Οι υπερωρίες, ο Ορμπαν και εμείς.
Με αυτό το μικρό σημείωμα θα ήθελα να σχολιάσω το κείμενο του κ. Δρυμιώτη που δημοσιεύθηκε στην «Κ» στις 13.01. 2019. Είναι αλήθεια ότι το συγκεκριμένο κείμενο έχει στηριχθεί σε αρκετά σημεία σε μια προηγούμενη παρέμβαση της κ. Γιάνναρου. Επιλέγω όμως να σταθώ στο δεύτερο, γιατί η ιδιότητα του κ. Δρυμιώτη ως συμβούλου επιχειρήσεων φέρει αυξημένη βαρύτητα για κάποιους από τους συλλογισμούς του. Ο αρθρογράφος επιλέγει την παρέμβαση του υπουργείου Εργασίας ενάντια στην υποδηλωμένη εργασία ως παράδειγμα δικής μας μη κατανόησης του τρόπου λειτουργίας της αγοράς. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στα δύο κείμενα, «η υποχρεωτική εκ των προτέρων δήλωση των υπερωριών» συγκροτεί στοιχείο δογματισμού και άγνοιας. Ας δούμε λοιπόν τι ισχύει. Η νομοθετική παρέμβαση δεν αφορούσε το ζήτημα της εκ των προτέρων δήλωσης των υπερωριών, κάτι που ήδη ίσχυε, αλλά την κατάργηση του χειρόγραφου συστήματος και την αντικατάστασή του από ηλεκτρονικό τρόπο καταγραφής. Αυτό γιατί, μεταξύ άλλων,...