IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

One of the silkiest, most melodic and emotion-launching voices  in the world of jazz. A fine singer with a warm, expressive voice,  Helen Merrill 's infrequent recordings tend to be quite special with plenty of surprises and chance-taking. She started singing in public in 1944 and was with the Reggie Childs Orchestra during 1946-1947.  Merrill , who was married for a period to clarinetist  Aaron Sachs , had opportunities to sit in with some of the top modernists of the time, including  Charlie Parker ,  Miles Davis , and  Bud Powell . She was with  Earl Hines  in 1952 and started recording regularly for EmArcy in 1954. Her collaboration with  Clifford Brown  was her first classic. She made several notable EmArcy albums during 1954-1958 (including one in 1956 that helped bring  Gil Evans  out of retirement); all have been reissued in a large box. After recording for Atco and Metrojazz in 1959, she moved to Italy for the next four years, touring often in Europe and Japan.

«Τη χρονιά που γεννήθηκα το Σεντ Λούις χτυπήθηκε από ένα φοβερό ανεμοστρόβιλο που σάρωσε τα πάντα. Ο ανεμοστρόβιλος εκείνος μου άφησε κάτι από τη βίαιη δημιουργικότητά του. Χρειάζεται δυνατό φύσημα, ξέρετε, για να παίξει κανείς τρομπέτα. Πιστεύω στο μυστήριο και το υπερφυσικό, κι ένας ανεμοστρόβιλος είναι σίγουρα και τα δυο» ... διηγείται ο Μάιλς Ντέιβις στην αυτοβιογραφία του. Κι όταν εκείνος έπαιζε την τρομπέτα του ήταν «ανεμοστρόβιλος». Κι ο ήχος ήταν και μυστήριος και υπερφυσικός. Ο Μάιλς είδε το πρώτο φως στο Άλτον του Ιλινόις, στις 26 Μαΐου του 1926. Το 1944, στα 18 του χρόνια πρωτάκουσε τον Τσάρλι Πάρκερ και τον Ντίζι Γκιλέσπι να παίζουν μαζί στο Σεντ Λούις του Μιζούρι. Αυτό έφτανε. Εγκατέλειψε τα σχέδια του που μέχρι τότε τον οδηγούσαν στην ιατρική και για πολλούς ευτυχώς καθώς η θέση του ήταν δίπλα στα ιερά τέρατα της τζαζ ή της «μαύρης μουσικής» όπως ο ίδιος προτιμούσε να την αποκαλεί. Αμερικανός τρομπετίστας και συνθέτης, με καθοριστική επιρροή στη μουσική του