Αναζητώντας τον Ροβεσπιέρο. Μια αριστερή εξέγερση που δεν θέλει να τη λένε αριστερή.
Είτε μιλάς με τους πιο σοβαρούς από τους εκπροσώπους της αστικής Γαλλίας, είτε παρακολουθείς τις λαϊκές διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων, μία είναι η αναλογία και η σύγκριση που κυριαρχεί, εμμέσως πλην σαφώς, σε όλες τις συζητήσεις αλλά επίσης στα συνθήματα και τα τραγούδια των διαδηλωτών εδώ στη Γαλλία, κατά το τρίμηνο που συνεχίζει, απτόητο παρά την σχετική και αναπόφευκτη κόπωση, το πρωτότυπο κίνημα που συγκλονίζει τις γαλλικές αγροτικές και περιαστικές περιοχές, αρκετές επαρχιακές πόλεις, αλλά και επιχειρεί τώρα να διεισδύσει στα «Προάστια», προπύργια της γαλλικής εργατικής τάξης. Η σύγκριση που γίνεται με χίλιους δυο τρόπους, ηθελημένα ή αθέλητα, είναι κυρίως με τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση του 1789 (η οποία, θυμίζουμε, ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό και την ελληνική του 1821, το σχέδιο δημιουργίας του νεώτερου ελληνικού κράτους). Το φάντασμά της μοιάζει να έχει στοιχειώσει τώρα τους Γάλλους και τη χώρα τους. Είτε θέλουν να ξορκίσουν το ιστορικό παράδειγμα, είτε να ε...