IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Η πατρίδα μας είναι ορφανή από πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες, επειδή ο ίδιος ο λαός δεν τρέφει τον αυτοσεβασμό που θα όφειλε να έχει, τουλάχιστον για να μην ντρέπεται τα παιδιά και τα εγγόνια του. Αυτά τα παιδιά, που -δυστυχώς- έχουν προδιαγεγραμμένο μέλλον: είτε να μείνουν εδώ και να σέρνονται, όπως επί δύο αιώνες σέρνεται ο κατά τα άλλα «περήφανος» ελληνικός λαός, είτε να πάρουν τα μάτια τους, να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να ζητήσουν καταφύγιο σε ξένες χώρες, όπως σταθερά το έχουν ήδη κάνει τόσες και τόσες πολύτιμες για τον τόπο μας νέες γενιές. (...) (...) « αυτή είναι η Ελλάδα!. ..».  Η Ελλάδα του Ακη και του Μαντέλη και ποιος ξέρει ποιων και πόσων άλλων παρόμοιων αστέρων της γλοιώδους ελλαδικής πολιτικής σκηνής. Οπωσδήποτε όμως και η Ελλάδα των ουτιδανών, που δεν ένιωσαν την ανάγκη να υπερασπιστούν ενώπιον των Γερμανών τιμητών μας αν όχι την Ιστορία, τουλάχιστον το φιλότιμο τόσων και τόσων ανθρώπων του ελληνικού μόχθου και της σιωπηρής πικρίας.

(...) σταθερή, μέσα στη διαδρομή τριάντα αιώνων, ήταν η αδυναμία του ελληνικού έθνους να ομονοήσει και ρωμαλέα να βαδίσει στην επίτευξη του εκάστοτε ευγενικού στόχου της ανάστασης της φυλής μας. Με απασχόλησε πολύ η απορία γιατί και πώς ποτέ δεν κατορθώσαμε να οδηγήσουμε σε αίσιο τέρμα κάποια ευγενική συλλογική προσπάθεια που περιστασιακώς είχαμε διαδηλώσει ότι ποθούσαμε διακαώς να πετύχουμε; Η απάντηση είναι σταθερή όσο και πικρή:  επειδή μέσα στους είκοσι οκτώ ή είκοσι εννέα αιώνες της ιστορίας του ελληνικού έθνους ποτέ δεν προτάξαμε το ευγενικό «εμείς» μπροστά από το πρόστυχο «εγώ»!   Σε όλους τους χώρους, τους κατ' επίφαση ιερούς ή απροσχηματίστως ανίερους, καθώς και με όλες τις περιστάσεις. Στη σχετικώς καλύτερη περίπτωση προτάσσεται το συμφέρον της «δικής μας» κομματικής ή οποιασδήποτε άλλης μορφής παράταξης ή παρέας, σε βάρος όλων των άλλων, που δεν είναι δικοί μας, και συνακόλουθα είναι άξιοι κάθε μοχθηρίας ή αδιαφορίας μας. (...) Τώρα τελευταία, ό

(...) επιτέλους, η ευθιξία μου ύψωσε την οφειλόμενη φωνή ηθικής αντίστασης. - Αντίστασης σε τι; - Μα, φίλε μου, η απάντηση είναι γνωστή:  Εζησαν και εξακολουθούν να ζουν αυτοί καλά, με συχνά και άνετα ταξίδια στο εξωτερικό, με πλούσιους λογαριασμούς σε ξένες τράπεζες, καθώς και με διασφαλισμένο το μέλλον των δικών τους παιδιών, που θα τους διαδεχθούν στα βουλευτικά και στα υπουργικά έδρανα, καθώς εξακολουθούμε να αποδεχόμαστε τις δομές της πολιτικής οικογενειοκρατίας. Δίχως να εξαιρώ ούτε εσένα, αφού είναι φανερό ότι τις αποδέχεσαι, μολονότι περιφέρεσαι άνεργος ή ανασφαλής, έχοντας επίγνωση του ότι και τα δικά σου παιδιά δεν έχουν καλύτερη προοπτική στο μέλλον από τα παιδιά των μεταναστών, που συναντάς και κάποτε ενοχλημένος προσπερνάς στο δρόμο σου. (...) «Γιατί ενδίδεις και συχνά βγαίνεις σε κάποια κανάλια; Δεν συνειδητοποιείς ότι σε χρησιμοποιούν ως αναλώσιμο προϊόν;» .  Εχοντας γίνει δέκτης αυτού του φιλικού ερωτήματος αρκετές φορές, οφείλω ειλικρινή απ

