IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σκίτσο του Μ. Κουντούρη  Είναι περίπου εξηνταπεντάρης και πριν περίπου δυο χρόνια κατέθεσε αίτηση συνταξιοδότησης. Περιμένοντας μαζί με περίπου 150.000 υποψήφιους συνταξιούχους, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, έπρεπε με κάποιο τρόπο να ζήσει, η προσωρινή σύνταξη είναι πενιχρή. Βρίσκει αραιά και που περιστασιακές χαμαλοδουλειές οι οποίες αθροιστικά το χρόνο δεν του αποφέρουν περισσότερα από 4-5.000 ευρώ. Οι εργοδότες του, το είχαν ξεκαθαρίσει, δεν μπορούν να πληρώνουν «μαύρα» αλλά με απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης ή «τίτλο κτήσης» όπως τον είχαν πει χωρίς να γνωρίζει τι σημαίνει αυτός ο τίτλος. Αν έβγαζε 5000 ευρώ τον χρόνο, του αφαιρούσαν το 20% για φόρο, του περίσσευαν 4000 ευρώ, που αντιστοιχούν αναλογικά σε περίπου 333 ευρώ τον μήνα. Από την πρώτη Ιανουαρίου, ο κύριος Χρήστος αν θέλει να συνεχίσει να βρίσκει ανάλογες μικροδουλειές, θα πρέπει να εχει υπόψη του ότι τα πράγματα θα αλλάξουν γι' αυτόν. Στα μικροποσά που θα κερδίζει από τις χαμαλοδουλειές, δεν θα του αφαι

«Φουσκωμένους» λογαριασμούς, που προκαλούν απανωτά ηλεκτροσόκ, παίρνουν στα χέρια τους οι καταναλωτές από τις αρχές του μήνα. Η αυξημένη κατανάλωση, λόγω χρήσης ηλεκτρικών συσκευών τους χειμερινούς μήνες, είναι η μία εύλογη εξήγηση. Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον παράγων που υπερδιπλασιάζει τον λογαριασμό που καλείται να πληρώσει ο καταναλωτής για την αυξημένη κατανάλωση ρεύματος και αυτός είναι ο τρόπος που κοστολογούν όλοι οι προμηθευτές ρεύματος (ΔΕΗ και ιδιώτες) τη ρυθμιζόμενη χρέωση των ΥΚΩ (Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας). Οι χρεώσεις ΥΚΩ, όπως διαπίστωσαν οι καταναλωτές με το νέο αναλυτικό έντυπο λογαριασμού που καθιέρωσε η ΔΕΗ, είναι οι χρεώσεις που πληρώνουν για να καλύψουν τα επιπλέον κόστη ηλεκτροδότησης των μη διασυνδεδεμένων νησιών, το κόστος του Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου και άλλα επιδοτούμενα τιμολόγια, για πολυτέκνους κ.λπ. Ολα αυτά τα κόστη δηλαδή που οι κυβερνήσεις διαφημίζουν ως κοινωνική πολιτική, αποκρύπτοντας ότι πληρώνονται από τους συνεπείς καταναλωτές.

Σκίτσο του Α.ΠΕΤΡΟΥΛΑΚΗ Αποτελεί συχνό, σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, οι πολίτες να καταφέρονται κατά των ανθρώπων της εξουσίας, καταλογίζοντας τους όλες τις ευθύνες για την κακή κατάσταση της χώρας. Αυτό συμβαίνει ασφαλώς πολύ πιο έντονα, όταν, η πολιτεία, με συμπεριφορά ληστρική, χώνει αδιάκριτα και ανεξαίρετα πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη τους! Πρόκειται για την πιο συνήθη και ομολογουμένως και την πιο αποτελεσματική τακτική του κράτους προκειμένου να αντιμετωπίσει τις δικές του, σε όλα τα επίπεδα, διαχρονικές ανεπάρκειες! Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αποτελούν τον ένα μόνο παράγοντα μιας πολύ δύσκολης εξίσωσης, κομμάτι της οποίας σίγουρα αποτελούν και οι πολίτες. Τί μέρος λοιπόν της παραπάνω εξίσωσης αποτελούν οι πολίτες; Οι πολίτες είναι υπεράνω κριτικής; Οι πολίτες είναι αθώες περιστερές; Οι πολίτες δεν έχουν καθόλου ευθύνες για τους πολιτικούς που κυβερνούν τον τόπο τους; «Οι πολίτες μιμούνται τους άρχοντες», έγραψε πριν 25 αιώνες ο Σωκράτης! Μέσα σε πέντε μόνο λέξ

Σκίτσο του Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ Με απύθμενο θράσος επαναφέρεται συνεχώς στην επικαιρότητα η εξωφρενική, συκοφαντική και αντιεπιστημονική διαπίστωση ότι για την...    κακοδαιμονία της χώρας ευθύνεται ο μεγάλος αριθμός των μικρομεσαίων αυτοαπασχολούμενων. Που είναι και φοροφυγάδες πάντα! Είτε από σχέδιο είτε από ανεπίτρεπτη άγνοια αυτές οι φωνές καταστρατηγούν την πραγματικότητα και πρέπει να πάψουν: 1.  Αντί να λέμε πάλι καλά που πολλοί Έλληνες μπορούν να έχουν ένα κάποιο εισόδημα έστω και υποαπασχολούμενοι και να συντηρούνται αντί να είναι άνεργοι, ακούμε ότι θα ήταν... καλύτερα να είχαμε λιγότερους!! Για να μην αναφέρω ότι συνεισφέρουν εισφορές και φόρους αναλογικά περισσότερο απ' τον καθένα. Αδιάφορο κι αυτό. 2.  Είναι αυτονόητο ότι η Ελλάδα έχει -και καλώς έχει- υψηλή υποαπασχόληση, καθότι είναι πασιφανές ότι και πριν και μετά την κρίση στη χώρα, ουδέποτε υπήρξε εκτεταμένος ιδιωτικός τομέας, βαριά βιομηχανία, ή άλλες δραστηριότητες ώστε να προτιμήσουν/επιλέξουν

