IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στάθης-Ελευθεροτυπία 31/12/2008 Προφανώς έχουμε χιούμορ! Μαύρο χιούμορ. Χθες αμέσως μετά τον θάνατο δύο μικρών παιδιών (δυο αδελφάκια, κοριτσάκια, 11 ετών και τεσσάρων) στη Γάζα από Ισραηλινό πύραυλο ακρίβειας-ακρίβειας διάβαζα συνέντευξη του Αρχιραβίνου της Ιερουσαλήμ για τα άγια γένια του πατριάρχη Αβραάμ-ευχαριστώ για τη χρηστομάθεια, την καταβρήκα! Μαλάκωσε η ψυχή μουκαι παρηγορήθηκε, υπάρχει Θεός, σκέφτηκα! αφού δεν καίει τους εμπρηστές, υπάρχει μεγάθυμος!Επιεικής με την ύβριν κρατάει τη νέμεση απασχολημένη με το νοικοκυριό τού παραδείσου. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όσους επιζήσουν στη Γάζακι έρκος οδόντων (στον τριγμό τους). Μπορεί τα άγια γένια του Αβραάμ να εκλάβουν αυτή μας τη στάση ως προσευχή και να μη μας βγάλουν οφθαλμούς κι οδόντας οι ευσεβείς των ασεβών... Σαν τυχάρπαστο μπρίκι πλέει η χώρα... Ο κ. Πρωθυπουργός έχει αναχωρήσει για τις Νήσους του Ανασχηματισμού χαμένες κάπου εκεί στη μέση του Ειρηνικού, αφήνοντας πίσω του πάνω στο σκάφος την υπόλοιπη κυβέρνησή του να

Αποκαλυπτικό πολιτικό ντοκιμαντέρ και βρικόλακας διψασμένος για... έρωτα! Το πολυβραβευμένο, συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων «Βαλς με τον Μπασίρ», του Ισραηλινού Αρι Φόλμαν, ξεχωρίζει από τις έξι συνολικά ταινίες της νέας κινηματογραφικής βδομάδας. Στις υπόλοιπες και οι: «Λυκόφως» της Κάθριν Χάρντγουικ, με επίκεντρο τον έρωτα ανάμεσα σε μια νεαρή μαθήτρια και τον βρικόλακα συμμαθητή της, «Ο γιος του παντοπώλη», λεπτή κωμωδία ηθών του Ερίκ Γκιραντό, «Επιβάτες», ταινία τρόμου του Ροντρίγκο Γκαρσία, «Τ' αστέρια μου κι εγώ» της Λετίσια Κολομπάνι, κωμωδία γύρω από έναν άντρα, τρελαμένο φαν των αστεριών του κινηματογράφου, και «Η τσιουάουα του Μπέβερλι Χιλς», κωμωδία της Ντίσνεϊ με πρωταγωνιστές σκυλάκια ράτσας και όχι μόνο. (1)«Βαλς με τον Μπασίρ» του Αρι Φόλμαν (Waltz With Bashir) Ισραήλ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αρι Φόλμαν. Μουσική: Μαξ Ρίχτερ. 87' (**** ½) Συγκλονιστικό, αποκαλυπτικό, αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ κινουμένων σχεδίων γύρω από τη σφαγή αθώων γυναικόπα

<< Κράτος-τρομοκράτης το Ισραήλ Το Ισραήλ είναι ένα κράτος ισχυρό. Γεννήθηκε από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις ένοχες συνειδήσεις του δυτικού κόσμου και το πάθος του λαού του για μια δική του πατρίδα. Είναι ένα κράτος που δεν έχει τίποτε να φοβηθεί. Κατάφερε μέσα σε 60 χρόνια να γίνει οικονομικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά πανίσχυρο, αλλά δεν αναπτύχθηκε, δεν ολοκληρώθηκε. Παραμένει ένα τεχνητό κατασκεύασμα που επεκτάθηκε με τη βία και την τρομοκρατία ενάντια σε έναν λαό, τους Παλαιστινίους, φτωχό και αδύναμο, έναν λαό που ζούσε στα ίδια εδάφη από την εποχή της Βίβλου. Η «μόνη δημοκρατία δυτικού τύπου» της Μέσης Ανατολής είναι ένα κράτοςφρούριο που κλείνει έξω από τα τείχη του τους άλλους, τους μη εκλεκτούς λαούς του Θεού. Οποιος προσπάθησε να γκρεμίσει τα τείχη δολοφονήθηκε, όπως ο Γιτζάκ Ράμπιν, από τον εβραϊκό φονταμενταλισμό. Ετσι η Γη της Επαγγελίας είναι σήμερα μια επίγεια κόλαση. Τέσσερις γενιές Παλαιστινίων μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς

