IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

''  Η πολιτική και η διακυβέρνηση είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις για να αφήνονται στα χέρια ανθρώπων άπειρων, ιδεοληπτικών (δεν ενδημούν, μόνο, στην αριστερά αλλά και στη δεξιά), τεχνοκρατών χωρίς πολιτικό αισθητήριο (οι κυβερνήσεις δεν είναι ερευνητικά κέντρα), μονοδιάστατων. Η διακυβέρνηση γίνεται, τώρα, στην Ελλάδα με το μεταναστευτικό και τις απειλές που δέχεται η χώρα, το μείζον ζήτημα. Η χώρα απειλείται πολλαπλώς. Χρειάζεται κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας. Ας την συγκροτήσει ο κ. Μητσοτάκης ενεργοποιώντας όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του ελληνικού λαού. Αφού επουλώσει τις πληγές που άνοιξε στα νησιά. Η χώρα δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια μαθητευόμενων μάγων. Το υπέστη την προηγούμενη τετραετία, το υφίσταται και σήμερα. Αν δεν υπάρχει η πολιτική βούληση από τους πολιτικούς, ας υπενθυμιστούν και οι νομικές ευθύνες που έχουν από αποτυχημένη διαχείριση εθνικών υποθέσεων. Δεν μπορούμε, ως κοινωνία, να είμαστε πιόνια στο παιχνίδι τους.  Ας το συνε

ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1)  Η επίσκεψη Πομπέο, η αμυντική συμφωνία και οι προσδοκίες. (2)  Οι Ελληνοτουρκικές αυταπάτες και το “ασφαλές λιμάνι” της Βαλκανικής δουλοπρέπειας. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Φωτογραφία kathimerini.gr   Βαθμοί κυριαρχίας και υποτέλεια:  Βαθμοί κυριαρχίας και υποτέλειας:  Διλήμματα και επιλογές σε έναν ταραγμένο κόσμο. Oι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις του συστήματος (ή κατεστημένου) στην Ελλάδα, έχουν επίγνωση ότι πιθανόν να αντιμετωπίσουν δύο μεγάλα προβλήματα. Το πρώτο αφορά στα εθνικά θέματα, με κυρίαρχο τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την πιθανότητα σύγκρουσης ή παραχώρησης χωρίς σύγκρουση τμημάτων της κυριαρχίας της χώρας. Θέμα που προφανώς συνεπάγεται και σημαντικές πολιτικές εξελίξεις. Το δεύτερο σχετίζεται με την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας και τις επιπτώσεις που θα έχει μια κρίση για την εγχώρια οικονομική ζωή. Το πρόβλημα αυτό, υπολογίζεται ότι μπορεί πιο εύκολα να αποδοθεί στη γενικότερη κατάσταση, ώστε να αποφευχθούν μεγάλα

''Ανεκπλήρωτα όλα τα όνειρά σου  μα δεν ξύπνησες.''                                              Θεοχάρης Παπαδόπουλος, Χα’ι’κού. Πού άραγε παράγεται η ελίτ στην Ελλάδα; Σε κομματικά γραφεία δια της ‘κατασκευής’ και διορισμού των άξιων(sic); Στις διαδηλώσεις ή στις καταλήψεις δια της απαγγελίας δύο-τριών τσιτάτων και δια της καταγγελίας του συστήματος[εννοείται ‘του υφισταμένου’ και όχι αυτού που (νομίζουν ότι)εκπροσωπούν οι ίδιοι,υπαρκτού ή ανύπαρκτου]; Στο Κοινοβούλιο δια της εκφωνήσεως πύρινων[πλήν κατ’ουσίαν άκαπνων]ανατρεπτικών λόγων; Στα ΜΜΕ δια της υπερπροβολής αστείων (εκ)προσώπων της πολιτικής,χρήσιμων ηλίθιων για έναν ηχηρό γέλωτα την εποχή των διαψεύσεων; Στα κλειστά meetings οικονομικών(με ή χωρίς ξιφάκι) παραγόντων που προωθούν τους δικούς τους ανθρώπους; Απότι πάντως συνάγεται η ελληνική ελίτ δεν παράγεται στα Πανεπιστήμια,στα Ερευνητικά κέντρα,στους Θεσμούς της Δημοκρατίας. Εκεί μάλλον ματαιοπονείς αν πράγματι θέλει

