IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Τι είδε ο Χατζηδάκης στον ΕΦΚΑ και η Μυρτώ στην εφορία.   Τη μέρα που ο Κωστής Χατζηδάκης, ως πολιτικός προϊστάμενος του ΕΦΚΑ, επισκεπτόταν απροειδοποίητα και αιφνιδιαστικά τα γραφεία του Οργανισμού στην Αγία Παρασκευή (έφοδο το λένε στον στρατό) η 22χρόνη Μυρτώ βρισκόταν σε κτίριο της εφορίας σε μεγάλο δήμο στα βόρεια προκειμένου να πάρει κλειδάριθμο για να κλείσει ραντεβού για το εμβόλιο της. Παρασκευή 12 το μεσημέρι με ένα χορταστικό τριήμερο του Αγίου Πνεύματος να φτάνει, και το κτίριο έδειχνε υπερβολικά έρημο. Ουρά δεν υπήρχε. Λογικό εν μέρει, διότι η εξυπηρέτηση γίνεται με ραντεβού. Αλλά δεν υπήρχε ούτε ένας να περιμένει. Ούτε ένας να μπαίνει. Κανείς να βγαίνει. Η  νεαρή κυρία πλησιάζει την κεντρική είσοδο και ο άνδρας της ιδιωτικής εταιρείας φύλαξης την ρωτάει πού πάει κι αν έχει ραντεβού. Εκείνη απαντάει με επιφύλαξη αρνητικά. Δεν είχε καταφέρει να κλείσει τηλεφωνικά το ραντεβού. Δεν μπορείτε να μπείτε της λέει ευγενικά. Εκείνη ρωτάει αν μπορεί να δοκιμάσει να τηλεφωνήσει ξαν

Η σκηνή από το «Ρετιρέ» του Γιάννη Δαλιανίδη στο Mega έχει μείνει κλασική: Η ευερέθιστη Κατερίνα Σοφιανού (Κατερίνα Γιουλάκη) πηγαίνει στην εφορία για τη ρύθμιση υπόθεσής της και βρίσκει τον έναν υπάλληλο να καπνίζει χαζομιλώντας στο τηλέφωνο, τον άλλον να τρώει τυρόπιτα (αδιαφορώντας για την ουρά μπροστά στο γραφείο του) και τον τρίτο να την κάνει «μπαλάκι» από τον έναν όροφο στον άλλο μέχρι εκείνη τελικά να απηυδήσει και να τους στείλει όλους στον αγύριστο. Το «Ρετιρέ» γυρίστηκε το 1990, πριν από 27 ολόκληρα χρόνια, γι' αυτό και μου φάνηκε απίθανο Deja vu το γεγονός ότι έζησα σήμερα μία ανάλογη εμπειρία σε μία από τις κεντρικότερες ΔΟΥ της Αθήνας ... Πως ξεκίνησε η περιπέτεια μου; Πριν από λίγους μήνες μου έκλεψαν το μηχανάκι και παρά τη δήλωση στην αστυνομία, μου είπαν ότι θα έπρεπε να πάω και στην εφορία να κάνω ανάλογη δήλωση προκειμένου να μη μου έρχονται τέλη κυκλοφορίας ή πρόστιμα ως«ανασφάλιστο». Παίρνω λοιπόν κουράγιο, νερό και καραμελίτσες (καθότι καπνιστής

Θα παραμείνουμε κλειστά από 3/8 έως 14/8, από 17/8 έως 28/8 και στις 31/8/15 λόγω καλοκαιρινής περιόδου. Πείτε μου ειλικρινά ποια επιχείρηση ή και ποιο κατάστημα θα μπορούσε να αναρτήσει μια τέτοια επιγραφή στην πρόσοψή του εν έτει 2015; Ποιος ιδιώτης έχει πλέον την άνεση να κλείνει το μαγαζί του σερί για έναν ολόκληρο μήνα (οι μέρες που «λείπουν» παραπάνω είναι όλως τυχαίως τα Σαββατοκύριακα και ο Δεκαπενταύγουστος) και να δίνει ραντεβού στους πελάτες του τον Σεπτέμβρη σαν να ’ναι χειμερινό σινεμά; Καθήστε αναπαυτικά γιατί μάλλον θα εκνευριστείτε. Το εν λόγω σημείωμα το είδε, το φωτογράφισε και μου το έστειλε ένας καλός φίλος στην οδό Σίνα 6. Ξέρετε τι βρίσκεται εκεί; Το ένα από τα δύο (δύο υπάρχουν στην Αθήνα) εκδοτήρια εισιτηρίων του ΟΣΕ. Ναι, σωστά καταλάβατε. Οι υπάλληλοι του ΟΣΕ, κουρασμένοι από τον βαρύ χειμώνα, δεν μπορούσαν να μοιράσουν τις άδειές τους για να εξυπηρετήσουν το κοινό και τον Αύγουστο. Ποιος ταξιδεύει καλοκαιριάτικα; Σκέφτηκαν και έβαλαν λουκέτο

