IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ένα κομματικό σύστημα αποτελούμενο από κόμματα μη κόμματα, από τα δεξιό – αριστερά κατάλοιπα της μεταπολίτευσης μπορεί να προσφέρει παρόμοιες κυβερνητικές συνθέσεις. Την ανακύκλωση της κακιστοκρατίας στην δεξιά ή την αριστερή εκδοχή της. Παρόμοια κυβερνητικά μπουκέτα έχουν να προσφέρουν και οι ονομαζόμενες αντιπολιτεύσεις. Όχι κάτι διαφορετικό. Αυτή είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ που αποσιωπάται, σκεπάζεται με την συστηματική, υποστηρικτική συμβολή των καθεστωτικών δομών. Έχω αναφερθεί στα αίτια αυτής της λειψανδρίας, της στειρότητας. Είναι ιστορική ευκαιρία η Ελλάδα να αρχίσει να σκέφτεται. Σ’ αυτό ως γνωστόν επικεντρώνω την δική μου δράση. Οι οικογενειακές γιάφκες, οι εκφυλισμένες σταλινικές γιάφκες, οι Κεμαλο – Χιτλερικές γιάφκες, πολλών άλλων ειδών γιάφκες και τα ανέκδοτα του Χάρβαρντ δεν μπορούν να παράγουν πολιτικό προσωπικό, πολιτικό κεφάλαιο για μια χώρα. Οι μπλε, οι πράσινοι, οι κόκκινοι, οι κίτρινο μώβ βασιλιάδες της μεταπολίτευσης είναι γυμνοί. Απλά το

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη* Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου. Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας . Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με τ

  ΜιχAλης ΧαραλαμΠΙΔης ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΑΣ Ή ΜΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΑ ΔΗΛΩΣΕΙ “ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΝΤΑΞΗ” Υπάρχει ένα πρόβλημα οικοδόμησης της δημόσιας συζήτησης, υπάρχει ένα πρόβλημα λόγου, πολιτικού λόγου. Είναι ο πολιτικός λόγος που λειτουργεί απελευθερωτικά προς τις κοινωνίες που έχουν ταλαιπωρήσει τις ψυχές τους, έχουν διαπράξει αλλεπάλληλα σφάλματα. «Δεν υπάρχει άλλο φάρμακο παρά ο λόγος » λέει ο Ισοκράτης στο λόγο του περί της Ειρήνης.* Δεν περιμένει κανείς από τις ένοχες κάστες μια ορθολογική, αληθινή απελευθερωτική οργάνωση του δημόσιου λόγου. Οι ολιγαρχικές ολοκληρωτικού τύπου κάστες αμύνονται, επιδιώκουν να αποφύγουν την καταδίκη, να συντηρηθούν αν μπορούν. Ακόμη όμως και στους αντίθετους πόλους, στο βαθμό βέβαια που υπάρχουν ουσιαστικά, ακόμη και στα διαφόρων μορφών Κινήματα και ομάδες δεν διακρίνεις την πολιτική, το Λόγο. Την οργάνωση του Λόγου, την ημερήσια διάταξη στην Αγορά, στην Εκκλησία του Δήμου. Είναι παρούσα η φλυαρία, ή μονότονη και