Bαγγέλης Παπαβασιλείου ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ' Το πρωτοείχα ακούσει, πριν από αρκετές δεκαετίες, από το μακαρίτη πεθερό μου: ο Πρώσος, και αργότερα, γενικώς, ο Γερμανός δημόσιος υπάλληλος, καθώς συντάσσει κάποιο υπηρεσιακό έγγραφο, θυμάται την πρωινή παραγγελία της γυναίκας του: το μεσημέρι, όταν θα σχολάσει από την υπηρεσία του, να μην ξεχάσει να φέρει δύο κιλά πατάτες! Σχεδόν το είχε ξεχάσει... Σπεύδει λοιπόν κι ακουμπάει στο τραπέζι εργασίας του τον υπηρεσιακό στυλογράφο του, βγάζει από την τσέπη του το προσωπικό του μολύβι και σημειώνει στο ημερολόγιο που έχει στην άλλη τσέπη του: «Δύο κιλά πατάτες για το σπίτι!». Υστερα, επανατοποθετεί το προσωπικό του μολύβι στην τσέπη του και ξαναπαίρνει το υπηρεσιακό, συνεχίζοντας τη σύνταξη του εγγράφου που έπρεπε να στείλει, στο πλαίσιο των υπηρεσιακών του καθηκόντων! Γελάς, φίλε αναγνώστη; Και όμως, με αυτήν τη νοοτροπία οι νικημένοι Γερμανοί βγήκαν ισχυρότεροι, μέσα από δύο τρομακτικούς παγκόσμιους πολέμους, που κυ

Σε ηλικία οχτώ ετών, για πρώτη φορά στη ζωή μου, αντίκρισα στον τόπο μας ξένο, και μάλιστα εχθρό, εγκατεστημένο μέσα στο σπίτι μας, δίχως να μας έχει ρωτήσει και χωρίς να τον θέλουμε.  'Ηταν Γερμανός αξιωματικός του στρατού Κατοχής. Ο τότε δικηγόρος πατέρας μου ήταν άνεργος. Ο,τι πολύτιμο διέθετε το σπίτι μας, ακόμη και τα γαμήλια δακτυλίδια των γονέων μας, είχαν ήδη ανταλλαγεί για ελάχιστα μέσα διατροφής. Στη συνέχεια, η μητέρα μου έβγαινε έξω από την πόλη, μάζευε χόρτα, τα έβραζε και, χωρίς λάδι και δίχως ψωμί, αυτά ήταν η διατροφή μας. Ο Γερμανός ένοικος έφευγε το πρωί, αφήνοντας σταθερά ασυγύριστο το δωμάτιο που είχε επιτάξει, ενώ τα αποφάγια του πλούσιου και λαχταριστού πρωινού του, πασπαλισμένα με τις στάχτες των τσιγάρων του, ήταν για μας εξουθενωτική προσβολή. Οπωσδήποτε, κάποτε τελείωσε η Κατοχή, αφήνοντας το μικρότερο αδερφό μου κι εμένα με σκιές στους πνεύμονες. Είχαμε επιβιώσει. Σπούδασα εδώ και, στη συνέχεια, ο πατέρας μου, με αιματηρές θυσίες, μου διασφάλισ

Και όμως, ευέλπιδες! Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ Με συγκίνηση, προ ημερών, άκουσα στις ειδήσεις -ζωντανό- τον υπερασπιστικό λόγο για την Ελλάδα, που απηύθυνε στη συνέλευση του γερμανικού Σοσιαλιστικού κόμματος ο άλλοτε αρχηγός του και καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ . Στα χρόνια της παντοδυναμίας του, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προσπαθούσε να πετύχει την ένταξη της Ελλάδας στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, ο Σμιτ, έχοντας επίγνωση του ότι η χώρα μας δεν διέθετε τα προς τούτο προσόντα, είχε εναντιωθεί, με την παγερή δήλωση ότι αυτή η ένταξη θα έπρεπε να περάσει πάνω από το πτώμα του! Ομως, τελικά, δεν επέμεινε. Η αντίστασή του κάμφθηκε από το ευγενικό φρόνημά του. Αυτό που και τώρα έλαμψε με την προαναφερόμενη υποστήριξή του, ενώ -αντιθέτως- εμείς έκτοτε, και επί τρεισήμισι δεκαετίες, υπήρξαμε κατώτεροι των περιστάσεων, καθώς άλλοι μεν λεηλατούσαν την εκάστοτε οικονομική βοήθεια, ενώ άλλοι, σταθερά και αστόχαστα, αξιώναμε όλο και περισσότερες παροχές για καταναλωτική ευμά

Ιδιωτικά και κρατικά περιουσιακά αγαθά... Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ Με το νόμο 3986/2011 ιδρύθηκε ανώνυμη εταιρεία, με την επωνυμία «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου», η οποία διενεργείται με (...) πώληση (...και) με αποκλειστικό σκοπό «την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους» και την αντίστοιχη ικανοποίηση «αποκλειστικά» των ξένων δανειστών. Οχι των Ελλήνων, ακόμη κι αν αυτοί έχουν δικαιωθεί με εκτελεστές αποφάσεις δικαστηρίων για παράνομες απολύσεις τους. Διάβασα και ξαναδιάβασα με προσοχή όλες τις διατάξεις αυτού του νόμου. Πουθενά δεν αναφέρει ότι οι πωλήσεις και οι άλλες παραχωρήσεις θα γίνονται ύστερα από διεθνείς πλειοδοτικούς διαγωνισμούς, προσιτούς σε κάθε ενδιαφερόμενο και εξοπλισμένους με δημοσιότητα και εγγυήσεις χρηστής διοίκησης και διαχείρισης. Ολα επαφίενται στις μυστικές διαπραγματεύσεις του προέδρου ή του διευθύνοντος συμβούλου, ενδεχομένως δε και κάποιου μέλους του διοικητικού συμβουλίου, δίχως καμιά αντικειμενική εγγύηση για το