IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η μικρή επιχείρηση και τα μάτια σας! Διεθνώς υπάρχουν δύο κύρια είδη επιχειρηματικότητας στο ξεκίνημα 1. Η επιχειρηματικότητα "Ανάγκης" 2. Η επιχειρηματικότητα "Ευκαιρίας" Το 99,9% των επιχειρήσεων που δημιουργούνται είναι από την κατηγορία επιχειρηματικότητας "Ανάγκης". Μόλις 1 στις 10 επιζούν την πενταετία. Στις περισσότερες περιπτώσεις αφορούν την δημιουργία μιας θέσης εργασίας για έναν υπάλληλο που βρέθηκε χωρίς δουλειά, ή έναν νέο που δεν βρίσκει δουλειά. Θυμίζω ότι άνω του 30% των νέων κάτω των 30 ετών είναι άνεργοι παρότι μπορεί να έχουν πτυχία, ενώ αρκετοί από τους έχοντες εργασία μπορεί να υποαπασχολούνται σε τομέα εκτός της εξειδίκευσής τους. Αυτοί ή φεύγουν εκτός Ελλάδος να εργαστούν, ή βρίσκουν δουλειά ανειδίκευτη με βασικό ή λίγο παραπάνω. Από το υπόλοιπο 0,1% των επιχειρήσεων που δημιουργούνται, όπου ο start-upper έχει δει μια Ευκαιρία κάποιου κομματιού της αγοράς που δεν εξυπηρετείται, μόλις 5%-10% πετυχαίνουν ν

Σκίτσο του Γ. ΙΩΑΝΝΟΥ  Ζήτω οι μικρομεσαίοι. Ενα από τα βασικά σημεία που υπογραμμίζει η Επιτροπή Πισσαρίδη στο πόρισμά της είναι ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα για συγχωνεύσεις και εξαγορές εταιρειών, με στόχο να αυξηθεί το μέγεθος της μέσης ελληνικής επιχείρησης, να γίνουν οικονομίες κλίμακας και να προωθηθεί η συνεργασία. Το μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων -αναφέρεται χαρακτηριστικά στα συμπεράσματα της επιτροπής- λειτουργεί ανασταλτικά στην παραγωγικότητα και τις εξαγωγές.  Είναι αλήθεια ότι στην οικονομία και τις επιχειρήσεις το μέγεθος μετράει. Πολλές μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις θεωρούνται μεσαίες με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και, βέβαια, σε πολλά πεδία το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Είναι όμως εξίσου αληθές ότι ο βασικός παραγωγικός ιστός στην Ελλάδα στηρίζεται σε μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Είναι οι περίφημοι μικρομεσαίοι που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και εξασφαλίζουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας, όπως και ο θεσμός

Οι κυβερνώντες δεν έχουν καταλάβει τι έρχεται! Ο τίτλος είναι δανεικός από τον επίλογο του σημειώματος ενός αναγνώστη. Ενός ανθρώπου που ζήτησε χρήματα από το ΤΕΠΙΧ, αλλά δεν μπόρεσε να δει το «φως το αληθινό», όπως και χιλιάδες άλλοι. Φταίει η κυβέρνηση; Αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει εκείνον που έμεινε απ’ έξω. Το σημαντικό είναι ότι δεν το πήρε. Κι ότι ο επόμενος χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος για όλους.  Ο αναγνώστης μας δεν είναι βέβαιο ότι έχει δίκιο σε όλα. Μπορεί ο νόμος ή το πνεύμα του νόμου να δίνει το δίκιο στην τράπεζα. Αλλά σίγουρα έχει δίκιο στο γεγονός ότι η Πολιτεία, η κυβέρνηση δεν έχουν σκύψει πραγματικά στα προβλήματα του ιδιωτικού τομέα. Και το ΤΕΠΙΧ δεν είναι μία απόδειξη ότι η κυβέρνηση σκέφτηκε τον ιδιωτικό τομέα; Δεν φτάνει! Όχι μετά από τόσο καιρό αδιαφορίας. Εδώ και πολλά χρόνια οι επιχειρηματίες είναι καλοί για το κράτος μόνο την ώρα που καλούνται να πληρώσουν φόρους. Καλώς ή κακώς οι επιχειρηματίες περίμεναν και εξακολουθούν να περιμέν

Τι, που δεν το ξέρει, περιμένει η κυβέρνηση  να της συστήσει η επιτροπή σοφών για την οικονομία; Το πρόβλημα αυτής της χώρας ποτέ δεν ήταν οι ιδέες, οι προτάσεις  και τα σχέδια. Ξεχνάμε πόσοι νομπελίστες πέρασαν από πρωθυπουργικά γραφεία; Το πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων ήταν οι φτωχές επιδόσεις τους στην υλοποίηση των προγραμματισθέντων. Το ίδιο ισχύει και για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Το ζήτημα δεν είναι το τι θα κάνουμε, αλλά κυρίως, ποιος και, δευτερευόντως, το πώς θα το κάνει. Εξάλλου η επιστράτευση ειδικών και επιτροπών έχει νόημα μόνο σε ώριμες οικονομίες και αγορές, όπου η μάχη της ανταγωνιστικότητας γίνεται σώμα με σώμα και η απόκτηση ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, έναντι ισότιμων ανταγωνιστών, είναι εξαιρετικά δυσχερής. Σε εμάς, όμως, με τα προβλήματα της οικονομίας τόσο ευδιάκριτα, ειλικρινά, χρειάζεται η ελληνική κυβέρνηση την επιτροπή σοφών να της πει τι πρέπει να κάνει; Τι  (που δεν το ξέρει) περιμένει να της συστήσει η επιτροπή;  Επείγο