<< Μια ιστορία ελευθεροτυπίας Η πρόσφατη αιματηρή επίθεση του ΡΚΚ κατά στρατιωτικού φυλακίου στο Ακτουτουνλού της νοτιοανατολικής Τουρκίας που στοίχισε τη ζωή σε δεκαεπτά Τούρκους στρατιώτες πυροδότησε και μία δημόσια αντιπαράθεση ενδεικτική των κοινωνικών αλλαγών που συντελούνται στη γείτονα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε η εφημερίδα «Ταράφ». Με ζωή σχεδόν ενός έτους και με συντακτική ομάδα αποτελούμενη από μερικούς από τους πιο προβεβλημένους φιλελεύθερους αρθρογράφους της Τουρκίας, η εφημερίδα εμφανίσθηκε στο ολιγοπωλιακό περιβάλλον του τουρκικού Τύπου, αρθρώνοντας θαρραλέο πολιτικό λόγο, κριτικό προς την κυβέρνηση, την αντιπολίτευση, αλλά και τον στρατό. Μερικές ημέρες μετά την επίθεση η εφημερίδα δημοσίευσε απόρρητες αναφορές και φωτογραφίες του τουρκικού στρατού, οι οποίες είχαν καταγράψει κινήσεις των μονάδων του ΡΚΚ κοντά στο φυλάκιο την παραμονή της επίθεσης. Οι συντάκτες της εφημερίδος ζητούσαν απονομή ευθυνών για την προφανή αμέλεια στην αξιοποίηση στρατιω

Κάποια μύγα φαίνεται τσίμπησε το εθνικό φαντασιακό των Παλαιστινίων και τώρα πάνω απ' το κεφάλι τους συνωστίζονται οι βόμβες ώστε να βάλει μυαλό η Χαμάς κάτω απ' τις κουκούλες της. Διότι είναι βέβαιον πως φταίει η Χαμάς (όπως παλιότερα έφταιγε η Φατάχ) για τα προβλήματα του πολυπολιτισμικού μοντέλου στην περιοχή.Αντί να παραδεχθούν την ασυνέχεια του έθνους τους οι Παλαιστίνιοι (εν αντιθέσει με τη συνέχεια του έθνους των άλλων -εξ ου και η «αλήθεια των άλλων») επιμένουν στη διεκδίκηση μιας πατρίδας· με κίνδυνο ο πατριωτισμός τους να εκληφθεί ως εθνικισμός· με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η Δύση να τους βομβαρδίσει η ίδια· όπως βομβάρδισε τους Σέρβους κι έπαψαν να 'ναι εθνικιστές οι Κροάτες... Ω γιέα! Γιατί αυτοί που είχαν ανεβεί στα κεραμίδια και δήλωναν urbi et orbi ότι «είμαστε όλοι Αμερικάνοι» (όταν χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι)ή, αργότερα, και παρά το μακελειό στο Ιράκ, ξελαρυγγιάζονταν δηλώνοντας πάλι το ίδιο όταν εξελέγη ο Ομπάμας, γιατί όλες αυτές οι ευαίσθητες καρδιές

Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς «Το πρόσωπο ενός άλλου» του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα 1. «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ » του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα , λαμπρό δείγμα συνδυασμού του φανταστικού με τον ρεαλιστικό κινηματογράφο, μέσα από την ιστορία ενός άντρα που με το καινούργιο πρόσωπο που του προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία προσπαθεί να ξελογιάσει τη γυναίκα του και «ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΤΗ ΣΚΑΛΑ» και « ΚΥΜΑΤΙΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ» του Μίκιο Ναρούζε , συγκινητικά πορτρέτα γυναικών σε μια καταπιεσμένη κοινωνία - κλασικές ταινίες που δείχνουν την πρωτοτυπία, τη δύναμη και την έμπνευση ενός κινηματογράφου που έκανε χρόνια να γίνει γνωστός και να εκτιμηθεί στη χώρα μας. 2 . «ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥΣ » και «ΚΑΥΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ » των Τζόελ και Ιθαν Κοέν . Η απληστία του χρήματος μέσα από ένα σύγχρονο, βουτηγμένο σε μαύρη ατμόσφαιρα γουέστερν η πρώτη, και μια σατιρική ματιά πάνω στη δράση της CIA και των μυστικών κατασκόπων η δεύτερη. «Θα χυθεί αίμα» του Πολ Τόμας Αντερσον 3. «ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΑΙΜΑ » του Πολ Τόμας

Free Cyprus Το επαπειλούμενο αδιέξοδο και το μοιραίο κενό Εάν δεν υπάρξει σοβαρή αναδίπλωση του τουρκικού μαξιμαλισμού, όπως τον προάγει και διαπραγματευτικά με τις θέσεις του κι επικοινωνιακά με τη ρητορική του ο κατοχικός τοποτηρητής στην Κύπρο, το αδιέξοδο είναι ο βέβαιος επίλογος της εν εξελίξει διαδικασίας για επίλυση του προβλήματος. Τόσο απλό. Πλην όμως και άλλο τόσο μοιραίο. Γιατί αποτυχία κι αυτής της νέας προσπάθειας που εξελίσσεται μπορεί μεν να μη σημάνει το τέλος του κόσμου και ούτε, φυσικά, κάποιων νέων ίσως διαδικασιών. Οπωσδήποτε όμως θα μετακινήσει αποφασιστικά (κι επί τα χείρω για την ελληνική πλευρά) το πλαίσιο της επιδιωκόμενης λύσεως. Φέρνοντας την Κύπρο εγγύτερα στην παγίωση της γεωπολιτικής διαιρέσεως, με νομιμοποίηση (και μονιμοποίηση) του σημερινού status quo. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει πολλά και πικρά. Προπαντός όμως επικίνδυνα σε ό,τι αφορά το καθαυτό ζητούμενο από δικής μας πλευράς: την κρατική επιβίωση, δηλαδή, του τόπου αφ' ενός. Και αφ'

Todd Forsgren << «Κρανίου τόπο» άφησαν πίσω Αρχισε η αποτίμηση των καταστροφών σε ΕΜΠ, ΟΠΑ, Νομική μετά την επέλαση των καταληψιών Κατεστραμμένα εργαστήρια, γραφεία καθηγητών και διοικητικού προσωπικού, βαμμένοι τοίχοι, σπασμένα τζάμια. «Κρανίου τόπο» άφησαν πίσω τους οι καταληψίες που είχαν εγκατασταθεί μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (Σάββατο, 6 Δεκεμβρίου) στα τρία κεντρικά κτίρια πανεπιστημίων της Αθήνας, μετατρέποντάς τα σε «ορμητήριο». Κατά τη διάρκεια των αργιών λόγω Χριστουγέννων - και μετά από πιέσεις των πρυτανικών αρχών και εκπροσώπων φοιτητικών παρατάξεων - και οι τελευταίοι, λιγοστοί καταληψίες, εγκατέλειψαν το ιστορικό κτίριο του ΕΜΠ επί της Πατησίων, το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) και τη Νομική Αθηνών. Από χθες, οι πρυτανικές αρχές άρχισαν την αποτίμηση των καταστροφών. Ωστόσο προβληματισμό προκαλεί το γεγονός ότι υπήρξαν αντικρουόμενες πληροφορίες όσον αφορά την έκταση της καταστροφής στο ιστορικό κτίριο του ΕΜΠ. Ο πρύτανης του ιδρύμα

