Ο θάνατος της πολυκατοικίας
Φέτος, ούτε η πολυκατοικία μας θα έχει θέρμανση. Μέχρι τώρα, με διαφωνίες, αντεγκλήσεις, κουτσά στραβά, για ελάχιστες ώρες κάθε μέρα, κάτι γινόταν. Αυτόν τον χειμώνα όμως καμία συμπόρευση δεν είναι εφικτή, όσοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν για την αγορά πετρελαίου είναι η συντριπτική πλειονότητα. Και λοιπόν; Ακόμη μία πολυκατοικία προστίθεται στην (πολύ) μακρά αλυσίδα των μη θερμαινόμενων ελληνικών κατοικιών. Το συνηθίσαμε κι αυτό. Είναι όμως έτσι ή προχωράει αργά αλλά σταθερά το σημείο θραύσης τής πιο διαδεδομένης κτιριακής υποδομής της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας; Τα άμορφα κτίρια που επινοήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες της ανοικοδόμησης στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 κυρίως -δεν αναφερόμαστε στις περιορισμένες εξαιρέσεις- δείχνουν πλέον όχι μόνο την ηλικία τους αλλά και την εγγενή δυσλειτουργικότητά τους. Κλειστά διαμερίσματα, ανοίκιαστα ή ακατοίκητα, αφρόντιστες είσοδοι, σκονισμένες βεράντες, κατεβασμένα ρολά. Ο κηρυγμένος πόλεμος της θέρμανσης