IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

   Το «τάγμα» με τους 3D εκτυπωτές. Αν ήταν ταινία, οι σκηνές όπου καταφθάνουν τα εξαρτήματα για τις υγειονομικές προσωπίδες από όλη τη χώρα, στα γραφεία της 3D Hub στον Πειραιά, θα ήταν η στιγμή της κορύφωσης. Με τη θριαμβευτική μουσική να ανεβαίνει και να εκτονώνει την ένταση που έχει προηγηθεί. Και την κάμερα να δείχνει τα ταλαιπωρημένα πρόσωπα των δεκάδων ανώνυμων πρωταγωνιστών, να χαμογελούν ανακουφισμένοι ότι τα κατάφεραν. Είναι αυτό το σημείο κάθε επικής ταινίας που λειτουργεί σαν πανηγυρισμός του «εμείς». Και της προσφοράς σε έναν κοινό σκοπό. Και με τα θετικά συναισθήματα, μαζί με το μήνυμα «μπορούμε να τα καταφέρουμε», διαχέονται στη σκοτεινή αίθουσα. Επηρεάζοντας ακόμα και τον πιο δύσπιστο ή κυνικό θεατή. Η ιστορία της εθελοντικής ομάδας « Hellas Covid19 printing supplies », όπου περίπου 400 κάτοχοι τρισδιάστατων εκτυπωτών συντονίζονται εθελοντικά, προκειμένου να φτιάξουν μάσκες προστασίας για το υγειονομικό προσωπικό της χώρας, διαθέτει όλα τα παραπάνω στοιχεί

Σηματοδότηση πεζοπορικής διαδρομής στον πυρήνα του δρυμού της Βάλια Κάλντα. Φανταστείτε οι (περισσότερες) ελληνικές παραλίες να μην είχαν εύκολη πρόσβαση, να μπορούσες να τις θαυμάσεις από μακριά αλλά όχι και να κατέβεις μέχρι την άκρη της θάλασσας. Θα ήταν μια άβολη αλλά και παράλογη κατάσταση. Και μετά σκεφτείτε πόσες φορές βρεθήκατε να διασχίζετε τον ασφαλτοστρωμένο (ή χωμάτινο) δρόμο καταμεσής ενός εντυπωσιακού δάσους αλλά δεν υπήρχε τρόπος να περπατήσετε στην «ενδοχώρα» του- και να χαρείτε την ορεινή φύση με την ψυχή σας. Εξίσου άβολη, παράλογη κατάσταση, που, όμως, δεν αποτελεί σχήμα λόγου αλλά πραγματικότητα, τόσο διαχρονική, τόσο καθολική στον ελλαδικό χώρο, ώστε έχουμε κιόλας εκπαιδευτεί να την θεωρούμε φυσική κατάσταση. Ο Αποστόλης Τσιμπανάκος - Βολιώτης που τα τελευταία πέντε χρόνια έχει μετοικήσει στην Ήπειρο, πρώτα στα Τζουμέρκα και, πλέον, στο Δίστρατο, κοντά στο βαθίσκιωτο, αιωνόβιο δάσος της Βάλια Κάλντα- προσπαθεί να καταστήσει επισκέψιμα τα ελληνικά βουνά.

Alexandra Lane  Κάτι αλλάζει στη ζωή μας. Ενας καταιγισμός email από ομάδες βοήθειας φτάνουν καθημερινά στους υπολογιστές μας, όλο και πιο πυκνά, όλο και πιο οργανωμένα μετά το καλοκαίρι, με εντυπωσιακές δράσεις. Χιλιάδες πρέπει να είναι πλέον τα εθελοντικά δίκτυα, που προσφέρουν στήριγμα εκεί όπου η πολιτεία αποσύρει το δικό της λόγω λειψών κονδυλίων, νοοτροπίας, αγκυλώσεων, δημοσιοϋπαλληλικής αδιαφορίας, που διανέμουν αγαθά και υπηρεσίες, τα περισσότερα χωρίς ιδιοτελείς βλέψεις. Εισχωρούν στη σάρκα της κοινωνίας, ως αόρατος ιστός, κρατώντας την όσο γίνεται ορθή, συνεκτική. Δίκτυα άμεσης συνδρομής, παράκαμψης μεσαζόντων, νομικής υποστήριξης, ελεύθερου λογισμικού, ελεύθερων μετακινήσεων, τράπεζες χρόνου, συνεταιρισμοί ζωντανής οικονομίας, κοινωνικά ιατρεία, οικο-κοινότητες, πρωτοβουλίες διαχείρισης απορριμμάτων, παιδικά στέκια... Πολίτες παίρνουν σκούπα και φαράσι και καθαρίζουν τον δρόμο, το πάρκο της γειτονιάς, μαγειρεύουν για φτωχούς, προσφέρουν από τα περισευούμενα, απασχολ

