IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  “Γεωπολιτικός Ρατσισμός” της Δύσης ή “φυλετική πηγή ισχύος”;  – Finacial Times Τα προνόμια των λευκών, ο θεσμικός ρατσισμός, οι υποσυνείδητες προκαταλήψεις και η ταυτοτική πολιτική απασχολούν καθημερινά την πολιτική συζήτηση στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Όμως η φυλή δεν είναι μόνο ένα εγχώριο ζήτημα. Σε μια εποχή που η παγκόσμια ισχύς μετατοπίζεται, τα επιχειρήματα γύρω από τη φυλετική ισότητα γίνονται κι αυτά μέρος της γεωπολιτικής διαμάχης. Του  GIDEON RACHMAN  (*) Με βάση την αγοραστική δύναμη, οι μεγαλύτερες οικονομίες στον κόσμο είναι σήμερα, κατά σειρά, η Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία, η Ιαπωνία και η Γερμανία. Οι σημαντικότεροι πολιτικοί θεσμοί του κόσμου εξακολουθούν όμως να αντανακλούν την πολιτική και οικονομική ισορροπία δυνάμεων του 1945. Τα πέντε μόνιμα, και με δικαίωμα βέτο, μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Κίνα, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία. Το γεγονός ότι τα τέσσερα από τα πέντε μέλη είναι χώρες όπου κυριαρχούν οι λε

 Η προκατάληψη του δέρματος στο Instagram.  Η Σάρα είναι επιχειρηματίας τροφίμων με έδρα το Βερολίνο (το όνομα και η πόλη άλλαξαν, θα καταλάβετε γιατί). Η εταιρεία που δημιούργησε βοηθά τις γυναίκες να νιώθουν άνετα με την πρόσληψη τροφής τους και υποστηρίζει το «διαισθητικό φαγητό». Όπως πολλοί ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, η Σάρα βασίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προσελκύσει πελάτες. Το  Instagram, το δεύτερο μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο στην Ευρώπη μετά το Facebook, είναι ένα κανάλι μάρκετινγκ που της είναι απαραίτητο. Όμως στο Instagram, το οποίο προσανατολίζεται σε μεγάλο βαθμό στις φωτογραφίες και τα βίντεο, κατάλαβε ότι οι φωτογραφίες της δεν έφταναν σε πολλούς από τους 53.000 οπαδούς της, εκτός αν πόζαρε με μαγιό. Πράγματι, τέσσερις από τις επτά δημοφιλέστερες δημοσιεύσεις της τους τελευταίους μήνες την έδειχναν με μπικίνι. Η Ely Killeuse, συγγραφέας βιβλίων με 132.000 οπαδούς στο Instagram που συμφώνησε να μιλήσεi on the record, δήλωσε ότι «σχεδόν

Η προσδοκία ζωής ενός Αβορίγινα είναι 20 χρόνια μικρότερη από την αντίστοιχη ενός λευκού, η παιδική θνησιμότητα τέσσερις φορές μεγαλύτερη, το ποσοστό ανεργίας τρεις φορές υψηλότερο, ενώ το μέσο εισόδημα λιγότερο από το μισό ενός λευκού Αυστραλού. Παρά τις προόδους των τελευταίων είκοσι χρόνων και παρά τα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί, η ένταξη των Αβορίγινων στην κοινωνία των λευκών παραμένει αδύνατη Το χαμένο όνειρο των Αβοριγίνων.   Δεν είναι μόνο οι μετανάστες που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Η κληρονομιά του αποικισμού είναι βαριά στην Αυστραλία: σφαγές των αυτοχθόνων, βίαιες πολιτικές αφομοίωσης που ακολούθησαν, σχεδόν μέχρι τις μέρες μας, και άθλια τύχη που επιφυλάσσεται στους «Άμπος» μέσα στην κοινωνία. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από κείμενο που αρχικά δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2000, λίγο αφού έσβησαν τα φώτα των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ.   26 Μαΐου 1998. Περίπου εκατό Αβορίγινες έχουν συγκεντρωθεί μπροστά στο Κοινοβούλιο του Ντάργουιν, τη διοικη

ASSOCIATED PRESS Ο φανατισμός-έλεγε ο ΟΖ- είναι η ασθένεια του αιώνα. Ο Παύλος Τσίμας αποχαιρετά τον Αμος Οζ. Τον θάνατο του Αμος Οζ τον ανακοίνωσε η κόρη του η Φάνια με μια σύντομη, συγκινητική ανάρτηση στο twitter. Έτσι είναι πια η τάξη του κόσμου: ακόμη και ο θάνατος ενός από τους μεγάλους λογοτέχνες του αιώνα πρέπει να χωρέσει σε 280 χαρακτήρες. Κι έπειτα ήρθε ένας ποταμός από νεκρολογίες στις εφημερίδες του πλανήτη για τον συγγραφέα Οζ και για τον Οζ ως μαχητή της ειρήνης, που ήταν η ηθική συνείδηση του Ισραήλ, πιστός μέχρι τέλους στην ιδέα της συνύπαρξης στην γη της Παλαιστίνης δύο κρατών. «Έχω δύο στυλό στο γραφείο μου»- μου είχε πει. «Ένα με μαύρο κι ένα μπλε μελάνι, με το ένα γράφω για την πολιτική, με το άλλο διηγούμαι ιστορίες. Δεν ανακατεύω ποτέ τα δύο χρώματα». Ο «Ιούδας» ήταν η τελευταία ιστορία που διηγήθηκε. Ένα κείμενο με το οποίο χαιρέτιζε την μεταφορά της αμερικανικής ρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, ήταν η τελευταία δημόσια παρέμβασή τ