Τι είναι η Γάζα; Ενα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης ανθρώπων που περίσσεψαν απ' τον κόσμον αυτόν. Ανθρώπων που εξοντώνονται λόγω της καταγωγής τους - είναι Παλαιστίνιοι. Κι εξοντώνονται απ' τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα. Είναι η Γάζα -δεκαοχτώ μήνες τώρα αποκλεισμένη- ένα Γκουαντάναμο κι ένα Νταχάου εν τω άμα. Διοικείται από κάπο και πυρπολείται απ' τους υπερανθρώπους της εν πολλαίς αμαρτίαις Γουώλ Στρητ. Είναι η Γάζα το όνειδος της Ευρώπης, είναι προσέτι το φλεγόμενο λάβαρο (σαν από την Κου Κλουξ Κλαν) των ΗΠΑ, όταν θέλουν να δείξουν στην Οικουμένη το στίγμα τους. Και το δείχνουν διαρκώς, ανειρήνευτα από το 1948 έως σήμερα... Χριστουγεννιάτικα Πρωτοχρονιάτικα και την ιερή τους μέρα της αργίας του Σαββάτου επέλεξαν οι Ισραηλινοί για να εισβάλουν από αέρος στη Γάζα και να την κάνουν ακόμα μία φορά κόλαση πυρός, γης Μαδιάμ, κρανίου τόπο, έναν Γολγοθά βοώντα φωνή και φωνή οργής, θρήνου και εκδίκησης. Μια χώρα κατάφρακτη, το Ισραήλ, διαπράττει ένα τερατώ

''Μάρμαρα'' του Απ. Παπαποστόλου Θείον πυρ ή αυτοπυρπόληση ; Κάποιος ζει τη ζωή που ήταν να ζήσω (Σπ. Θεριανός, Η άλλη ζωή) Εκτός από τις φωτιές που ανάβουν οι άνθρωποι για να φωτίσουν, να ζεσταθούν ή να κάψουν, υπάρχει και το θείον πυρ που εμπνέει και κινητοποιεί . Αυτό το θείον πυρ ως εθνική διαπνοή και ανάσασμα έχει ανάγκη η χώρα. Αυτό το θείον πυρ, που δεν σχετίζεται με τις παρακαταθήκες του Μεγάλου Θείου, τις εντολές του Μεγάλου Παππού και Πατέρα, τις ατσάλινες γροθιές του Πατερούλη των λαών ή τα οράματα όποιου άλλου σύγχρονου Μωυσή. ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους τα golden boys της Δεξιάς, τα λαϊκά γιαπίδια της Αριστεράς, οι SAAB-ίστες (κατά το Σαντινίστες) της Κεντροαριστεράς ν' αφήσουν τα προνόμιά τους (ως κυβερνώντες, ως εν γένει καταγγέλλοντες ή και ως απλοί διαχειριστές) και να βοηθήσουν τον λαό να βγει από το λούκι στο οποίο οι ίδιοι (διά πράξεων ή παραλείψεων) τον έβαλαν. ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ οι Νεοδημοκράτες να πιστεύουν στην Αγοραία Δημοκρατία και στην κοινωνιοβιολογία

''Αντίο'' σε έναν σπουδαίο- «Έφυγε» από τη ζωή ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας, Χάρολντ Πίντερ... Σε ηλικία 78 ετών «έφυγε» από τη ζωή ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας, Χάρολντ Πίντερ, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο. Ο Χάρολντ Πίντερ έπασχε από καρκίνο στο συκώτι. Σύμφωνα με τη σύζυγό του, Αντόνια Φρέιζερ, ο Βρετανός θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2005, ο Πίντερ άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη. «'Ηταν προνόμιο να ζήσω μαζί του για πάνω από 33 χρόνια. Δεν θα τον ξεχάσω ποτέ», δήλωσε η συζυγός του. Ο Χάρολντ Πρίντερ έχει χαρακτηριστεί ως ο συγγραφέας με τη μεγαλύτερη επιρροή στη Βρετανία. Ο Πίντερ έχει συγγράψει περισσότερα από 30 θεατρικά έργα, τα οποία κατατάσσονται από τους κριτικούς μεταξύ των καλύτερων έργων που γράφτηκαν στο δεύτερο μισό του περασμένου αιώνα. Η συγγραφική του ιδιότητα δεν περιορίστηκε όμως μόνο στα θεατρικά έργα. Ήταν και ποιητής και είχε γράψει και σενάρια για ταινίες, πολλά εκ των οποί