IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ζωή Κωνσταντοπούλου:  «Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να παραιτηθεί από τις αξιώσεις της χώρας έναντι της Γερμανίας» Για τις γερμανικές οφειλές και το δημόσιο χρέος μίλησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης "Το χρέος της Γερμανίας προς την Ελλάδα, που απορρέει από την περίοδο του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου και της γερμανικής Κατοχής, είναι μεγαλύτερο από το φερόμενο χρέος της Ελλάδας προς τους πιστωτές της. Ωστόσο η Γερμανία αρνείται πεισματικά να πληρώσει τα οφειλόμενα, ενώ σταυρώνει την Ελλάδα και το λαό της απαιτώντας υποταγή και αποπληρωμή ενός παράνομου μη βιώσιμου χρέους ", διαπίστωσε η τέως Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, Ζωή Κωνσταντοπούλου , ως κεντρική ομιλήτρια στο διεθνές Συνέδριο « The Politics of Memory Victimization, Violence and Contested Narratives of the Past» , που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης, το τριήμερο 3-5 Δεκεμβρίου 2015. Η ομιλία της Ζωής Κωνσταντοπούλου έφερε τον τί

 “Προπαγάνδα: αγέλη σαρκοβόρων λέξεων” Όμηρος Ταχμαζίδης Υλικά φιλοσοφικής γραφής Θεσσαλονίκη 2007 Το ελληνικό σύστημα πληροφόρησης είναι το μέγα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας: ακόμη και ετούτη τη στιγμή που τα οικονομικά δεσπόζουν ως δημόσια αγωνία στην καθημερινότητα των πολιτών, οι συνθήκες ενημέρωσης δεν προμηνύουν πολιτική ανάκαμψη και ηθική ανάταση του τόπου. Κι ας θεωρούνται αυτές ως βασικές προϋποθέσεις για να αποτινάξει ένας λαός το ζυγό της “ παγίδας του χρέους ” . Αυτό το σύντομο προοίμιο θέλει να προλειάνει το έδαφος για μια δημόσια πολεμική εναντίον ενός τύπου τυχοδιωκτικής δημοσιογραφίας και δημοσιολογίας, η οποία στην προσπάθεια της να στιγματίσει έναν πολιτικό αντίπαλο μετέρχεται τα πιο “ανόητα” και ανήθικα μέσα: η ανεπάρκειά της καταγράφεται, συν τοις άλλοις, και ως αδυναμία επινόησης μιας πειστικής προπαγανδιστικής ρητορείας κατά υπαρκτών και ανύπαρκτων αντίμαχων. Στην εφημερίδα “ ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής ” ( 26-7-2015 ) δημοσιεύτηκε στη μόνιμη στήλ

Σκίτσο του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗ Σκίτσο του ΜΙΧΑΛΗ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Τελικά ρε συ Γάτε, η ουσία μιας είδησης, βρίσκεται πάντα πίσω από τις πρώτες γραμμές της. Όμως, ενώ όλοι ασχολούνται με τους τίτλους της κανένας δε νοιάζεται για την πλοκή της. Δηλαδή, για τις αρχικές αιτίες και τις αλληλουχίες εκείνες, που δημιούργησαν την ιστορία της είδησης. Ακούω, για παράδειγμα, για το λάστιχο του αυτοκινήτου της Ζωής και πως εκείνη έβρισε, λέει, τον υπάλληλο του βενζινάδικου, επειδή αυτός δεν της το έφτιαξε! Και μάλιστα πως τον απείλησε με φράσεις του στυλ: «Ξέρεις ποια είμαι εγώ;», που απεχθάνεται ιδιαίτερα ο μέσος Έλληνας. (Αυτά ισχυρίζονται οι αναπαραγωγοί της είδησης). Όμως η είδηση, ως ιστορία, έχει και ένα ασχολίαστο βάθος, που προφανώς δεν ενδιαφέρει τους διακινητές της. Σκέφτομαι, λοιπόν, πως αν η Ζωή ήθελε σώνει και καλά, να γνωρίζει ο υπάλληλος του βενζινάδικου ποια είναι, υπήρχε ο τρόπος. Θα έπρεπε να είχε πάει εξαρχής στη Β. Εύβοια με την προεδρική λιμουζίνα κα