Free Cyprus
Το επαπειλούμενο αδιέξοδο και το μοιραίο κενό
Εάν δεν υπάρξει σοβαρή αναδίπλωση του τουρκικού μαξιμαλισμού, όπως τον προάγει και διαπραγματευτικά με τις θέσεις του κι επικοινωνιακά με τη ρητορική του ο κατοχικός τοποτηρητής στην Κύπρο, το αδιέξοδο είναι ο βέβαιος επίλογος της εν εξελίξει διαδικασίας για επίλυση του προβλήματος. Τόσο απλό. Πλην όμως και άλλο τόσο μοιραίο. Γιατί αποτυχία κι αυτής της νέας προσπάθειας που εξελίσσεται μπορεί μεν να μη σημάνει το τέλος του κόσμου και ούτε, φυσικά, κάποιων νέων ίσως διαδικασιών. Οπωσδήποτε όμως θα μετακινήσει αποφασιστικά (κι επί τα χείρω για την ελληνική πλευρά) το πλαίσιο της επιδιωκόμενης λύσεως.
Εάν δεν υπάρξει σοβαρή αναδίπλωση του τουρκικού μαξιμαλισμού, όπως τον προάγει και διαπραγματευτικά με τις θέσεις του κι επικοινωνιακά με τη ρητορική του ο κατοχικός τοποτηρητής στην Κύπρο, το αδιέξοδο είναι ο βέβαιος επίλογος της εν εξελίξει διαδικασίας για επίλυση του προβλήματος. Τόσο απλό. Πλην όμως και άλλο τόσο μοιραίο. Γιατί αποτυχία κι αυτής της νέας προσπάθειας που εξελίσσεται μπορεί μεν να μη σημάνει το τέλος του κόσμου και ούτε, φυσικά, κάποιων νέων ίσως διαδικασιών. Οπωσδήποτε όμως θα μετακινήσει αποφασιστικά (κι επί τα χείρω για την ελληνική πλευρά) το πλαίσιο της επιδιωκόμενης λύσεως.
Φέρνοντας την Κύπρο εγγύτερα στην παγίωση της γεωπολιτικής διαιρέσεως, με νομιμοποίηση (και μονιμοποίηση) του σημερινού status quo. Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει πολλά και πικρά. Προπαντός όμως επικίνδυνα σε ό,τι αφορά το καθαυτό ζητούμενο από δικής μας πλευράς: την κρατική επιβίωση, δηλαδή, του τόπου αφ' ενός. Και αφ' ετέρου την ιστορική συνέχεια του Κυπριακού Ελληνισμού στη φυσική του γεωγραφία. Διότι, εάν αυτό δεν διασφαλιστεί, τότε δεν απομένουν άλλα προς υπεράσπισιν.
Υπό το φως αυτής της απλουστευτικής προσεγγίσεως και των διαλεκτικών της παραγώγων, εκείνο που άμεσα προκύπτει για μας (Λευκωσία κι Αθήνα) είναι: η έγκαιρη αναζήτηση (και προετοιμασία) εναλλακτικών επιλογών στο πλαίσιο στρατηγικής διαχειρίσεως αυτών των ενδεχομένων. Να μην περιμένουμε, δηλαδή, το μοιραίο για να το αντιμετωπίσουμε. Γιατί ο κίνδυνος, η πλευρά μας θα βρεθεί επί κενού, μεγεθύνεται. Και σε τέτοια περίπτωση (με το «βλέποντας δηλαδή και κάνοντας») ούτε οι προσφερόμενες επιλογές ούτε και οι απομένουσες αντιστάσεις θα είναι αποτρεπτικές. Ενώ, αντιθέτως, μοιραίες θ' αποβούν οι εκ των πραγμάτων υποτροπές.
Να μην υπάρξει αμφιβολία ότι στο επόμενο διάστημα η Κύπρος θα βρεθεί κάτω από ισχυρές πιέσεις, που θα προσλάβουν μορφή έως και αδυσώπητων εκβιασμών. Αφ' ενός από διάφορα κέντρα ισχύος και αποφάσεων, που ευνοούν συγκεκριμένες ρυθμίσεις, στο πλαίσιο δοτού συμβιβασμού, κατά το πρότυπο του έωλου σχεδίου που ο Κυπριακός Ελληνισμός απεσόβησε με την ιστορική του ετυμηγορία. Και αφ' ετέρου ευθέως από την Αγκυρα, με απειλές για νέα τετελεσμένα, όπως ήδη τα προδιαγράφουν συν άλλοις οι επιδρομικές της ενέργειες στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου.
Αυτές τις προοπτικές είναι που επιβάλλεται ο Ελληνισμός να διαχειριστεί. Με αναγκαία ετοιμότητα, πέραν εσωτερικών περισπασμών που τον αποδυναμώνουν, και αγκυλώσεων που τον καθηλώνουν.
(Κείμενο του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/12/2008)
(Κείμενο του Α. ΛΥΚΑΥΓΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/12/2008)
Η εικονογράφηση του κειμένου έγινε με ευθύνη του IVOS 2