IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Mu'ammar Gheddafi Γιατί το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τη Λιβύη πριν από δέκα χρόνια  Manlio Dinucci./Reseau International Mετάφραση Μ.Στυλιανού  Πριν από δέκα χρόνια, στις 19 Μαρτίου 2011, οι δυνάμεις ΗΠΑ/ΝΑΤΟ ξεκίνησαν τον ναυτικό βομβαρδισμό της Λιβύης. Ο πόλεμος ηγήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώτα μέσω της Διοίκησης Αφρικής και στη συνέχεια από το ΝΑΤΟ υπό αμερικανική διοίκηση.    Σ ε επτά μήνες, η πολεμική αεροπορία ΗΠΑ/ΝΑΤΟ πραγματοποίησε 30 χιλιάδες αποστολές, συμπεριλαμβανομένων 10 χιλιάδων επιθέσεων, με περισσότερες από 40.000 βόμβες και πυραύλους. Η Ιταλία – με την πολυκομματική συναίνεση του κοινοβουλίου (Partito democratico στην πρώτη σειρά) – συμμετέχει στον πόλεμο με 7 αεροπορικές βάσεις (Trapani, Gioia deL Colle, Sigonella, Decimomannu, Aviano, Amendola και Pantelleria)· με μαχητικά βομβαρδιστικά Tornado, Eurofighter και άλλα, με το αεροπλανοφόρο Garibaldi και άλλα πολεμικά πλοία. Πριν ακόμη και από την αεροπορική-ναυτική επίθεση, είχαν χρηματοδοτηθεί και οπλιστεί στη Λ

  Photo: US President Donald J. Trump (R) and NATO Secretary General Jens Stoltenberg (L) participate in a joint press conference in the East Room of the White House in Washington, DC, USA EPA, SHAWN THEW  Ο πολιτικός κρετινισμός των Αμερικανών αναλυτών δεν έχει όρια. Τίποτα όμως που έχει γραφτεί μέχρι τώρα δεν μπορεί να ξεπεράσει τον κρετινισμό του γνωστού νεοσυντηρητικού γεωπολιτικού αναλυτή Robert Kaplan.  Το Center for American Progress έδωσε στη δημοσιότητα, στις 12 Μαίου, την τελευταία μελέτη του μέλους του και γνωστού γεωπολιτικού γκουρού Robert Kaplan “The Return of Marco Polo’s World and the U.S. Military Response.” Στο εισαγωγικό κεφάλαιό του, “The Dispersion of the West”, ο Kaplan γράφει μεταξύ άλλων και το εξής: “ Ποτέ στην ιστορία δεν έχει φτάσει ο Δυτικός πολιτισμός σε τέτοιο γεωπολιτικό σημείο εξειδικευμένης ωμής ισχύος όπως στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και της αμέσως μετά περιόδου. Για μισό και πλέον αιώνα η Βορειο-ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) συμπύκνωσε

Ο Φρανσουά Ολλάντ και ο υπουργός Εξωτερικών του, οι πλέον διαφανέστεροι του  μπλοκ του ΝΑΤΟ (ας το παραδεχθούμε), επειδή είναι οι λιγότερα βαθιά εμπλεκόμενοι στο γενικό σχέδιο, ή ίσως επειδή είναι απλοί εκτελεστές αυτού του σχεδίου, διευκρίνισαν με σαφήνεια το τι αντιπροσωπεύει το ανατολικο Χαλέπι για το μπλοκ τους, ή, ακριβέστερα, το τι αντιπροσωπεύουν, στα μάτια τους, οι κάτοικοι αυτού του μέρους της δεύτερης πρωτεύουσας της Συρίας.   Δεν είναι παρά μόνο όμηροι, ή ανθρώπινες ασπίδες, τους οποίους υπολογίζουν  να χρησιμοποιήσουν για να συνεχίσουν τον πόλεμο τους στη Συρία. Από το 2011, η στρατηγική των μεντόρων αυτού του πολέμου ήταν η εξής: να σκορπιστούν οι τρομοκράτες σε μικρές ομάδες, με διάφορα εξωτικά ονόματα, σε όλη τη Συρία, διασφαλίζοντας να διεισδύουν τον πληθυσμό των χωριών ή ολόκληρων γειτονιών τα οποία ονομάστηκαν ταυτόχρονα «προπύργια» (αφού η λέξη "εμιράτα, Emirates" απέτυχε να κολλήσει).   Στη συνέχεια, ακολούθησαν οι ΜΚΟ που τοποθετήθηκα

    (Φωτ.: Πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Muammar Gaddafi, η Λιβύη στερείται μιας κεντρικής κυβέρνησης ικανής να σταματήσει την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους ή ακόμα και να μπορέσει να συνεργαστεί με τις στρατιωτικές και πολιτικές πρωτοβουλίες της Δύσης.)   Πέντε χρόνια μετά την ανατροπή του Muammar Gaddafi, η Λιβύη παραμένει ένα αποτυχημένο κράτος (failed state), χωρίς μια κεντρική κυβέρνηση και με τον φόβο ότι από ώρα σε ώρα θα ξεσπάσει και εκεί μια ακόμη δίνη ενός νέου και μεγαλύτερου εμφυλίου πολέμου. Η παρούσα κατάσταση Σ' αυτήν τη βορειο-αφρικανική χώρα της Μεσογείου υφίσταται εμπλοκή ανάμεσα σε δύο ένοπλες πολιτοφυλακές, που υποστηρίζουν δύο αντίπαλες κυβερνήσεις μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους με σκοπό να νικήσουν το παρακλάδι του Ισλαμικού Κράτους το οποίος συνιστά τον κοινό εχθρό. Έτσι η Λιβύη στερείται μιας κεντρικής κυβέρνησης ικανής να σταματήσει την εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους ή ακόμα και να

Το χειρότερο, ίσως, από τα πολλά εγκλήματα πολέμου που συντελέστηκαν στο Κόσοβο το 1998-99 είναι η αφαίρεση ζωτικών οργάνων από αιχμαλώτους, Σέρβους και Ρομά, και η πώλησή τους στη μαύρη αγορά Η ώρα της κρίσης έφτασε και για το Κόσοβο, που αναγκάζεται από τη διεθνή κοινότητα να αντιμετωπίσει το σκοτεινό παρελθόν. Μετά το Βελιγράδι, το Ζάγκρεμπ και το Σαράγεβο, ήρθε -με σημαντική καθυστέρηση- η σειρά της Πρίστινα να συναινέσει στην ίδρυση ειδικού δικαστηρίου που θα διερευνήσει τα εγκλήματα πολέμου του πρώην «Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσόβου», UCK, κατά τη διάρκεια της περιόδου 1998-1999. Η Πρίστινα πιέζεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τον ΟΗΕ να λάβει απόφαση έως τις 21 Μαΐου για τη συγκρότηση του ειδικού δικαστηρίου και ήδη το σχέδιο νόμου συζητείται σε επιτροπή της Βουλής. Η Μάγια Κοτσιγιάντσιτς, εκπρόσωπος της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, Φεντερίκα Μογκερίνι, συνέδεσε έμμεσα την ευρωπαϊκή πορεία του Κοσόβου με την απόφαση, καθώς δήλωσε ότι η ίδρυση του