IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η κυβέρνηση Τραμπ, σύμφωνα τουλάχιστον με δηλώσεις μη κατονομαζόμενου στελέχους της που επικαλείται η Jerusalem Post, κάνει λόγο για "δίχως προηγούμενο διπλωματική ευκαιρία”. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ, πάλι, κάλεσε τους δημοσιογράφους να φιλτράρουν με πάσα επιφύλαξη τα fake news που πρόκειται αναμφίβολα να προκύψουν. Ο λόγος για τη συνάντηση που πρόκειται να πραγματοποιηθεί στα τέλη του μηνός στην Ιερουσαλήμ ανάμεσα στον σύμβουλο εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον και τους ομολόγους του της Ρωσίας Νικολάι Πατρούσεφ και του Ισραήλ Μέιρ Μπεν-Σαμπάτ. Δημοσιεύματα που εμφανίσθηκαν το τελευταίο διάστημα, αρχής γενομένης από την σαουδαραβικών συμφερόντων εφημερίδα Asharq al-Awsat τη Δευτέρα, θέλουν την συνάντηση αυτή να επικεντρώνεται σε μία αμερικανική πρόταση αναγνώρισης της εξουσίας του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία (και γενικότερα των τετελεσμένων που δημιουργήθηκαν στα πεδία των μαχών, με την παρέμβαση και της Ρωσίας) και άρσης των σχετικών κυρώσε

Η κρίση σοβεί εδώ και καιρό στον Κόλπο, αλλά χρειάσθηκε η επίσκεψη του προέδρου Τραμπ στο Ριάντ για να εκδηλωθεί και μάλιστα με αποφασιστικό τρόπο. Η αιτία που προβλήθηκε για να τεθεί το Κατάρ σε καθεστώς διπλωματικής –και φυσικής– καραντίνας είναι η υποστήριξη του εμιράτου σε τζιχαντιστικές οργανώσεις. Η κατηγορία δεν είναι αβάσιμη, αλλά όσο ισχύει για το Κατάρ άλλο τόσο ισχύει και για τη Σαουδική Αραβία, η οποία πρωτοστατεί σ’ αυτή την κίνηση. Και οι δύο χρηματοδότησαν εμμέσως πλην σαφώς και την Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος, προκειμένου να ανατρέψουν το καθεστώς Άσαντ. Στο παιχνίδι αυτό συμμετείχε και η Δύση, παραβλέποντας το μέτωπο εναντίον του τζιχαντισμού, προκειμένου να εξυπηρετήσει νεοψυχροπολεμικές σκοπιμότητες. Ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ δεν θα σήμαινε μόνο ότι θα ξεμπέρδευε με ένα μη αρεστό καθεστώς. Θα σήμαινε και εκδίωξη της Ρωσίας από τη Μεσόγειο, δεδομένου οι μόνες βάσεις που διατηρεί στην ευρύτερη περιοχή είναι στη βορειοδυτική Συρία. Στο ίδιο παι

Όλοι φαίνεται να σκέφτονται με λαιμαργία πιθανές επιχειρηματικές συμφωνίες με το Ιράν, μετά από τη συμφωνία που επετεύχθη για τα πυρηνικά, με τις έξι παγκόσμιες δυνάμεις. Δεν αποτελεί έκπληξη.  Η οικονομία του Ιράν είναι μεγαλύτερη από αυτή της Αυστραλίας και διπλάσια του επιτυχημένου γείτονά του, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Το πιο σημαντικό είναι ότι το Ιράν αναμένεται να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο. Στην πραγματικότητα, ακόμη και κάτω από τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις (πριν από την υπογραφή της συμφωνίας), το Ιράν επρόκειτο να συμβάλλει σχεδόν όσο και η Ιταλία στην παγκόσμια ανάπτυξη, την επόμενη δεκαετία: περίπου 270 δισ. δολάρια. Πέρα από την μεγάλη και "πεινασμένη" εγχώρια αγορά μετά από τόσα χρόνια κυρώσεων, τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου του Ιράν, είναι τα κοσμήματα στο στέμμα. Οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις αναμένεται να βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Η σχέση της Ευρώπης με την Τεχεράνη ήταν λιγότερο τεταμένη από ό,τι με τις ΗΠΑ. Η Ευρώπη έχ