Χρειάζεται ένα "New Deal"  για τους μικρομεσαίους.  Όπως έχω γράψει επανειλημμένα στα τελευταία δέκα χρόνια, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα παράγει κυρίως θέσεις εργασίας για τον μικρομεσαίο επιχειρηματία και 1,2,3 άλλους εργαζόμενους και δευτερευόντως προϊόντα, υπηρεσίες και φόρους για το κράτος.  Αυτό το έχουν καταλάβει όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες και κυρίως όσες θέλουν να λειτουργούν με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.  Ένα κράτος που αντιλαμβάνεται ότι από τις μικρές εταιρείες των 1-9 ατόμων προσωπικού που εισπράττει ως φόρο εισοδήματος λιγότερο από το 3% των συνολικών εσόδων του, μπορεί να εξασφαλίζει άνω του 60% με 70% των θέσεων εργασίας για τους οικονομικά ενεργούς πολίτες του, στοχεύει να διευκολύνει την έναρξη, λειτουργία και διακοπή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων προκειμένου να έχει μικρή ανεργία στην οικονομία και μικρότερη εξάρτηση των πολιτών του από τις θέσεις εργασίας του δημοσίου και τα επιδόματα (όταν υπάρχουν) που συμπληρώνουν το εισόδημα τ

   ''Summum jus, summa injuria'' & " Αν η Ελλάδα ήταν μια σοβαρή      φιλελεύθερη     χώρα ''  ...   Η κρατική ΥΠΕΡΡΥΘΜΙΣΗ δεν οδηγεί μόνο 90χρονες στο κρατητήριο,  αλλά ολόκληρη την Οικονομία σε θανατική καταδίκη.  Κι αν δεν ήταν 90χρονη  αλλά 30χρονη;  Μια 90χρονη συνελήφθη γιατί πουλούσε καλτσοπαντόφλες που η ίδια έπλεκε. Κι όλοι έσπευσαν να κατακεραυνώσουν τη "βαρβαρότητα ” της αστυνομίας που αναγκάστηκε να εφαρμόσει τον νόμο, και όχι τη βαρβαρότητα του ίδιου του νόμου, ο οποίος θεωρεί παράνομη την πιο απλή και φυσική οικονομική πράξη: το να πουλάς κάτι που έφτιαξες. Αν η γιαγιά ήθελε να είναι νόμιμη θα έπρεπε να κάνει τα εξής: - Να βγάλει 5 φωτοαντίγραφα ταυτότητας - Να έχει μισθωτήριο ή υπεύθυνη δήλωση δωρεάν παραχώρησης ή τίτλο ιδιοκτησίας επαγγελματικής στέγης (πλήρη κυριότητα ή επικαρπία)  - Να φτιάξει σφραγίδα  - Να αγοράσει τριπλότυπο αυτογραφικό Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών - Να αγοράσει βιβλίο Εσόδ

Στο σκάνδαλο Folli Follie υπάρχουν ενδιαφέρουσες πινελιές, όπως ότι ορκωτός εκτιμητής ήταν το ίδιο πρόσωπο σταθερά επί μία 25ετία περίπου. Ή, άλλη, ότι πρόεδρος της επιτροπής ελέγχου της εταιρείας είχε τοποθετηθεί ένας ηλικιωμένος κύριος, στενός συγγενής, εξαιρετικός γνώστης της οδοντιατρικής αλλά μάλλον όχι της λογιστικής. Υπάρχουν και γραφικές πινελιές, όπως ότι η Ε&Υ (η οποία εκλήθη να ελέγξει την εταιρική χρήση του 2017…) είχε χρίσει τον διευθύνοντα σύμβουλο της Folli σε «Επιχειρηματία της Χρονιάς», το 2015. Υπάρχει και η ουσία. Και η ουσία είναι ότι ο πρώτος έλεγχος που έγινε από την Alvarez & Marsal δείχνει «μαύρη τρύπα» 1 δισ. δολ. στον τζίρο και 290 εκατ. δολ. στα ταμειακά διαθέσιμα της εταιρείας. Είτε η εταιρεία έχει λεηλατηθεί, είτε το επενδυτικό κοινό έχει λεηλατηθεί (αν οι επιτήδειοι, με ψεύτικα στοιχεία «φούσκωναν» την τιμή της μετοχής της και ξεφόρτωναν καραβιές μετοχών σε ανύποπτους επενδυτές επί πολλά έτη…), είτε και τα δύο ενδεχόμενα μαζί… Πριν α

Μαζικά μεταναστεύουν σε Κύπρο και Βουλγαρία οι ελληνικές εταιρείες ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ (1) Είσαι μεσαία τάξη ή μικρομεσαίος;  Πέθανες ... (2) Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών  - H σύγχρονη αναγκαιότητα.   Μαζική είναι η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων προς τη Βουλγαρία και την Κύπρο, οι οποίες, σε αντίθεση με την Ελλάδα, καταφέρνουν τα τελευταία χρόνια να προσελκύουν επενδύσεις αντί να τις διώχνουν. Οι δύο χώρες έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, αλλά αυτό που είναι κοινό και στις δύο περιπτώσεις είναι το θετικό επενδυτικό περιβάλλον, που ευνοεί την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές και χαμηλές ασφαλιστικές εισφορές, σε συνδυασμό με μεταρρυθμίσεις και την αναγκαία πολιτική συναίνεση για την έξοδο από το μνημόνιο, στην περίπτωση της Κύπρου, κατέστησαν τη χώρα πόλο έλξης για περίπου 5.200 επιχειρήσεις την τελευταία πενταετία. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, στην Κύπρο οι εγγραφές ελληνικών επιχειρήσεων ήταν