IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 ΙΝΔΙΑ. Εκατομμύρια αγρότες  συμμετέχουν σε διαδηλώσεις για μήνες απέναντι στις προθέσεις της κυβέρνησης της χώρας, να επιβάλλει μεταρρυθμίσεις που θα τους έθεταν «στο έλεος» τεράστιων επιχειρήσεων. Οι  αγρότες  αρνούνται να αποχωρήσουν από το Νέο Δελχί και συνεχίζουν πεισματικά τις κινητοποιήσεις.     Γιατί η εξαγορά της γεωργίας από τους ψηφιακούς κολοσσούς  είναι επικίνδυνη.  Στις 15 Ιανουαρίου, ο Liu Jin, ένας 45χρονος οδηγός που δουλεύει για την πλατφόρμα ντελίβερι φαγητού της Alibaba στην κινεζική πόλη Taizhou, αυτοπυροπολήθηκε, κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας που ξέσπασε, εξαιτίας του γεγονότος πως, τόσο εκείνος, όσο και συνάδελφοι του, είχαν μείνει απλήρωτοι για μήνες. «Θέλω το αίμα και τον ιδρώτα μου πίσω», είπε ο Lie σε ένα βίντεο που κοινοποιήθηκε αρκετά στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Παράλληλα, κατά μήκος του συνόρου της Ινδίας, εκατομμύρια αγρότες, που συμμετέχουν σε διαδηλώσεις για μήνες (στη φωτογραφία), απέναντι στις προθέσεις της κυβέρνησης της χώρας, να επιβάλλει μεταρρ

Η ανεξέλεγκτη μετακίνηση του κεφαλαίου και η αδυναμία αντίδρασης από την πλευρά των κρατών. Πώς μειώθηκε το μερίδιο των κερδών για εργαζόμενους και επενδύσεις. Τι είναι το Wild Wild West.   Η εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ξεκάθαρα η εποχή των πολυεθνικών επιχειρήσεων (1). Η παγκοσμιοποίηση (2) είναι ουσιαστικά η επέκταση των δραστηριοτήτων των μεγάλων επιχειρήσεων σχεδόν σε πλανητικά όρια. Η παγκοσμιοποίηση συνέβαλε στη διόγκωση της πόλωσης τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του συνόλου σχεδόν των χωρών του πλανήτη. Στο εσωτερικό της κάθε χώρας, η πόλωση δημιουργείται κυρίως λόγω των αποκλίσεων μεταξύ των υψηλών και χαμηλών εισοδημάτων. Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται τις οικονομίες κλίμακας, την τεχνολογική τους υπεροχή και τη γνώση της διεθνούς αγοράς. Μέσω της διεθνοποίησης επιτυγχάνεται η μείωση του κόστους, η εκμετάλλευση των συνεργιών που σχετίζονται με τις δραστηριότητές τους, αλλά και ο έλεγχος της πελατείας. Η συνεχής προσπάθεια των πολυε

Το περασμένο σαββατοκύριακο (15 και 16 Σεπ 17) στο  Tallinn  της Εσθονίας  –  η οποία ασκεί και την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ αυτό το εξάμηνο – έλαβε χώρα ανεπίσημη συνάντηση των υπουργών οικονομικών της ΕΕ ( ECOFIN ) στην ατζέντα της οποίας υπήρχε ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα:  Οι κανόνες φορολόγησης στην ψηφιακή οικονομία . Βέβαια ίσως αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά όργανα δεν ασχολούνται ΜΟΝΟ με την Ελλάδα αλλά υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα.Τα μήλα της έριδος οι ψηφιακοί γίγαντες οι οποίοι έχουν αποκτήσει το αρκτικόλεξο GAFAM (Google, Apple, Facebook, Amazon, Microsoft) και οι φορολογικοί τους "περίπατοι" στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενα ε-τηλέφωνο, όλα τα λεφτά! Καταρχήν το φαινόμενο Apple παρότι γνωστό δεν παύει να εκπλήσσει. Η έλευση του iPhone το 2007, ίσως και να μπορεί να συγκριθεί με την έλευση του ίδιου του τηλεφώνου στα τέλη του 19ου αιώνα. Δεν έχει δημιουργήσει απλά καινοτομία και αλλαγή τρόπου ζωής αλλά  ένα δικό της οικοσύστημα

