IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τα χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821 περιγράφονται συχνά στις ωραιοποιημένες εθνικές αφηγήσεις ως περίοδος αναβρασμού και ξεσηκωμού. Τι ακριβώς συνέβαινε τότε στην ορεινή ελληνική επαρχία; Ο Θανάσης Καραμπάλιος δίνει τη δική του εκδοχή Για να ιδρυθεί το νέο ελληνικό κράτος έπρεπε να μεσολαβήσει η Επανάσταση του 1821. Σχεδόν όλες οι αφηγήσεις, μυθοπλαστικές και ιστορικές, που αφορούν τη ζωή στον ελλαδικό χώρο κατά τη νεότερη ελληνική ιστορία ξεκινούν μετά το 1821. Και αμέσως πριν; Πέπλο μυστηρίου καλύπτει αυτή τη σχετικά άγνωστη και ανεξερεύνητη, τουλάχιστον για το ευρύ κοινό, περίοδο. Αυτό το πέπλο επιχειρεί να τραβήξει ο Θανάσης Καραμπάλιος με το «1800» (εκδόσεις Jemma Press) , εγκαινιάζοντας μια νέα σειρά που έχει επίκεντρό της την Ελασσόνα και τα χωριά στους πρόποδες του Ολύμπου κατά τις αρχές του 19ου αιώνα. Οπως σημειώνει ο σκιτσογράφος και δημιουργός κόμικς Πάνος Ζάχαρης στο εξαιρετικό εισαγωγικό του σημείωμα: «Η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη με γεγονότα

Σκίτσο του Κ.ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ   Σούρουπο Κυριακής με ψιλόβροχο επισκεπτόμαστε με τον Στράτο, όπως και πέρυσι, την έ κθεση γελοιογραφίας στα εκδοτήρια του μετρό στο Σύνταγμα· εντυπωσιακός εκθεσιακός χώρος -άνετος, περίβλεπτος, με δική του απλοσύνη και ζεστασιά. «Γλυκειά Ευρώπη» ο τίτλος της. Συμμετείχαν (η έκθεση ολοκληρώθηκε χθες) Ελληνες και (λόγω Μπρέξιτ) Βρετανοί σκιτσογράφοι. Κόσμος παρατηρούσε με προσοχή και όταν κάτι δεν καταλάβαιναν, οι Ελληνες δημιουργοί ήσαν εκεί. Η ροή του κόσμου συνεχής· χαμόγελα πικρίας και κατανόησης. Οι πίνακες λειτουργούν κατευναστικά και ανατατικά ταυτοχρόνως -ξεγυμνώνουν την Ευρώπη και διαχέουν προβληματισμούς για το ποια θα είναι αυτή η Ευρώπη (των λίγων) του μέλλοντος. Απορία προξενεί γιατί μερικοί προσπάθησαν να υποβαθμίσουν την προσπάθεια σύμπραξης Ελλήνων-Βρετανών σκιτσογράφων. Είδαν το έργο τους και το έκριναν ή από τα γραφειάκια τους «σχημάτιζαν» (ή μήπως ζωγράφιζαν;) τις κακιούλες τους για τους δικούς τους λόγους; Οπως και να ’χ

Αντίο Γιάννη Καλαϊτζή, αντίο δάσκαλε. Ο Καλαϊτζής υπήρξε δάσκαλος πολλών από τις επόμενες γενιές των ελλήνων σκιτσογράφων και κομιξάδων. Ηταν μια υπόγεια σχολή που διαπέρασε και διαπερνά μέχρι και σήμερα μιά μεγάλη ομάδα των δημιουργών εικόνας στη χώρα μας Αν δεν υπήρχε ο Καλαϊτζής και ο Ιωάννου εγώ δεν θα γινόμουν γελοιογράφος. Στο μαθητικό μου δωμάτιο, τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, είχα κολλημένα στους τοίχους μόνο τα σκίτσα τους από το ΑΝΤΙ και τις αφίσες του Τζιμ Μόρισον και του Γιώργου Δεληκάρη. Προσπαθούσα με τις ώρες να τους αντιγράψω και δεν μπορούσα. 'Ενιωσα ότι μπορώ να συστήνομαι ως γελοιογράφος μόνο όταν ήρθε στο γραφείο μου στην Αυγή, όπου τον διαδέχτηκα, για να μου σφίξει το χέρι. Αρκετά για τον εαυτό μου, αν και θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες για τις συναντήσεις μας. Ο Καλαϊτζής υπήρξε δάσκαλος πολλών από τις επόμενες γενιές των Ελλήνων σκιτσογράφων και κομιξάδων. Ηταν μια υπόγεια σχολή που διαπέρασε και διαπερνά μέχρι και σήμερα μια μεγά