IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Ιστορία, όπως λέει ο Ιταλός ιστορικός Εντσο Τραβέρσο, λειτουργεί με έναν διπλό τρόπο: αφενός ως ένα «πεδίο βιωμένης εμπειρίας» (παρελθόν), αφετέρου ως ένας «ορίζοντας προσμονής» (μέλλον). Αυτή η δεύτερη διάσταση της Ιστορίας τις τελευταίες δεκαετίες –και ειδικά μετά την πτώση του Τείχους– έχει ατονήσει αποφασιστικά, θολώνοντας την όραση για το μέλλον-μετά-τον-καπιταλισμό.  Ακόμα και βιβλιογραφικά, οι αναφορές στον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό ή όποια άλλη πολιτική επιλογή έχουν σχεδόν εκλείψει, ενώ και η ανάλογη δημόσια συζήτηση για το περιεχόμενό τους –δημοκρατία, συμμετοχή, ελευθερίες, οικονομική οργάνωση, κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.– είναι περίπου ανύπαρκτη. Η κρίση που ξεκίνησε το 2008 άνοιξε μια ρωγμή σ’ αυτόν τον φράκτη προς το μέλλον, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία και την αυθεντία του νεοφιλελευθερισμού και απελευθερώνοντας εν μέρει το κοινωνικό φαντασιακό. Ε ιδικά στις ΗΠΑ, απ’ όπου ξεκίνησε και η χρηματοπιστωτική κρίση, το κίνημα Occupy Wall Street και ...

R. Kennedy: Το ΑΕΠ μετρά τα πάντα εκτός από εκείνα που κάνουν τη ζωή ν’ αξίζει να τη ζείς     F. Perroux: Όλο το τίμημα (ή αξία) της ζωής προέρχεται από τα πράγματα χωρίς τιμή.    Ξ. Ζολώτας :  Οι χωρίς ποιοτικές προδιαγραφές συνεχιζόμενη οικονομική μεγέθυνση οδηγεί όχι μόνο σε ταχύτερη εξάντληση των φυσικών πόρων αλλά και σε μια γενική υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, σε αλλοτρίωση του ατόμου, και σε κάθετη άνοδο του κοινωνικού κόστους.  Η κατάθεση κάποιων σκέψεων περί πλούτου και ευημερίας με κριτήρια πέραν των μεγεθυνσιακών (όπως αυτοί ως ποσοτικές χρηματικές έννοιες και κατηγορίες αποτυπώνονται στο ΑΕΠ)για την ακρίβεια «ακαθάριστες εγχώριες συναλλαγές» (E. Zencey, 2009), θα μπορούσε, στη σημερινή συγκυρία της κρίσης και της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, να αποτελεί μέρος πονήματος υπό τον τίτλο «ανεπίκαιροι και προκλητικοί στοχασμοί». Ωστόσο οι απόψεις που θα ακολουθήσουν, με βάση και οπτική μιας τρίτης οικονομίας, δηλ. της...

Αυτοματοποίηση της παραγωγής, υπερπληθυσμός και εξάντληση των φυσικών πόρων έχουν αρχίσει να επηρεάζουν την ανάπτυξη. Το πεπερασμένο του πλανήτη πρέπει να συμπεριληφθεί στους υπολογισμούς Η αρρώστια του καπιταλισμού Θ α μπορούσαμε να την ονομάσουμε «εργοδική ανεπάρκεια». Eπειτα από τρεισήμισι αιώνες οικονομικής θεωρίας οι μαθηματικοί βρίσκουν τώρα σε αυτήν θεμελιώδη συστημικά λάθη Το παράδοξο των αρχών του 21ου αιώνα ήταν το ότι «όλα τα προβλήματα τα λύνει, ένα-ένα, η επιστήμη» εκτός... από την οικονομία. Ναι, με το συμπάθιο, φίλτατοι οικονομολόγοι: όλοι αναρωτιούνται τι τρέχει με την οικονομική επιστήμη και δεν μπορεί να βρει τι φταίει στο όλο σύστημα και η κρίση «θερίζει» συχνότερα από γρίπη. Ιδού όμως που εμφανίζεται από μηχανής θεός η μαθηματική επιστήμη: ένας νομπελίστας φυσικός, συνεργαζόμενος με τρεις μαθηματικούς, αναδίφησε τα κιτάπια του καπιταλισμού, του κυρίαρχου πλέον οικονομικού συστήματος του πλανήτη, και εντόπισε τα τρωτά του. Συγκε...

Υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν, ειδικά στην Ελλάδα – διαφορετικά δεν εξηγείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος τους.     «Μία κοινωνία προβάτων διοικείται νομοτελειακά, με την πάροδο του χρόνου, από μία κυβέρνηση λύκων» (Juvenal, Ρωμαίος σατυρικός). ΑΡΘΡΟ Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων – γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μίας γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της , καθώς επίσης στα δικά τους παιδιά. Στο παράδειγμα του ασφαλιστικού , το οποίο μετά την «κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων έχει μετατραπεί σε μία χρηματοπιστωτική πυραμίδα, αφού οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τις παλαι...