(...) μια νέα (απρόσμενη) δυναμική στα συλλογικά-μας πράγματα ( ... ) ενα σπουδαίας σημασίας πολιτικό φαινόμενο, έξω απ΄ την παλιατσούρικη ξυλόγλωσσα κομμάτων (...) Ενα φαινόμενο «εκ των κάτω», με χιλιάδες Ομάδες ευαίσθητων ενεργών πολιτών που τείνουν να δημιουργήσουν ενα κοινωνικό ανανεωτικό και στηρικτικό δίχτυ (...) Μία εκ των κάτω πολιτική ΘΕΟΔΟΣΗΣ Π. ΤΑΣΙΟΣ * 1 Oχι· δέν υπαινίσσομαι τους εν πλατείαις Διαμαρτυρομένους. Αναφέρομαι σε μία ρωμαλέα, ενεργώς π ο λ ι τ ι κ ή διεργασία που φουντώνει εκ των κάτω και στοχεύει ευθέως στην επίλυση βασικών πολιτικών προβλημάτων της άθλιας συγκυρίας μας. Εννοώ τις χιλιάδες αυτοδύναμες πρωτοβουλίες μικρών ομάδων Πολιτών, οι οποίες (i) συμβάλλουν στη βελτίωση μέρους των άπειρων θεσμικών προβλημάτων μας, (ii) πραγματώνουν νέα μικρά αναπτυξιακά έργα, ενώ κυρίως (iii) στήνουν ένα δίχτυ κοινωνικής αλληλεγγύης- τόσο αναγκαίας σήμερα για τα πρώτα θύματα της ημιπτώχευσής μας. Διστά

Καλά νέα μάς στέλνει η Πάρνηθα Τέσσερα χρόνια μετά τη φοβερή οικολογική καταστροφή, το βουνό αναγεννάται και με την καθοριστική βοήθεια των εθελοντών Του Γιωργου Λιαλιου Τα καλά νέα έρχονται από την Πάρνηθα τέσσερα χρόνια μετά τη φοβερή οικολογική καταστροφή που έκανε φτωχότερο όλο το Λεκανοπέδιο, υποβαθμίζοντας περαιτέρω τη ζωή των κατοίκων, κατά κυριολεξία τον αέρα που αναπνέουμε. Σήμερα, μεγάλες εκτάσεις στις οποίες κυριαρχούσε η μυρωδιά του καμένου έχουν πρασινίσει και ελάφια βολτάρουν αμέριμνα, πιστοποιώντας με το ένστικτό τους την αναγέννηση του βουνού. Ηταν 28 Ιουνίου 2007 όταν μια πυρκαγιά που ξεκίνησε από τα Αρβανιτοχώρια της Βοιωτίας «σκαρφάλωσε» με ταχύτητα στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, κατακαίγοντας ένα μεγάλο τμήμα του πλέον ζείδωρου δρυμού της Αττικής. Επί τέσσερα χρόνια, η πολιτεία και απλοί πολίτες, εθελοντές, προσπαθούν να σβήσουν τα σημάδια της. Σήμερα, η εικόνα της Πάρνηθας γεννά την ελπίδα. Και όλοι πλέον εύχονται ότι τα λάθη που οδήγησ

Θεσσαλονίκη ''Σέιχ Σου'' Περιαστικό ...δάσος-χωματερή !!! Εσύ τα έκαψες Ενα από τα θαύματα της ελληνικής φύσης, το φοινικόδασος της Πρέβελης, από χθες δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια, υπάρχει μόνο το μισό. Σαν να λέμε, έμεινε ο μισός Παρθενώνας... Η φωτιά ξέσπασε στις 5 το πρωί (!) κοντά στο ομώνυμο μοναστήρι, αφού οι πυροσβεστικές δυνάμεις ήταν ήδη διασπασμένες σε δύο άλλες κοντινές πυρκαγιές. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Την ίδια μέρα, η τέταρτη (!) φωτιά μέσα σ' ένα 20ήμερο στην Κάρυστο κατάφερε κι έκαψε ένα από τα ωραιότερα δασικά τοπία της χώρας. Αφού το υπόλοπο είχε καεί από διπλό εμπρησμό το 2009. Ποιος έβαλε τις φωτιές και καίει τη χώρα; Οι κάτοικοί της. Ετσι, χωρίς φτιασιδώματα και περιστροφές: Οι κάτοικοί της. Οχι αυτοί που βάζουν τις φωτιές. Αυτοί που δεν τις σβήνουν. Δεν μιλάμε για τους πυροσβέστες και τ' αεροπλάνα. Δεν μιλάμε για τους εθελοντές και τους δασοπυροσβέστες. Μιλάμε για τον ελληνικό πληθυσμό. Ηελληνική κοινωνία δεν φημίζεται για τη συλλογικότ

Εθελοντές κατά της νέας φτώχειας Πώς στη Βέροια και στον Πειραιά δίνεται η μάχη για την αναχαίτιση των αυξανόμενων φαινομένων εξαθλίωσης O Πειραιάς απέχει από τη Βέροια 500 χιλιόμετρα. Λιμάνι ο ένας, σφηνωμένη στο Βέρμιο η άλλη, λίγοι θα εντόπιζαν κοινά σημεία μεταξύ τους. Και όμως στις δύο πόλεις λειτουργούν με επιτυχία Δίκτυα Κοινωνικής Αλληλεγγύης τα οποία προσφέρουν αρωγή και ανακούφιση σε φαινόμενα νέας φτώχειας και εξαθλίωσης που δυστυχώς επεκτείνονται μαζί με την κρίση σταδιακά σε σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. «Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, ως τον Ιανουάριο του 2010 εξυπηρετούσαμε 1.303 ανθρώπους. Περίπου το 60% εξ αυτών είναι Ελληνες, ενώ τρεις στους τέσσερις είναι άστεγοι. Σε σύγκριση με την περυσινή κατάσταση ο αριθμός τους αυξάνεταιαφού κάθε μήνα προστίθενται περίπου 35-40 άτομα». Αυτό σημειώνει η πρόεδρος του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης της Νομαρχίας Πειραιά κυρία Τασία Γιαννακοπούλου . Το Δίκτυο της Νομαρχίας Πειραιά λειτουργεί εδώ και λίγα χρόνια