    Υστερα από ένα μαραθώνιο διαβουλεύσεων μεταξύ έξι μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία) και του Ιράν, η τελική συμφωνία της Βιέννης αφαιρεί μία από τις πιο επικίνδυνες εστίες έντασης και μελλοντικών πολέμων στην ηφαιστειακή ζώνη της Μέσης Ανατολής.   Η εκτόξευση του Μπαράκ Ομπάμα από το έδρανο του τοπικού γερουσιαστή του Ιλινόι στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου βασίστηκε σε ένα τολμηρό στοίχημα: ο μαύρος πολιτικός υποσχέθηκε ότι θα είναι ο αντι-Μπους, ο πρόεδρος που θα τερμάτιζε όχι μόνο τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά και ολόκληρη την υπερεπιθετική εξωτερική πολιτική των νεοσυντηρητικών ιεράκων, που τόσο είχε κοστίσει -σε χρήμα, ανθρώπινες ζωές και ηθικό κύρος- στην αμερικανική υπερδύναμη. Το στοίχημα κερδήθηκε και η υπόσχεση εκπληρώθηκε. Μετά την αποχώρηση του κύριου όγκου των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ο Μπαράκ Ομπάμα συνέχισε με την εξομάλυνση των σχέσεων ΗΠΑ - Κούβας και ετοιμάζεται, αυτό τον καιρό, να ξανανοίξει

(...) το Ιράν, παρά τις δοκιμασίες και τον αιματηρό και καταστροφικό οκταετή πόλεμο Ιράκ-Ιράν (1980-1988), έναν πόλεμο που είχε την στήριξη και ευλογίες της Δύσης και στόχο την ανατροπή των Μουλλάδων, είναι σήμερα το πιο ισχυρό και με τη μεγαλύτερη επιρροή κράτος της περιοχής. Είναι επιπλέον ένα κράτος που, εάν το θελήσει, μπορεί να γίνει και πυρηνική δύναμη. Είναι αυτή η πραγματικότητα που έφερε την συμφωνία της Βιέννης. Είναι οι συνέπειες μιας μη συμφωνίας που λειτούργησαν ως καταλύτης για τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ο πληθυσμός του Ιράν ξεπερνά τα 80 εκ. Γεωγραφικά το Ιράν ελέγχει όλες τις θαλάσσιες εξόδους της Μέσης Ανατολής προς τις διεθνείς αγορές, αν δεχτούμε και την επιρροή του στην Υεμένη από όπου μπορεί να ελέγχει τα Στενά του Τζιπουτί. Ενεργειακά το Ιράν κατέχει τα 10 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων (157.8 δις βαρέλια). Αυτό σημαίνει πως μπορεί να θεραπεύει τις ενεργειακές ανάγκες της Κίνας για τα επόμενα 40 χρόνια! (...) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ:  US President

Μία ημέρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις της ομάδας "5+1” και το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα ο Αμερικανός πρόεδρος Barack Obama είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο ομόλογό του Vladimir Putin . Το γεγονός καθαυτό δεν ξενίζει στον βαθμό που ο ένοικος του Λευκού Οίκου συνομίλησε και με άλλους ηγέτες σχετικά με την "επόμενη μέρα” της ιστορικής συμφωνίας – ιδίως με περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ που αντιδρούσαν σε αυτήν και είχαν λόγους να ανησυχούν, όπως λ.χ. ο πρωθυπουργός του Ισραήλ και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας. Το παράδοξο είναι οι ιδιαίτερα θετικοί τόνοι με τους οποίους περιγράφεται η συνδιάλεξη με τον Putin, η οποία άλλωστε πραγματοποιήθηκε κατόπιν αμερικανικής πρωτοβουλίας. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, "ο Πρόεδρος Obama ευχαρίστησε τον πρόεδρο Putin για τον σημαντικό ρόλο της Ρωσίας στην επίτευξη αυτής της συμφωνίας, που αποτέλεσε την κατάληξη 20 μηνών εντατικής διπλω