Naomi Klein Η Καναδή ακτιβίστρια, δημοσιογράφος και συγγραφέας Ναόμι Κλάιν (No Logo, Το δόγμα του Σοκ, Φράχτες και Παράθυρα, Αυτό αλλάζει τα πάντα, Όχι δεν είναι αρκετά) με όλα της τα βιβλία να έχουν γίνει μπεστ σέλερς μιλά για τις βρετανικές εκλογές, για την νέα εποχή και κουλτούρα των πολυεθνικών εταιρειών, για τον Τραμπ, για την κλιματική αλλαγή στο readersupportednews. Για τον Τζέρεμι Κόρμπιν, τις βρετανικές εκλογές και το «μάθημα» για τους Αμερικανούς Ένα από τα μαθήματα που πήραμε από τις βρετανικές εκλογές είναι ότι όση σημασία έχουν οι ιδέες έχουν και τα πρόσωπα που τις εκφράζουν. Ο πομπός του μηνύματος έχει σημασία, όπως και οι πολιτικές δεξιότητες του. Πρέπει να είναι αξιόπιστος. Και κάτι που μοιράζονται ο Corbyn και ο Bernie Sanders είναι ότι δεν παλινδρομούν. Οι πεποιθήσεις τους είναι σταθερές, δεν αλλάζουν, δεν προσαρμόζονται.  Αυτό τους καθιστά αξιόπιστους φορείς των πολιτικών ιδεών τους. Ένα ακόμη μάθημα ήταν ότι οι τολμηρές, ριζοσπαστικές ιδέες π

Το ρεύμα της άρνησης των απανταχού κυβερνητικών επιλογών είναι μια έκφανση του σύγχρονου μηδενισμού που καλλιέργησαν οι πολιτικές της «φούσκας» του μονεταρισμού, της ραγδαίας διεύρυνσης των ανισοτήτων και της αποσάθρωσης των μεσαίων στρωμάτων. Και συμβαίνει αυτό και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες   Τελικά όποιο ερώτημα και να βάλεις σε ένα δημοψήφισμα αυτή την περίοδο βγάζει ΟΧΙ! Για παράδειγμα, πρόσφατα είχαμε το απρόσμενο (και ίσως ακατανόητο από μας) ΟΧΙ των Ολλανδών στην εμπορική συμφωνία ΕΕ – Ουκρανίας. Ακόμη και οι Ελβετοί που κατέχουν το χρυσό στα δημοψηφίσματα, με τέσσερα πέντε το χρόνο, πρόσφατα είπαν ΟΧΙ στον χρονικό ορίζοντα κατάργησης των πέντε πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής. Η απόφαση κατάργησής τους είχε ληφθεί μετά την τραγωδία της Φουκουσίμα, καθώς η Ελβετία διαθέτει αρχαίους πυρηνικούς σταθμούς, ένας εκ των οποίων ίσως είναι ο αρχαιότερος του κόσμου με λειτουργία από το 1969. Ψήφισαν λοιπόν ΟΧΙ στον προσδιορισμό του χρόνου που θα τους κλείσουν!… δηλαδή, σ