Ο Ίμβριος εκπαιδευτικός καθόταν σε μια γωνία του καφενείου. «Σας θέλω» μου είπε όταν τελείωσα το ραντεβού στο διπλανό τραπέζι. Έβγαλε ένα χαρτί από την τσέπη του και μου το έδωσε. Ήθελε να παντρευτεί τη σύντροφό του από τη Γεωργία και να αναγνωρίσει το παιδί της. -Και λοιπόν, ποιό είναι το πρόβλημα; τον ρώτησα. -Πρέπει να απολυθούν 200.000 υπάλληλοι, μου είπε με πείσμα στα μάτια. -Τι φταίνε οι 200.000, του αντέτεινα. Ο άνθρωπος, πρώην δημόσιος υπάλληλος, αγρίεψε. -Άνοιξε τα χαρτιά, είπε. Το πρώτο χαρτί ήταν μια αίτηση κοινωνικών υποθέσεων της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου. Τμήμα ιθαγένειας, οδός Ηρώων Πολυτεχνείου. Ρόδος. Με μια κουβέντα ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός ζητούσε να του στείλουν μια βεβαίωση οικογενειακής κατάστασης στην Αθήνα, όπου ζει. «Επισκέφθηκα 3 φορές το ειδικό ληξιαρχείο Αθηνών. Οι 3 διαφορετικοί υπάλληλοι και τις 3 φορές μου ζήτησαν διαφορετικά πράγματα, με παραπληροφόρησαν και με ταλαιπώρησαν. Αφού συπλήρωσα τον φάκελλο για το γάμο μου, έμεινε

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου. Αγαπητό μου ημερολόγιο. Από το πρωί σήμερα, μια παράξενη ανησυχία έχει τρυπώσει μέσα μου. Σαν να έχω αμελήσει κάτι πολύ σημαντικό. Λες να είναι προαίσθημα; Λες να συμβεί κάτι κακό; Μπα, δεν το νομίζω. Μάλλον θα παράφαγα το βράδυ.  (Αργότερα) Τελικά, πράγματι είχα ξεχάσει κάτι: Να καταθέσω την Κατάσταση Πελατών-Προμηθευτών (είναι μια τυπική διαδικασία που κάνουμε κάθε χρόνο εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες). Μου το θύμιζε το βράδυ ο Γιάννης που έχει το μίνι μάρκετ στη γωνία. «Αν έχει περάσει η προθεσμία την πούτ…ες κακομοίρη μου!» μου είπε. (Σημείωση: Δεν την μπορώ πια την αθυροστομία του. Άλλωστε σιγά! Δεν θα μου πάρουν και το κεφάλι επειδή ξέχασα να συμπληρώσω μια ΚΠΠ!). Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου. Δυστυχώς η προθεσμία έχει λήξει από τις 28 Νοεμβρίου. Το ανακάλυψα σε ένα φόρουμ λογιστών, γιατί στο taxis όσο κι αν έψαξα δεν το βρήκα. Φαντάζομαι θα μου βάλουν κάποιο λογικό πρόστιμο, πράγμα που θα είναι απολύτως δίκαιο. Γιατί κύριε, τι σου ζητάει η καημέ

  Ποιος φταίει γι’ αυτήν την κατάσταση; (...) Αν πούμε ότι φταίει «το σύστημα», τότε διαχέουμε τις ευθύνες σε ένα αχανή μηχανισμό, τις αποπροσωποποιούμε και τελικά αθωώνουμε τα πρόσωπα. Αν πούμε ότι φταίνε τα συγκεκριμένα πρόσωπα που δεν κάνουν τη δουλειά τους, τότε αθωώνουμε το ελληνικό Δημόσιο, τους νομοθέτες και την υπηρεσιακή ιεραρχία.   Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι η ευθύνη είναι μεικτή. Πράγματι, η φυγοπονία, η αγένεια και η ανικανότητα αποτελούν γνωρίσματα του χαρακτήρα συγκεκριμένων προσώπων. Το γεγονός όμως ότι στη χώρα μας έχουν λάβει διαστάσεις επιδημίας οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν μηχανισμοί αξιολόγησης, ελέγχου και επιβολής κυρώσεων στο Δημόσιο. (...) ΚΥΡ Φίλος της στήλης, ο οποίος διάγει -όχι και τόσο εύκολα- την όγδοη δεκαετία του πολυτάραχου βίου του, μου διηγήθηκε το εξής πραγματικό περιστατικό: στις 18 Ιουλίου δέχθηκε τηλεφώνημα να παραστεί, άρον άρον, στην Επιτροπή Κρίσεως Αναπηρικών Συντάξεων του ταμείου του, η οποία θα συνερχόταν την επομέν

(...) το κύριο πρόβλημα.  Ηταν (και παραμένει…) το πολιτικό σύστημα των πελατών και του παρασιτισμού.  Εξαιτίας του, κάθε χρόνο  (α) η οικονομία γίνεται ασθενέστερη  και  (β) η τρόικα απαιτεί μέτρα που πριν από λίγους μήνες ήταν αδιανόητα – δεν έθετε για συζήτηση, καν. (...) (...)  οι πολιτικές ελίτ που κυβερνούν τον τόπο, με άνετες πλειοψηφίες συνήθως, έχουν φθαρεί ανεπίστρεπτα, περισσότερο κι από τους άνεργους και τους κατεστραμμένους της κρίσης. Οι ολίγες, ούτως ή άλλως, ικανότητές τους φαίνονται εντελώς ανεπαρκείς τώρα ενώπιον των ιστορικών προκλήσεων. Πέραν αυτού, νοητικά και ψυχικά είναι προσανατολισμένοι σταθερά στην αυτοαναπαραγωγή τους και στην αναπαραγωγή ενός κράτους χαμηλών προσδοκιών, υπό απόλυτο έλεγχο, εργαλείο για τις δικές τους επιδιώξεις. Δεν ξέρουν και δεν επιθυμούν κάτι άλλο.Επιπλέον, και τούτο το χαρακτηριστικό διατρέχει εγκάρσια το πολιτικό σύστημα, δεν είναι σε θέση να επιχειρήσουν συγκλίσεις και συνθέσεις, πόσω μάλλον υπερβάσεις. Δεν