IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το να μην έχει κάποιος τίποτα να πεί και να μην έχει ιδέα Να μην ξέρει καν πως να το πεί και να μιλάει συνέχεια και να γράφει επιτομές και τόμους αυτό με ξεπερνάει                                                     Κ.Γ. Ταβουλτσίδης, Η Σφίγξ Είναι σε όλους γνωστό πως κάθε κόμμα, και γενικότερα κάθε πολιτικός χώρος, έχει στη λίστα των προθύμων, στο ψυγείο ή στο "περίμενε" διάφορους σχολιαστές (πρώην αποτυχήσαντες, εκπεπτωκότες, μετανοήσαντες, ανανήψαντες), οι οποίοι στο πρώτο τηλεφώνημα είναι έτοιμοι να γράψουν, να δηλώσουν, να επιχειρηματολογήσουν, πάντοτε υπέρ της άποψης της εφημερίδας ή του Ρ/Σ που τους προσκάλεσε, για να καλύψουν την κομματική/ιδεολογική "γραμμή". Αν αυτό θεωρείται ανεκτό σε μιά χώρα, όπου οι περισσότεροι πολιτικάντηδες ή δια[γ]νοούμενοι τυγχάνουν κρατικοδίαιτοι, μισθωτοί επιχειρηματιών ή κολλητοί αρχηγίσκων/παραγόντων, αναρωτιέμαι πως ακριβώς αισθάνονται επί του προκειμένου οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Αυτοί που εκ

 Παρεμβαίνουν τελευταία ξεχωριστοί και αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες-διανοούμενοι και επιτίθενται  με σφοδρότητα στον λαό, υποβαθμίζοντας τις ευθύνες του συστήματος και των διαφόρων εξουσιών -θεσμικών, παραθεσμικών και εξωθεσμικών- που κυριαρχούν στον τόπο εδώ και πολλά χρόνια.    Αν τα πράγματα είναι έτσι όπως τα περιγράφουν , αν δηλαδή τίποτε σοβαρό και ελπιδοφόρο δεν συμβαίνει σ’ αυτόν τον τόπο, αν είναι άνευ σημασίας και ατελέσφορες οι μικρές και μεγάλες μάχες που δίνονται καθημερινά από πρόσωπα και συλλογικότητες ενάντια στη φαυλότητα, την απληστία, τον κυνισμό, τον φαβοριτισμό, τον χυδαίο ωφελιμισμό, τους σάπιους συμβιβασμούς και τη στενοκεφαλιά, τότε δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Ευτυχώς, όμως, πολλοί σ’ αυτήν τη χώρα αγωνίζονται για να διαψεύσουν τη συμπαγή μελαγχολία των πεσιμιστών. '' Memento Park'' -  Szobor Park  Βουδαπέστη, Ουγγαρία - DREAMSTIME Ο δημόσιος λόγος για να διεκδικήσει εύσημα εγκυρότητας πρέπει να αποφεύγει τις συμμετρικές παγίδες της ε

Αντί της καφενόβιας ρήσης ''  εμείς οι Έλληνες είμαστε θεοί και όλοι μας ζηλεύουν"  τώρα μια ρήση, ανάλογης καφενόβιας  ...ποιότητας,  όμως απ την ανάποδη   και ταυτόχρονα  '' ένα κείμενο που πιστοποιεί πόσο σφάλλουν όσοι περιμένουν από τους διανοούμενους (που μάλλον τους εννοούν σαν σαμάνες ή διδασκάλους του γένους) λόγο μετρημένο και επιχειρηματολογημένο, με την κριτική του, όσο οξεία, να προκύπτει ως αποτέλεσμα νηφάλιου, αποδεικτικού στοχασμού και να μην είναι προϊόν βαριάς προκατάληψης ή επιφανειακής ανάγνωσης των πραγμάτων.'' Κανέναν δεν ξενίζουν οι μετεκλογικοί απαξιωτικοί αφορισμοί για τον λαό από την πλευρά όσων κομμάτων έμειναν μακριά από το στόχο τους. Η πικρία δύσκολα λογοκρίνεται. Ετσι η δημοκοπική κολακεία παραχωρεί πρόθυμα τη θέση της στις χολερικές αποφάνσεις περί ανωριμότητας, ακρισίας και αμνημοσύνης των πολιτών, των ίδιων ακριβώς που προ κάλπης δοξάζονταν για τη μνήμη, τη γνώση και την κρίση τους. Ωστόσο, στην τωρινή με

Ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών μιλάει για την Ελλάδα και την κρίση, την Ευρώπη, τη χούντα και τη μεταπολίτευση, τον Πουλαντζά αλλά και για τα διλήμματα της ζωής του «Η εξουσία ασκείται έξω από το πολιτικό σύστημα και ο λεγόμενος  κυρίαρχος λαός  έχει όλο και λιγότερο τη δυνατότητα να εκφέρει γνώμη», λέει ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς. «Είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε αισιόδοξοι! Ή τουλάχιστον να ζούμε ωσάν να είμαστε αισιόδοξοι!», υποστηρίζει ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και μιλά στο «Eθνος της Κυριακής» για όλα: για την Ευρώπη και για την κρίση, για τους «πιστωτές» και για την ανάγκη συστράτευσης. Για τον Πουλαντζά και τα μεγάλα διλήμματα της ζωής του, για το άτι της Ιστορίας που μας πηγαίνει εκεί όπου θέλει εκείνο! Για τη χούντα και τη μεταπολίτευση, για το όνειρο της σύγκλισης και την πραγματικότητα της απόκλισης. Για το καινούργιο βιβλίο του «Μορφές συνέχειας και ασυνέχειας. Από την ιστορική Εθνεγερσ

Ρόμπερτ ΜακΚέιμπ 19/01/2014 Τάκης Τριδήμας «Ελληνικότητα είναι εγκαρδιότητα, ενθουσιασμός και γενναιοψυχία» 12/01/2014 Ιωάννης Θεοδοσίου «Το ελληνικό πανεπιστημιακό σύστημα είναι πολύ ασταθές, με κομματικές ραδιουργίες» 29/12/2013 Μιχάλης Ζέρβας «Ελπίζω στα σημερινά παιδιά, αναμένοντας με αγωνία όσα σημαντικά θα πράξουν» 22/12/2013 Δημοσθένης Δαββέτας «Η κρίση είναι βασικό κλειδί στην πορεία μας για αυτογνωσία» 15/12/2013 Παναγιώτης Χριστοφίδης «Η σκληρή δουλειά είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε την κρίση» 08/12/2013 Ιωάννης Λέγουρας «Η σημερινή κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη επειδή εμείς την αποδεχόμαστε» 01/12/2013 Νίκος Παπανικολόπουλος «Μη λέτε κακομαθημένους τους νέους... Συνεχίζουν να το παλεύουν» 24/11/2013 Γιάννης Τσιβίδης «Να πάψουμε να μπερδεύουμε την πραγματικότητα με τη φαντασία μας» 17/11/2013 Χάρης Δημαράς «Ελπ

Β.ΚΑΤΡΑΚΗ Δεκάδες καλλιτέχνες και διανοούμενοι έδωσαν το «παρών» μέσα από τις σελίδες της «Ε» τους 12 μήνες που πέρασαν. Διαψεύδοντας με τα λεγόμενά τους όσους επιμένουν πως οι άνθρωποι του πολιτισμού σιωπούν και λουφάζουν σε εποχή κρίσης. Οι άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης ύψωσαν τη φωνή τους. Μίλησαν για την κρίση, τη Χ.Α., το λουκέτο στην ΕΡΤ. Για τα πολλά πρόσωπα της βίας. Για τους Γερμανούς και τα στερεότυπα που συνοδεύουν τη χώρα μας. Για τη «γενοκτονία» των καλλιτεχνών, αλλά και για τη νεολαία που επιμένει και εφευρίσκει τρόπους. ΡΟΒΗΡΟΣ ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ (σκηνοθέτης) Ροβήρος Μανθούλης «Σου σκίζεται η καρδιά, όταν έχεις ζήσει χούντα και εξορίες, να βλέπεις πρακτικές που θυμίζουν νεοχουντικό πραξικόπημα. Με ποιο δικαίωμα κλείνουν τη δημόσια τηλεόραση; Το Σύνταγμα δεν το επιτρέπει! Η ΕΡΤ ήταν μια όαση πολιτιστική μέσα στο χάος και την κακή ποιότητα της εμπορικής τηλεόρασης. Αν και μαγκωμένη πολιτικά, ώστε να μην ενοχλήσει την εξουσία,