    Χιλιάδες νέα θύματα της φορολογικής εξόντωσης   Συνθήκες ασφυξίας έχει αρχίσει να δημιουργεί η πρωτοφανής φορολογική καταιγίδα σε μεγάλο αριθμό φορολογούμενων. Όλο και περισσότεροι σηκώνουν ψηλά τα χέρια και δηλώνουν αδυναμία πληρωμής των φόρων που καλούνται να πληρώσουν και όλο και περισσότεροι βρίσκονται αντιμέτωποι  με την εξοντωτική πρακτική των κατασχέσεων από την εφορία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων: - Οι συνολικές ληξιπρόθεσμες οφειλές των φορολογούμενων προς το Δημόσιο ανήλθαν, τον Σεπτέμβριο, στο πρωτοφανές ύψος των 92,75 δισεκατομμυρίων ευρώ, έναντι 91,4 δισεκατομμυρίων ευρώ που είχαν διαμορφωθεί τον Αύγουστο (αύξηση 1,3 δισ. ευρώ σε έναν μήνα). - Οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές, αυτές δηλαδή που δημιουργήθηκαν εντός του 2016, διαμορφώθηκαν, τον Σεπτέμβριο, στα 10,34 δισ. ευρώ, έναντι 8,98 τον Αύγουστο, παρουσιάζοντας αύξηση 1,35 δισ. ευρώ. - Οι νέες φορολογικές ληξιπρόθεσμες οφειλές διαμορφώθηκαν τον Σ

 A.  Το ΚΕΦΟΜΕΠ σε συνδυασμό με το νέο πρόγραμμα διασταύρωσης δηλώσεων - καταθέσεων είναι τα όπλα που έπρεπε να είχαν επιστρατευτεί απ το 2010 για την ανεύρεση αδήλωτων εσόδων, άλλα αυτό δεν συνέβη. Ο πλούτος συσσωρεύτηκε στη χώρα και αποκρύφτηκε απ τη φορολόγηση την περίοδο 1980-2010 και όχι βέβαια στα πέτρινα χρόνια που ακολουθησαν. Η χώρα είναι σε διαρκή επτάχρονο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, έναντι του οποίου έπρεπε να είχε γίνει νέα μείωση χρέους απ τους δανειστές, κυρίως δε όμως, έπρεπε να αναζητηθούν έκτακτα έσοδα, απ τους πλουσιοτέρους πολίτες φυσικά, μιας και η Ελλάδα είχε αύτη τη δυνατότητα. Όπως ακριβως έγινε και στην Κύπρο. Kαι κυρίως απ όσους εξήγαγαν άνω των 300 δις στο εξωτερικό την περίοδο 2000-2012. Γιατί οι υπόλοιποι τα επένδυσαν εδω και ήδη φορολογηθήκαν σκληρά γι αυτό με τραγικά αποτελέσματα για τους ιδίους και την ελληνική οικονομία. Οι πλουσιότεροι είχαν εξάγει τα χρήματα τους στο εξωτερικό, συνεχίζοντας μια αρχέγονη (ανθ)ελληνική παράδοση.

- «Λοιπόν... θα την κάνω την εταιρία στη Ρουμανία. Να στήσουμε λίγο τον προϋπολογισμό;» - «Με χαρά...» - «Το κόστος των υπαλλήλων...» - «Αναλόγως με τις ειδικότητες, θα δούμε τους μισθούς. Βάλε μισθούς ελληνικούς, για το Βουκουρέστι μιλάμε. Προσέθεσε και περίπου 72% για ασφάλειες κλπ...» - «Τι ασφάλειες; Εγώ στην Ελλάδα...» - «Άσε την Ελλάδα. Στη Ρουμανία θα βρεις μπελά, αν τους έχεις στη μαύρη. Τουλάχιστον βάλτους με μπλοκάκι». - «Για λογιστικά βάζω 50 ευρώ. Τόσα πληρώνω και στην Ελλάδα. Άλλωστε δεν θα κόβω τιμολόγια σε όλα τα έσοδα...» - «Τσιγάρα καπνίζεις;» - «Γιατί ρωτάς;» - «Για να ξέρω τι θα σου φέρω στη φυλακή, όταν σε μαζέψουν...» - «Κανένα τιμολόγιο «όμορφο» παίζει να βάλουμε μέσα; Να πέσουν τα κέρδη...» - «Γιατί, καλέ μου άνθρωπε;» - «Μα στην Ελλάδα...» - «Με 3% επί του τζίρου, που γίνεται 1% αν έχεις 2 υπαλλήλους, τι να το κάνεις το παράξενο το τιμολόγιο;» - «Αν έχετε εκεί τόσο στενό κορσέ, γιατί να έρθω στη Ρουμανία;» - «Αν δεν σου αρ