IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία χαιρετίσθηκε ως προάγγελος των εξελίξων τουλάχιστον για τη νότια πλευρά της ευρωπαϊκής ηπείρου . Από την ιβηρική πλευρά, πολλοί αποδέχθηκαν την ελληνική πρωτοκαθεδρία για τις εξελίξεις στις χώρες τους. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια χώρα προηγείται και ποιες έπονται στις εξελίξεις του ευρωπαϊκού Νότου, είναι γεγονός ότι στην πρόσφατη ιστορία ο συγχρονισμός μεταξύ τους επιβεβαιώνεται αρκετές φορές και δεν είναι λίγες οι στιγμές που ιστορικές αλλαγές για ολόκληρη τη γηραιά ήπειρο πυροδοτούνται περισσότερο από την περιφέρεια παρά από το κέντρο της. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ισπανία εγκαταστάθηκαν ως ανεξάρτητα εθνικά κράτη στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα.  Η πρώτη απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό, η δεύτερη από τα βάρη της υπερατλαντικής αυτοκρατορίας της. Αυτό δεν εμπόδισε στη συνέχεια να βρεθούν αμφότερες  σε συνθήκες όχι διαφωτισμού, αλλά απολυταρχίας, «καμαρίλας» και «επονείδιστου σκοταδισμού» , σύμφωνα με την ισπανική ορολογία του 19ου

Αρκετές ενδείξεις υποδεικνύουν ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ζει με το φόβο ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα ετοιμάζει μέτρα τραπεζικού διαχωρισμού του τύπου Glass-Steagall Act. Δεδομένου ότι μια τέτοια μεταρρύθμιση εμφανίζεται τόσο στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ όσο και των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμμένου, τα δύο κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση συνασπισμού που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία, ο φόβος αυτός μπορεί να δικαιολογηθεί. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης ξεκίνησε πριν από λίγες εβδομάδες μια διαδικασία αναδιοργάνωσης των μεγάλων ελληνικών τραπεζών, των λεγομένων «συστημικών», των οποίων η κυβέρνηση είναι κύριος μέτοχος μέσω του ταμείου διάσωσης των τραπεζών που έχει συσταθεί βάσει της συμφωνίας διάσωσης. Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν είχε χρησιμοποιήσει τα δικαιώματα διαχείρισης της, αλλά ο Δραγασάκης αποφάσισε ότι θα παρέμβει από τώρα και στο εξής. Μετά από διαπραγματεύσεις με τα άλλα μέλη του διοικητικού συμβουλίου αυτών των

Την τροποποίηση του υφιστάμενου φορολογικού συστήματος για τα φυσικά πρόσωπα, με ενιαία κλίμακα για όλα τα εισοδήματα ανεξαρτήτως πηγής, σχεδιάζει η κυβέρνηση. Ταυτόχρονα σχεδιάζει τη φορολόγηση της μεγάλης περιουσίας (ΦΜΠ) άνω των 300.000 ευρώ με μία δεύτερη προοδευτική κλίμακα η οποία θα αφορά μεγάλες καταθέσεις, ακίνητα, έργα τέχνης και επενδυτικά προϊόντα. Με αυτόν τον τρόπο και πέραν της ενίσχυσης των εσόδων, η κυβέρνηση προσδοκά να απαντήσει στις επικρίσεις των εταίρων, κυρίως των Γερμανών, ότι δεν έχουν φορολογηθεί οι πλούσιοι στην Ελλάδα. Το σχέδιο προβλέπει την αύξηση του αφορολογήτου ορίου για τις οικογένειες με δύο παιδιά σε 16.000 ευρώ και σε 19.000 ευρώ για τις οικογένειες με τρία παιδιά. Σύμφωνα με πληροφορίες, το αφορολόγητο όριο θα διαμορφωθεί στα επίπεδα των 12.000 ευρώ με αύξηση του αφορολογήτου ορίου για κάθε παιδί. Βέβαια, η τελική κλίμακα θα αποφασιστεί από την κυβέρνηση αφού υπολογισθεί επ’ ακριβώς το κόστος της νέας κλίμακας. Επίσης, οι εκπτώσεις φόρου θα

