IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θέματα της αναρτήσεως (1) Π. Σαββίδης: Πως  σκέφτονται  οι  φιλορώσοι  στην Ελλάδα.  (2) Ν. Ντάσιος: Οι ιδεολογικές ρίζες υποστήριξης  του Πούτιν. ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΡΩΣΟΙ  ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; Όταν οι Ρώσοι άρχισαν να συνειδητοποιούν την ύπαρξή τους, το Βυζάντιο βρισκόταν στην ακμή του. Οι Ρώσοι, είχαν ανακαλύψει τον “δρόμο προς τους Έλληνες” και οι επισκέψεις τους στην Πόλη ήταν συχνές. Ευτυχώς, οι βυζαντινοί κατάφεραν και εκχριστιάνισαν τον βασιλιά τους ο οποίος έπεισε και τους υπηκόους του να ακολουθήσουν. Αυτό τους έσωσε. Αργότερα, η Σοφία η Παλαιολογίνα σύζυγος του Ιβάν του Γ! κατάφερε και τους εμφύσησε τον βυζαντινό πολιτισμό. Η πρώτη ιδεολογία των Ρώσων ήταν η βυζαντινή. Το Βυζάντιο ήταν μια ανεκτική, πολυεθνική αυτοκρατορία και η ανεκτικότητα αυτή πέρασε και στους Ρώσους. Τους βοήθησε στην επέκτασή τους στις περιοχές που καταλάμβαναν και στην ενσωμάτωση των λαών που κυρίευαν. Αυτή η σχέση με το Βυζάντιο δημιούργησε μια θετική ώσμωση μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων. Προβλήματα πάντα υπ

Τα μικρόβια έγραφαν την ιστορία  και οι άνθρωποι απλά ακολουθούσαν... Πανούκλα στα μεσαιωνικά Βαλκάνια:  Η πανδημία ως δοκιμασία αλλά και ως ευκαιρία. Ιστορικά οι επιδημίες και οι πανδημίες υπήρξαν καταλύτες ευρύτερων εξελίξεων. Αυτές οι μάστιγες πυροδοτούσαν εξελίξεις και γεωπολιτικές τεκτονικές μεταβολές, αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας. Δημιουργούσαν στρατιές ηττημένων, αλλά και πολλούς νικητές, αναδιαμορφώνοντας το κοινωνικό γίγνεσθαι και το γεωπολιτικό σκηνικό. Πάντα υπάρχουν λαοί και χώρες που αξιοποιούν καλύτερα την συγκυρία μιας πανδημίας, όπως συμβαίνει στην εποχή μας με την Κίνα. Περνούν από τις κοινές δοκιμασίες και καταφέρνουν να επιβληθούν στους υπόλοιπους είτε επειδή διατήρησαν τις δυνάμεις τους είτε επειδή κάλυψαν το κενό της υποχώρησης των υπολοίπων. Πως η Ιουστινιάνεια Πανώλη κατέστρεψε τον ρωμαϊκό κόσμο Η λέξη «επιδημία» (από το επί + δήμος) σημαίνει «πάνω από τον λαό» ενώ η «πανδημία» αφορά «όλους τους λαούς». Κατά την λεγόμενη Πανώλη του Ιουστινιανού στα μέσα του 6ο

