IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Η στρατηγική διάσταση  των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα εξοπλιστικά προγράμματα αποτελούν ένα κρίσιμο εργαλείο της στρατηγικής εθνικής ασφαλείας. Η στρατηγική διάσταση των εξοπλιστικών προγραμμάτων. – Οι πρόσφατες ανακοινώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Νικολάου Δένδια για τον επαναπροσδιορισμό του ελληνικού εξοπλιστικού προγράμματος δρομολόγησαν μια δημόσια συζήτηση για την λογική των εξοπλιστικών προγραμμάτων και τη σύνδεσή τους με τη στρατηγική εθνικής ασφαλείας. Στόχος του παρόντος άρθρου είναι να συμβάλει σε αυτή τη συζήτηση.   Ως στρατηγική εθνικής ασφαλείας ορίζεται η χρήση όλων των διαθέσιμων μέσων ενός κράτους ( στρατιωτικών, διπλωματικών, οικονομικών κ.λπ.) για την επιδίωξη πολιτικών στόχων υπό το πρίσμα πραγματικής η ενδεχόμενης σύγκρουσης. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας αποτελεί την πυξίδα ενός κράτους τόσο στην ειρήνη όσο και στον πόλεμο. Η στρατηγική εθνικής ασφαλείας έχει κατά κανόνα μακροχρόνια προοπτική, πολλές φορές μάλιστα έχει χρονικό βάθος δ

Αναβίωση τού Δόγματος  τού Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Η ημικατεχόμενη Κύπρος για να έχει αξιόπιστη αποτρεπτική ικανότητα έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας που συνεχίζεται, είναι απαραίτητο να συνάψει αμυντική συμμαχία με την Ελλάδα , με την οποία έχει κοινά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο(ΑΜ) και  αντιμετωπίζουν κοινό εχθρό, την Τουρκία  . Το δόγμα του ενιαίου αμυντικού χώρου( ΔΕΑΧ) Κύπρου-Ελλάδας, υιοθετήθηκε το 1993 και λειτούργησε μέχρι το 2000.Ήταν μία στοιχειώδης μορφή αμυντικής συνεργασίας/ συμμαχίας, η οποία παρά τα κενά και τις ελλείψεις της,  συνέβαλε σε ένα βαθμό στην ανάσχεση των επιδιώξεων τής Τουρκίας να αποκτήσει κυρίαρχο ρόλο στην ΑΜ  .Η εφαρμογή τού ΔΕΑΧ είχε πολλαπλά οφέλη για το ηθικό τού Ελληνισμού τής  Κύπρου και για την ενίσχυση των επιχειρησιακών δυνατοτήτων των ενόπλων δυνάμεων (ΕΔ) τής Ελλάδας (ΣΞ, ΠΝ, ΠΑ) και της εθνικής Φρουράς (ΕΦ) τής Κύπρου, η οποία διαθέτει στοιχειώδεις αεροναυτικές δυνάμεις και έχει εκτεταμένο θαλάσσιο και εναέριο χώρο .Στα πλαίσια τούΔ

 Ανάγκη ασφάλειας χωρίς κουλτούρα ασφάλειας. H αποτροπή επιτυγχάνεται μέσω της καλλιέργειας της πεποίθησης   στον   αντίπαλο  ότι   είσαι   έτοιμος  να αναλάβεις στρατηγικό κόστος για την υπεράσπιση των κεκτημένων. Για πολλούς, η εξ ανατολών απειλή, την οποία δέχεται η χώρα μας, είναι ευδιάκριτη, καθώς στο σταθερό γεωγραφικό δεδομένο έχουν προστεθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η μεταβολή στην ισορροπία ισχύος, οι διακηρυγμένες επιθετικές προθέσεις της Άγκυρας, αλλά και ο αποπροσανατολισμός του εν Ελλάδι συστήματος λήψης αποφάσεων. Για άλλους (ελπίζω όχι πολλούς), η τουρκική απειλή συνιστά μία φενάκη, ένα εφεύρημα ορισμένων «πολεμοκάπηλων» οι οποίοι αρέσκονται να παίζουν με… μολυβένια στρατιωτάκια! Για κάποιους εξ αυτών δεν υπάρχει απειλή και ο Ερντογάν εξαντλείται σε ρητορείες, που δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει στο πεδίο, ενώ ορισμένοι άλλοι πιστεύουν ότι «η Ελλάδα προκαλεί την Τουρκία στο Αιγαίο»! Άλλωστε, γι’ αυτούς, η Ελλάδα «δεν έχει κάνει και λίγα» και η Τουρκία

Η ελληνική πλευρά ΟΦΕΙΛΕΙ ΑΜΕΣΑ, δεδομένων των συνθηκών,  να  ενισχύσει  το  οπλοστάσιό  της  με σύγχρονα stand off όπλα. Είναι ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, η ΜΟΝΗ ΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ για να ανατραπούν, έστω και εν μέρει, οι σε βάρος της αναλογίες δυνάμεων που έχει επιτύχει η Τουρκία…    Ελληνικά μαχητικά F-16V / F-35 και πλοία… οπλισμένα με NSM: Θεαματική ενίσχυση ναυτικής αποτροπής. NSM/JSM – Η νορβηγική εναλλακτική της ελληνικής άμυνας για άμεση απόκτηση stand-off πυραύλων, εν αναμονή των HARPOON από τις ΗΠΑ – Με τον χρόνο να κυλά πλέον αντίστροφα για τη συμπλήρωση δύο ετών από την αποστολή(;) LOR στις ΗΠΑ για την απόκτηση πυραύλων AGM-88E AARGM και AGM-84L HARPOON και με την Τουρκία να προχωρά ταχύτατα σε ναυπηγήσεις νέων μονάδων επιφανείας, στις οποίες εγκαθιστά εγχώριας σχεδίασης, ανάπτυξης και παραγωγής συστήματα, αλλά και οπλίζει με πυραύλους ATMACA μεταξύ άλλων, τα περιθώρια για την ελληνική άμυνα στενεύουν ασφυκτικά. Η Ελλάδα με άλλα λόγια δεν μπορεί να το ρισκάρει περαιτέρω και αυτό είνα

 Για την Εθνική Άμυνα και την αμυντική βιομηχανία.   Οι προτεραιότητες που πρέπει να έχει η ελληνική πολιτική ηγεσία, πέραν των προφανών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Μια συζήτηση για την κατάσταση στις Ένοπλες Δυνάμεις δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο σε μια απαρίθμηση μέσων και προσωπικού. Αναγκαστικά θα πρέπει να περιλάβει και άλλες μεταβλητές όπως η εκπαίδευση, η οργάνωση και τα δόγματα, το ηθικό, η ψυχική ανθεκτικότητα στρατού` και κοινωνίας. Κι όλα αυτά σε σύγκριση με τον αντίπαλο, την Τουρκία, και του συστήματος συμμαχιών που διαμορφώνει, αλλά και με τον παράγοντα «χρόνος», το μέλλον που προδιαγράφουν οι τάσεις που μπορούν να προβλεφθούν. Η σύγχρονη εμπειρία Οι πρόσφατοι πόλεμοι σε Ουκρανία και Αρμενία προσφέρονται για την εξαγωγή κάποιων αρχικών συμπερασμάτων: 1. Στην σύγκρουση για το Αρτσάχ το 2020 ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν, καθοδηγούμενος από Τούρκους, νίκησε όχι μόνο, όπως ευρύτερα πιστεύεται, από την χρήση των ΜΕΑ (Μπαϊρακτάρ). Πολύ περισσότερο το αποτέλεσμα κρίθηκ