(...) «το διακύβευμα τώρα δεν είναι απλά οι επόμενες κινήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη μια ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Αυτά είναι συμπτώματα όχι αίτια». Σύμφωνα με τους αρθρογράφους, «το πρόβλημα είναι ότι οι ευρωπαϊκές Αρχές, που καθοδηγούνται από τη Γερμανία, επιβάλλουν πολιτικές αποπληθωρισμού, υπό έναν επίπλαστο κανόνα χρυσού, με την ελπίδα ότι οι πολίτες θα ψηφίζουν αιώνια για την περαιτέρω φτωχοποίησή τους, ώστε να διασώσουν την αξία των περιουσιακών στοιχείων των πιστωτών. Σε έναν τέτοιο κόσμο, τόσο οι ακροαριστερές όσο και οι ακροδεξιές δυνάμεις δεν μπορούν παρά να κερδίζουν ολοένα έδαφος σε πολλές υποτιθέμενα σταθερές χώρες και πολύ πιο σύντομα από όσο νομίζουμε. Για να αποφευχθεί αυτό, οι Ευρωπαίοι ηγέτες οφείλουν να επιτύχουν συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, καθώς αυτό που ενδεχομένως θα ακολουθούσε θα ήταν πολύ χειρότερο». (...) «Εάν οι κρατούσες ελίτ της Ευρώπης θέλουν να σώσουν το ευρωπαϊκό σχέδιο και το ευρώ, που βρίσκεται στο επίκεντρό του, θα

(...) Εάν οι Ευρωπαίοι αποσύρουν το δίχτυ ασφαλείας στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα κι αυτό καταρρεύσει το ενδεχόμενο του Grexit θα αυξηθεί δραματικά. Κατά συνέπεια, μια έξοδος της Ελλάδας από το κοινό νόμισμα θα είχε αναμφίβολα φοβερές συνέπειες στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. "Το ρίσκο της μετάδοσης είναι ακόμα μεγαλύτερο εάν η Ελλάδα καταφέρει εν τέλει να βρει τον βηματισμό της, κάτι που είναι πολύ πιθανό να γίνει ύστερα από ένα ή δύο χαοτικά χρόνια "  (...) "Η Ε.Ε. μπορεί να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη εάν υπονομεύσει από τώρα την ελληνική οικονομία που θα δημιουργηθεί μετά το ευρώ. Αλλά κάτι τέτοιο θα πρόδιδε τις ευρωπαϊκές αρχές"   (...) Οι αγορές πανικοβάλλονται με την Ελλάδα, αλλά όχι λόγω της νέας κυβέρνησης ή τουλάχιστον όχι μόνο λόγω αυτής, τονίζει ο Πολ Κρούγκμαν, σε άρθρο του στους New York Times. "Η νευρικότητα των επενδυτών αποτελεί εκτίμηση ότι το ρίσκο μιας ασυμφωνίας μεταξύ των δανειστών και της Ελλάδας, μιας κατάρρ

      ΑΠΕ-ΜΠΕ Στην πρόσφατη ομιλία του στις 13 Σεπτεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, για πρώτη φορά παρουσίασε μια ποσοτική εκτίμηση του προγράμματος του κόμματός του. Αυτό αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό βήμα στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η ελληνική κυβέρνηση «καλωσόρισε» αυτό το βήμα με τον δικό της τρόπο, απαγορεύοντας τη μετάδοση από την «κρατική» τηλεόραση της ομιλίας του αρχηγού του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, της πρώτης πολιτικής δύναμης στη χώρα μετά τις πρόσφατες εκλογές.   Ο σχεδιασμός εσόδων και δαπανών: μια σοβαρή δουλειά   Η ποσοτικοποίηση και σχεδίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει, αν και πλέον είναι αυτονόητο, ότι το κόμμα θεωρεί πως είναι σε θέση να κυβερνήσει τη χώρα και ετοιμάζεται γι’ αυτό, εκτιμώντας το κόστος και τους πόρους της πολιτικής που προτίθεται να πραγματοποιήσει και παρουσιάζονται στον ισολογισμό (13,5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως).   Να διευκρινίσουμε ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ

Σκίτσο: Βαγγέλης Παπαβασιλείου Το  οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αναμφίβολα, ενδιαφέρει άμεσα το σύνολο των Ελλήνων. Διότι, ακόμη  και όσοι ανάμεσά μας εθελοτυφλούν, όσοι επιμένουν να δαιμονοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ, και εξακολουθούν να δηλώνουν με αφοπλιστική αφέλεια ότι «μπορεί και να αποφευχθεί η έλευσή του», θα είχαν ασφαλέστατα πειστεί για το αντίθετο, αν προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν την άκαμπτη αδιαλλαξία της Τρόικας, στην πρόσφατη επίσκεψή της, στην Ελλάδα. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για αλάνθαστο βαρόμετρο των επικείμενων ριζικών πολιτικών αλλαγών, που ερμηνεύονται  με την κυνική πεποίθηση των Τροικανών, αλλά φυσικά και των αφεντικών τους, ότι δεν υπάρχει λόγος υποχωρήσεων και ευγενικής συμπεριφοράς, προς την απερχόμενη κυβέρνηση, της οποίας έληξε η αποστολή. Κάτω από το πρίσμα αυτό δεν έχει  νόημα η όποιας μορφής αντιπολιτευτική διάθεση, σχετικά με το οικονομικό πρόγραμμα του Σύριζα. Αντιθέτως, στην οικτρή  κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, θα έπρεπε  σύσσωμοι οι Έλληνες να