξύ αυτονομίας ή ετερονομίας της ανθρώπινης ύπαρξης, που τους θέτει ως μετανεωτερικό γρίφο η Σφίγγα-τεχνοεπιστήμη ⫸ Μέχρι ποιο σημείο είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε τις ιδιαίτερες ανθρώπινες ανάγκες και τα ατομικά μας δικαιώματα στο όνομα της «βιοασφάλειας»; Το να επιλέξουμε δηλαδή να επιβιώνουμε πάση θυσία, με τίμημα την απώλεια όλων εκείνων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που καθιστούν ανθρώπινη τη ζωή μας. Ο νέος άγριος κόσμος  της υποκλοπής πληροφοριών και ζωών Η ανακάλυψη, το 1953, της χημικής δομής και της λειτουργίας του DNA και η ολοκλήρωση, το 2003, του διεθνούς προγράμματος χαρτογράφησης του ανθρώπινου γονιδιώματος, θα πυροδοτήσουν τις επόμενες δεκαετίες μια σειρά από εκπληκτικές ανακαλύψεις, που θα επιβάλουν την πρωτοκαθεδρία της μοριακής προσέγγισης της ζωής στις

ΔΥΣΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Από δύο αναρτήσεις, χθες και σήμερα, προκύπτει η ανάγκη ορισμένων διευκρινήσεων και θα διατυπώσω και μερικές απορίες. 1.- Η σημερινή ανάρτηση έχει να κάνει με το ΝΑΤΟ τις καταστατικές του αρχές και το αν τις πληροί η Σουηδία , μετά την παράδοση στην Τουρκία Κούρδου τον οποίο ζήτησε η Άγκυρα. Νομίζω πως δεν υπάρχει ούτε ένας που να μην πιστεύει πως η Τουρκία απειλεί την Ελλάδα. Άλλο αν θα μπορέσει να υλοποιήσει την απειλή της. Το ότι την απειλεί είναι αναμφισβήτητο. Και, μάλιστα, την απειλεί και με πόλεμο. Για ορισμένους και αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε σε ένα είδος υβριδικού πολέμου με την Τουρκία. Αυτού του είδους οι πόλεμοι δεν διεξάγονται, μόνο, απο τις Ένοπλες Δυνάμεις. Όπως λέει ο Στρατηγός Λεοντάρης, ο πόλεμος είναι υπόθεση του κράτους και της κοινωνίας. Οι Ένοπλες Δυνάμεις θα διεξάγουν το μέρος που τις αναλογεί, δηλαδή, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Σ αυτόν τον πόλεμο όλοι μας έχουμε συμμετοχή. Και εμείς ως λαός, ή ως σχολιαστές στα κοινωνικά δίκτ

  Τζωρτζ Όργουελ  Πόσο επίκαιρος είναι ο πολιτικός εφιάλτης του Όργουελ; Με τον προσδιορισμό «οργουελιανός» ή «οργουελιανή» εννοούμε έναν δυσοίωνο μελλοντικό κόσμο ή μια σκληρή, άτεγκτη πολιτική πραγματικότητα εντός της οποίας κινδυνεύουμε να μείνουμε εγκλωβισμένοι για πάντα .    Το όνομα του Τζορτζ Όργουελ έχει ξεφύγει εδώ και πολλά χρόνια από το αυστηρά λογοτεχνικό του πλαίσιο: με τον προσδιορισμό «οργουελιανός» ή «οργουελιανή» εννοούμε έναν δυσοίωνο μελλοντικό κόσμο ή μια σκληρή, άτεγκτη πολιτική πραγματικότητα εντός της οποίας κινδυνεύουμε να μείνουμε εγκλωβισμένοι για πάντα. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό σημασιακό εύρος, που οφείλεται σε δύο αλληγορικές μυθοπλασίες οι οποίες δημοσιεύτηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940: τη νουβέλα «Η φάρμα των ζώων» (1945) και το μυθιστόρημα «1984» (1949). Μπορεί ο συγγραφέας να πέθανε σε ηλικία 46 ετών από φυματίωση, αλλά τα δυο βιβλία, τα οποία κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις ''Μεταίχμιο'' , σε καινούρια μετά

«Η πλειοψηφία είστε σεις»  70 ΧΡΟΝΙΑ 1984:  Υπάρχουν οργουελικά στοιχεία στην ΕΕ;   Υπάρχουν συγγραφείς με όλη τη σημασία της λέξης των οποίων το έργο έχει διαχρονικά αποτελέσματα, ένα υπονομευτικό έργο που διεισδύει στα εσώτερα  της κοινωνίας σιγά-σιγά και βγαίνει στην επιφάνειά της όταν έρθει η ώρα. Ο Τζωρτζ Οργουελ είναι ένας από αυτούς τους συγγραφείς. Εκείνος που στο Πιστοποιητικό  Γέννησης ονομάζεται Eρικ Μπλαιρ είναι ένα είδος στοχαστή  – κολόνα: βασιζόμαστε σε αυτόν, ακουμπούμε σε αυτόν. Ήταν μια ιδιόμορφη πένα, η σκέψη του ανήκει σε  μια σοσιαλιστική παράδοση ελάχιστα γνωστή επειδή νικήθηκε από την Ιστορία: μια ριζοσπαστική παράδοση, που παλεύει ενάντια στον φιλελευθερισμό, αλλά που αρνήθηκε κάθε συμβιβασμό με τα όποια ολοκληρωτικά καθεστώτα, μια παράδοση που τοποθετούσε τον κοινό άνθρωπο στο επίκεντρο του αγώνα της. Για αυτούς τους δύο λόγους: την απόρριψη του απόλυτου ολοκληρωτισμού και το ρίζωμα στα λαϊκά στρώματα, αυτός ο σοσιαλισμός δεν θα μπορούσε παρά να

Arthur Koestler:'' Darkness at Noon'' Αρθουρ Καίσλερ «Το μηδέν και το άπειρο» Μετάφραση:  Ανδρέας Παππάς. Πατάκης, 2014, σελ. 341 Κυκλοφορεί 15 Δεκεμβρίου Παρ’ όλο που ανάμεσα στο μηδέν και στο άπειρο παρεμβάλλεται πλήθος διαλόγων, το βασικό αξίωμα είναι πως το Κόμμα δεν επιδιώκει την πολυφωνία και την αντιπαράθεση. Κι ενώ ο κεντρικός ήρωας Νικολάι Σαλμάνοβιτς Ρουμπάσοφ βρίσκεται στο κέντρο μιας διαλεκτικής μεταξύ ηθικής και λογικής, ο ίδιος ο ολοκληρωτισμός τον οποίο μάχεται, μολονότι προηγουμένως τον υπερασπιζόταν, είναι αντιδιαλεκτικός και μονολιθικός. Το μυθιστόρημα του Αρθουρ Καίσλερ (σε ρέουσα και ανάγλυφη μετάφραση του Ανδρέα Παππά) εξελίσσεται σε φυλακή της Πατρίδας της Επανάστασης, όπου κρατείται ο πρώην σύντροφος και υψηλό στέλεχος του Κόμματος, Ρουμπάσοφ. Ο πρωταγωνιστής, χωρίς βασανιστήρια αλλά μέσω της καλοσχεδιασμένης χειραγώγησής του, μετακινείται από την αμφισβήτηση των πρακτικών του Κόμματος στην αποδοχή της πολιτικής λογική