Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Υδρογονάνθρακες

Υδρογονάνθρακες: Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά καμία αυτοκριτική;

Εικόνα
   Υδρογονάνθρακες: “ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ”… υποκριταί! Όσα λησμόνησαν από κοινού ΜΜΕ και πολιτικός κόσμος. Επειδή στη φάση που βρισκόμαστε μεγαλύτερη σημασία έχει η εθνική συστράτευση στον εθνικό στόχο του εντοπισμού και της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου της χώρας, ο οποίος είναι πολλά υποσχόμενος, θα προβάλω ως κυρίαρχη ερμηνεία της ολιγωρίας δεκαετιών του πολιτικού συστήματος τη γνωστή επιπολαιότητα με την οποία προσεγγίζουμε ακόμα και ζωτικά θέματα, όπως η άμυνα, η εξωτερική πολιτική και η ενέργεια. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Όταν όμως με ένα κυβερνητικό «σφύριγμα», το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης ξεχνά βολικά όσα λέγονταν και γράφονταν επί πολλά χρόνια και ξαφνικά μετατρέπονται σε βασιλικότεροι του βασιλέως , αυτό αποτελεί πρόβλημα για την δημοκρατία και μας κάνει να αμφισβητούμε την καλοπροαίρετη άποψη που αναφέραμε παραπάνω περί επιπολαιότητας. Το γεγονός ότι κανείς ούτε πολιτικός, ού

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ:Η πράσινη μετάβαση και το μέλλον των υδρογονανθράκων.

Εικόνα
Τι ακριβώς τελικά (δεν) θέλουμε; Να μην ερευνήσουμε μήπως και ανακαλυφθεί φυσικό αέριο, όταν μάλιστα το επενδυτικό ρίσκο των δαπανών έρευνας το αναλαμβάνουν τρίτοι; Να μην έχει η χώρα δικούς της ενεργειακούς πόρους και να μην είναι ενεργειακά ανεξάρτητη και ασφαλής εισάγοντας φυσικό αέριο, δαπανώντας ετησίως 10 δισ. ευρώ, όσα δηλαδή παράγει ο αγροτικός τομέας; Να μη γίνουν επενδύσεις σε πρωτογενή παραγωγικό τομέα; Να μην προσδοκά το κράτος σε έσοδα από φόρους και μισθώματα για το Ταμείο Αλληλεγγύης Γενεών; Να εγκαταλείψουμε τους ενεργειακούς πόρους του θαλάσσιου ελλαδικού χώρου στη Ν.Α. Μεσόγειο, όταν αυτοί αποτελούν και πόρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Το 1975, με αφορμή τον αναγκαίο κρατικό έλεγχο των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή Πρίνου, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ίδρυσε τη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου (ΔΕΠ), η οποία παράλληλα θα ερευνούσε τη χώρα προς ανακάλυψη και άλλων κοιτασμάτων. Φωτ. ΑΠΕ Η πράσινη μετάβαση και το μέλλον των υδρογοναν

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.Η βαριά κληρονομιά της κρίσης: Χρέος 200% του ΑΕΠ.

Εικόνα
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: (1) Λύσεις «out of the box» για την οικονομία  - Τι προτείνουν 5 ειδικοί   (2) Στον «αέρα» τα σχέδια εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων. (3) Σχέδιο 1.000.000.000 ευρώ για μονάδα παραγωγής υδρογόνου   στη Δυτική Μακεδονία  Η βαριά κληρονομιά της κρίσης:  Χρέος 200% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με το βασικό σενάριο οι οικονομίες από το τρίτο τρίμηνο του 2020 θα αρχίσουν να ανακάμπτουν και το 2021 θα παρουσιάσουν ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αν δεχτούμε το συγκεκριμένο σενάριο ανάλογα πτωτική πορεία θα ακολουθήσει και η ανεργία που είναι η μεγάλη απειλή της κρίσης του κορονοϊού, καθώς σύμφωνα με εκτίμησεις της Mckinsey κινδυνεύει το 26% της συνολικής απασχόλησης στην Ευρώπη. Αν η υγειονομική απειλή εκλείψει και οι οικονομίες επανεκκινήσουν δυναμικά, κάπου εκεί θα είναι η κατάλληλη συγκυρία όπου κυβερνήσεις και θεσμοί θα στραφούν στη διαχείριση της "κληρονομιάς" που μας αφήνει η κρίση. Αν λοιπόν είμαστε τυχεροί και από τον λογαριασμό της επιδημίας του

Total, ExxonMobil και Ελληνικά Πετρέλαια υπέγραψαν για τους υδρογονάνθρακες στην Κρήτη.

Εικόνα
''  (...) Η Ελλάδα πρέπει να σχεδιάσει τι θέλει να κάνει με τους όποιους υποθαλάσσιους πόρους στη βάση δύο κριτηρίων: περιβαλλοντική επίπτωση και εν στενή εννοία οικονομική επίπτωση . Το όποιο οικονομικό όφελος πρέπει να σταθμίζεται στη βάση του ανεκτίμητου αγαθού της σωτηρίας και της μη διακινδύνευσης του φυσικού περιβάλλοντος και μάλιστα σε μια κλειστή θάλασσα όπως αυτή της Ανατολικής Μεσογείου. Δεδομένων των σημαντικότατων, εναλλακτικών μορφών βιώσιμης αξιοποίησης της θάλασσας, εκτοπιζόμενες και υποκαθιστούμενες αυτές από μια εντατική και εκτατική εξορυκτική δραστηριότητα, δημιουργείται ένα αβάσταχτα υψηλό κόστος ευκαιρίας. Η λεγόμενη "ολλανδική ασθένεια" απειλεί πλέον την περιοχή μας. Επιπλέον, η επιλογή μας πρέπει να σταθμιστεί στη βάση ενός διεθνοοικονομικού και πολιτικού συλλογισμού, ξεκινώντας από την κερδοσκοπία των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, τον τυχόν πολιτικό έλεγχο που αυτές και οι εξυπηρετητές τους θα επιδιώξουν. Επίσης, να σταθμιστεί στη βάση και