“ Όχι τρίτο Ματζικέρτ ” !   Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΤΖΙΚΕΡΤ…  ΕΤΣΙ ΓΙΝΑΜΕ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ …  Η μάχη στο Ματζικέρτ της ανατολικής Αρμενίας, την αποφράδα 26η Αυγούστου του 1071, αποτελεί ίσως τη χειρότερη καταστροφή στην ιστορία του ελληνισμού. Η ήττα και αιχμαλωσία του βυζαντινού αυτοκράτορα Ρωμανού Διογένη από τον Σελτζούκο σουλτάνο Αρπ Ασλάν, οδήγησε στην απώλεια της Ανατολίας και την απαρχή του σταδιακού εκτουρκισμού-εξισλαμισμού της. Παρά την Κομνήνια αναγέννηση του 12ου αιώνα, η οποία οδήγησε σε ανακατάληψη μεγάλου μέρους της Μικράς Ασίας, μήτρες ορθοδοξίας και ελληνισμού ,όπως η Καισάρεια, το Ικόνιο και η Αντιόχεια χάθηκαν οριστικά. Στη λίστα των μαχών που διαμόρφωσαν την ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το Μαντζικέρτ κατέχει σημαντική θέση- και όχι για καλό λόγο, καθώς η 26η Αυγούστου 1071 «είδε» μια από τις μεγαλύτερες ήττες του Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους, καθορίζοντας την πορεία του μεσαιωνικού ελληνισμού. Πρόκειται για το αποκορύφωμα της αναμέτρη

Βαρύ χτύπημα Ερντογάν σε Ορθοδοξία και Βυζάντιο. Μετά την Αγία Σοφία, που ήταν για εκείνον σύμβολο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε να μετατρέψει ένα εξίσου εμβληματικό βυζαντινό μνημείο σε τζαμί. Πρόκειται για τη Μονή της Χώρας, με την ωραιότερη και πλουσιότερη εικονογράφηση που έχει διασωθεί σε εκκλησιαστικό μνημείο της Ορθοδοξίας. Ο Τούρκος πρόεδρος δεν σεβάστηκε τίποτα και, όπως όλοι ανέμεναν, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο η Μονή, που λειτουργούσε από το 1958 ως «Μουσείο Καριγιέ» θα μετατραπεί πλέον σε τζαμί, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον παγκόσμιο Πολιτισμό. Για τη Μονή της Χώρας η απόφαση του τουρκικού Ανωτάτου Δικαστηρίου είχε ληφθεί από τον περασμένο Νοέμβριο. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Ύστερης Βυζαντινής Περιόδου και τα ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες είναι τα καλύτερα διατηρημένα στον κόσμο. Αυτή η εκκλησία, η οποία μετατράπηκε σε τζαμί κατά την οθωμανική περίοδο, μετατράπηκε σε μουσείο με την απόφαση Συμβουλίου Υπουργών που εκδόθηκε τ

Μια αγωνίστρια του 8ου αιώνα μ.Χ. στην Πόλη.  1.  Tη μνήμην της μάρτυρος Θεοδοσίας επιτελούμεν κατά την 29ην Μαΐου, «ημέραν καθ’ ήν η βασιλίς των πόλεων περιήλθεν εις χείρας των αντιχρίστων». Ο βίος αυτής της Οσιομάρτυρος του 8ου μ.Χ. αιώνος (όχι της ομώνυμης Παρθενομάρτυρος που ετελειώθη κατά το έτος 308 μ.Χ.) μπορεί να συστήσει άλλην μια συμβολή στην αναίρεση του μονοπωλίου της γενναιότητας απ’ το ανδρικό φύλον (εξ ου και «ανδρείαν» την γενναιότητα καλούσι…). Δεν πρόκειται δε για μια «στωική» απλώς γενναιότητα της Αγίας – αλλά για μιαν υιοθέτηση βίαιων αντιδράσεων (μέχρις αθέλητου φόνου) δια του Χριστού την πίστιν την αγίαν…   2. Η Οσιομάρτυς μας ήταν Κωνσταντινουπολίτισσα, μας λέει ο Μεγ. Συναξαριστής (Ματθ. Λάγγη, 1994, Τομ. Ε’, σελ. 660). Και με τη σημερινή νοοτροπία μας, θα αναγνωρίζαμε ότι η Θεοδοσία υπέστη η ίδια ένα είδος διανοητικής βίας όταν, κοριτσάκι επτά ετών μόνον, εκάρη μοναχή με απόφαση της μητρός της, μόλις πέθανε ο πατέρας της. Δεν κρίνομε βέβα