Πότε θα έρθει το τέλος της «Μεγάλης Υφεσης» της Ελλάδας Παρά τα επτά χρόνια κρίσης, έξι χρόνια σε καθεστώς Μνημονίου και τρία πακέτα διάσωσης, η ελληνική οικονομία συνεχίζει να σέρνεται Με τη σωρευτική πτώση του ΑΕΠ να ξεπερνά τελικά το 27%, η ελληνική «Μεγάλη Υφεση» παίρνει τη θέση της στην Ιστορία καθώς μπορεί να συγκριθεί εν καιρώ ειρήνης μόνο με τη Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑ το 1929 αλλά και την εποχή της Βαϊμάρης στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ είναι μία από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί ιστορικά από το 1870, στις οποίες λαμβάνεται υπόψη και η περίοδος των πολεμικών συγκρούσεων. Η κρίση που βιώνει η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο terra incognita (άγνωστη γη), εκτιμούσε προσφάτως μελέτη της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών της Τράπεζας της Ελλάδος. Οι συγκρίσεις με την περίοδο του Μεσοπολέμου δείχνουν μάλιστα ότι η ελληνική ύφεση ήταν ταχύτερη, ισχυρότερη και βαθύτερη σε σχέση με αυτήν του '30, αλλά τα προβλήματα στην ελληνική

(...) Εφτά χρόνια τώρα, η οικονομική χρεοκοπία της χώρας, απότοκος κραιπάλης πελατειακής και πολιτικής ηλιθιότητας των κομμάτων, συνεπιφέρει πραγματικό κοινωνικό εφιάλτη: Ανεργία, πτώχευση αναρίθμητων μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, έσχατη ταπείνωση σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, που τρέφεται καθημερινά από συσσίτια ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ξενιτεμό της νεολαίας, καταφυγή στα ψυχοφάρμακα, δραματική αύξηση αυτοκτονιών, τυφλή οργή λαού που βλέπει τη χώρα του να επιτροπεύεται εξευτελιστικά, να ξεπουλάει εκβιαστικά τον κοινωνικό της πλούτο, να ατιμάζεται διεθνώς το ιστορικό της όνομα. Είναι εξωφρενικά παράλογο να επανεμπιστευόμαστε οι πολίτες ατέρμονα συμπολίτες μας που υπήρξαν φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας – ή ηθικοί αυτουργοί που ενέκριναν με τη διατεταγμένη, λακέδων ψήφο τους στη Βουλή τα κυνικά κυβερνητικά εγκλήματα.  Ας θυμηθούμε έτι και έτι: Τον παρανοϊκό υπερδανεισμό της χώρας για χάρη του αδηφάγου

Άρχισα να παρακολουθώ τη σειρά «Σουλεϊμάν» (= αραβική απόδοση του «Σολομών») για να δώ πώς θα αποδοθούν τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της (αναγεννησιακής) εποχής. Καθώς το σήριαλ εξελίσσονταν κατέγραφα αρκετές ιστορικές ανακρίβειες και διαπίστωσα ότι το αντικείμενο γρήγορα περιορίστηκε στις ίντριγκες μέσα και έξω από το σεράϊ. Και τελικά έχει πάρει τον κατήφορο μιας μάλλον κακόγουστης μυθοπλασίας. Δεν γλύτωσε δηλαδή η αξιόλογη αυτή παραγωγή από τις επιτακτικές προτιμήσεις του ευρύτερου κοινού για παράνομους έρωτες, ραδιουργίες και κουτσομπολιά, ώστε να πετύχει τη μέγιστη δυνατή θεαματικότητα. Και την πέτυχε! Το φαντασμαγορικό σήριαλ προβάλλεται σε πάμπολλες χώρες με επιτυχία. Εμπορική μόνο επιτυχία; Όχι βέβαια! Οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης πέτυχαν παράλληλα: - Να ανανεωθεί το διεθνές ανδιαφέρον για την Τουρκία και τις παραδόσεις της, πράγμα που αναμένεται να μεταφραστεί τουλάχιστον σε αυξημένο τουρισμό. - Να κεντρίσουν την προθυμία πολλών για τη

«Φορολογικός παράδεισος» φαίνεται πως είναι για αρκετούς επιχειρηματίες η Ελλάδα με τον φορολογικό νόμο να τους επιτρέπει να παρουσιάζουν εισοδήματα «αναξιοπαθούντων κεφαλαιοκρατών» . Το περιοδικό Unfollow, σε ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, δημοσιεύει ενδεικτικά τα εκκαθαριστικά σημειώματα τεσσάρων μεγάλων επιχειρηματιών τα οποία έχει στην κατοχή του. Ειδικότερα: Ο βιομήχανος Νικόλαος Μάνεσης έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 30.714, 52 ευρώ. Ο επιχειρηματίας Σωκράτης Κόκκαλης έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 26.870, 11 ευρώ. Ο εφοπλιστής και μιντιάρχης Ιωάννης Αλαφούζος έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 26.160, 40 ευρώ. Ο τραπεζίτης Ανδρέας Βγενόπουλος έχει συνολικό δηλωθέν ατομικό εισόδημα 18.217, 41 ευρώ. Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ του περιοδικού, ο νόμος, «και ο παλιός και ο καινούργιος και κάθε «μεταρρύθμιση» που παρουσιάζεται ως λύση», δίνει τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες να παρουσιάζουν χαμηλά εισοδήματα και όχι τα πραγμ