File PHOTO: Italian Prime Minister Matteo Renzi greets supporters after his speech during the campaign for to vote 'Yes' in the 04 December Costitutional Referendum, in Florence, Italy, 02 December 2016. EPA, MAURIZIO DEGL'INNOCENTI  Μετά την Ιταλία η σειρά ποιού;  Ο Δαυίδ συνεχίζει να πετροβολά τον Γολιάθ με τη σφεντόνα του… Το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα της Ιταλίας αποτελεί ένα ακόμη κτύπημα στο σύστημα ηγεσίας της Ευρώπης και μια ακόμη ηχηρή προειδοποίηση προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι είναι ένας οργανισμός ο οποίος έχει μπει σε πορεία αυτοκαταστροφής. Αποκαρδιωτική είναι και η ανάλυση του αποτελέσματος στην Ελλάδα, όπου όλοι έχουν μπει σε μια διαδικασία πολιτικής εκμετάλλευσης του αποτελέσματος, χωρίς να αντιλαμβάνονται, ότι πέρα από τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ του ευρισκόμενου σε μαρασμό πολιτικού συστήματος, κανείς στην κοινωνία δεν δίνει μια δεκάρα για τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις. Οι Ιταλοί ψηφοφόροι στην ουσία δεν είχαν ιδιαίτερο πρόβλημ

Η εκλογή Τραμπ, φέρνει στο προσκήνιο την παγκοσμιοποίηση, καθώς ο Ντόναλτ Τραμπ είναι ηγέτης του φιλελεύθερου χώρου που έχει δεχτεί τα πυρά γραφειοκρατών των Βρυξελλών αλλά και Αμερικανών ηγετών, καθώς φαίνεται να αντιμάχεται την παγκοσμιοποίηση. Είναι άραγε η παγκοσμιοποίηση επικίνδυνη, ή παράγοντας ανάπτυξης; Ο Ντοναλτ Τραμπ δεν είναι επαναστάτης. Είναι ένας Αμερικανός με κοινωνικές απόψεις συντηρητικές, σχεδόν ρατσιστικές. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που φαίνεται απλά να του έδωσε την νίκη. Δεν έγιναν ξαφνικά οι Αμερικανοί πιο ξενοφοβικοί από ότι ήταν. Κάτι άλλο έχει αλλάξει. Και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ, την μητρόπολη του καπιταλισμού. Η ανθρωπότητα αυξανόμενα αρχίζει να αισθάνεται στο πετσί της, περιλαμβανομένων των εργαζομένων και επιχειρηματιών στις ΗΠΑ, της παγκοσμιοποίησης. Στην αρχή αυτό ήταν ωφέλιμο. Το όφελος από την παραγωγική εξάπλωση των πολυεθνικών εταιριών στις 5 ηπείρους οδηγούσε σε φτηνότερα προϊόντα , και σε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, καθώς οι

Η τελετή έναρξης των 31ων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο ντε Τζανέϊρο, που μας ξενύχτησε σήμερα το πρωΐ, ήταν ένα κουραστικό, 4ωρο ξεφάντωμα της παγκοσμιοποίησης, με λίγη μαγεία από βραζιλιάνικο καρναβάλι. Αν η Αθήνα του 2004 ήταν μακράν όλων η πιο ουσιαστική και όμορφη Ολυμπιακή τελετή, το υπερθέαμα του Πεκίνου το 2008 ήταν η μεγαλωσύνη της Κίνας, και το θέμα του Λονδίνου το 2012 ήταν η νοσταλγία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, το σημερινό θέαμα δεν είχε καμμία ιστορικότητα: ένα μείγμα ψαλιδισμένου εθνικού παρελθόντος και παραφουσκωμένου ενδιαφέροντος για το κλίμα και την οικολογία, με την βοήθεια του σουπερμόντελ Ζιζέλ και μιας αποστολής προσφύγων. Τρία δισεκατομμύρια τηλεθεατές είμαι σίγουρος ότι θα βαρέθηκαν τα αλλεπάλληλα κύματα ανιστόρητων παραστάσεων (μάθαμε ότι οι Βραζιλιάνοι ανακάλυψαν το αεροπλάνο…), το ατελείωτο κιτς, τα υπερφορτωμένα μουσικοχορευτικά καραγκιοζιλίκια, που εναλλάσσονταν επί ώρες χωρίς καμμία σκηνοθετική συνοχή. Χιλιάδες αθλητές παρέλασαν μέσα