Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Εξάρτηση-Νεοέλληνας

Η δική μου υποτέλεια είναι καλύτερη απ’ τη δική σου...

Εικόνα
Γύρω στα οκτώ χρόνια   στην   κλίνη του Προκρούστη , ως φαίνεται, αποκτήσαμε   το Σύνδρομο της Στοκχόλμης . Ισως να μην τη βρίσκουμε ακόμα με τους δανειστές-βασανιστές μας, αλλά πολλοί από μας πλέον αδιαφορούν ή φέρονται σαν να αδιαφορούν. Κάποιοι ξοδεύουν τον θυμό και την οργή τους στην απελπισία. Κάποιοι άλλοι περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία, όταν η εκ νέου έλευση του Κυρίου θα ωριμάσει τις συνθήκες, ώστε να Τον κατανοήσουμε. Ισως, εν τέλει, οι μόνοι μακάριοι, υπό την έννοια της αγίας βλακείας, να είναι εκείνοι που ευθύς εξαρχής έλεγαν ότι καλά μας κάνουν οι ξένοι, ότι εμείς με τον τρόπο ζωής μας φταίμε για όσα παθαίνουμε.   Εχουν συζητηθεί όλα , αλλά το μαρτύριο επαναλαμβάνεται ημέρα με την ημέρα  σαν να μην έχει συζητηθεί τίποτα . Και μάλλον  αυτό ακριβώς  είναι η ουσία της παρακμής μας. Η κάθε ημέρα  περιέχει τις δικές της σκηνές μιας ατελεύτητης όπερας-μπούφας. Ο κ.  Τσακαλώτος  στέλνει στους δυνάστες-δανειστές μια  λευκή επιστολή ως άλλη λευκή επιταγή , για να γράψει πά

Ο ρεαλισμός δεν είναι απαισιοδοξία

Εικόνα
Φωτο:Κ.Αργύρης Π​​ρώτη επιφυλλίδα στον καινούργιο χρόνο. Tο καινούργιο του χρόνου εξαντλείται στην αλλαγή ενός ψηφίου στη συμβατική αρίθμηση της διαδοχής των ετών. Στην ελλαδική κοινωνία τίποτε δεν καινουργείται με το πέρασμα του χρόνου. H απροκατάληπτη, στοιχειωδώς ρεαλιστική σκέψη αποκλείει και την ελπίδα. Ξέρουμε την ανθρώπινη ποιότητα των διαχειριστών της ζωής μας, την αποτελεσματικότητα των θεσμών και λειτουργιών του δημόσιου βίου, τους νόμους της ζούγκλας που κυριαρχούν στο πολυ-υμνημένο πολιτισμικό μας «παράδειγμα». Oλα αποκλείουν την ελπίδα. Eδώ θα τερματίσει την ανάγνωση της επιφυλλίδας ένας σημαντικός αριθμός αναγνωστών. Δεν αντέχεται άλλο η πιστοποίηση του αδιεξόδου. Mεγαλώνει συνεχώς το ποσοστό των ανθρώπων που βαφτίζουν τον ρεαλισμό «απαισιοδοξία» και τον απωθούν, αρνούνται να βλέπουν γύρω τους και να κρίνουν. Eγκαταλείπονται με επιπόλαιη ευπιστία στις δόλιες ψευτοπαρηγόριες των εκάστοτε κυβερνώντων ή στις τυποποιημένες, χιλιοφθαρμένες επαγγελίες της αντιπολίτε

Γ.Κοντογιώργης, Ζούμε το τέλος των βεβαιοτήτων μας.

Εικόνα
Ο ομότιμος καθηγητής  Γεώργιος Κοντογιώργης   γεννήθηκε το 1947 στο Νυδρί της Λευκάδας. Χρημάτισε πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου και διευθυντής Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας. Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά ξένα πανεπιστήμια, ενώ για ένα διάστημα διετέλεσε πρόεδρος της ΕΡΤ. Αφορμή για τη συνάντησή μας έδωσε το νέο του βιβλίο «Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά - Το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη. Στο βιβλίο αυτό εξετάζονται οι μεγάλοι σταθμοί της Αριστεράς από τις καταβολές της νεωτερικότητας έως τη συριζαία διακυβέρνηση. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού φανέρωσε την καθολική ομοφωνία της Αριστεράς με τη Δεξιά, τόσο στο πολιτικό όσο και στο οικονομικό σύστημα, στον σκοπό της πολιτικής καθώς και στον εγκιβωτισμό της κοινωνίας στην ιδιωτεία. Συναντηθήκαμε στο σπίτι του, στην ήρεμη γειτονιά του Λυκαβηττού, με τα αναρίθμητα βιβλία, τα αποκόμματα ελληνικών και ξένων

Η δυναμική του ΟΧΙ. Μια νέα εθνική αντιστασιακή συνείδηση γεννιέται

Εικόνα
Σπύρος Βασιλείου: ''Εθνική επέτειος'' Με αφορμή το « Βδέλυγμα », τον πρόσφατο λίβελο του Δημ. Δημητριάδη κατά του ελληνικού λαού, θυμήθηκα αυτό το κείμενό μου, που πρωτοδημοσιεύθηκε στις 11 Ιουλίου ( Δρόμος της Αριστεράς , φ. 271), λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Ίσως να μη φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αλλά νομίζω πως είναι μια απάντηση – όχι δική μου, του ελληνικού λαού – στη μεγάλη αυτή μερίδα των ελλήνων διανοούμενων που από την αρχή των μνημονίων μπήγουν με εμφανή σαδομαζοχισμό το μαχαίρι στις πληγές του έθνους, όχι προφανώς για να το θεραπεύσουν, αλλά για να διαχωρίσουν τη δική τους προσωπική θέση απ’ αυτό, υπό το βαρύ βλέμμα του (δεν ξέρω ποιου) υπερεγώ τούς σκιάζει. Η δική μου γνώμη, ήδη από τις αρχές του 2011 (στην αρχή με τους Αγανακτισμένους, στη συνέχεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, και πιστεύω πως έπεται συνέχεια) είναι πως ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε μια διαδικασία πνευματικής ωρίμασης, η οποία τροχοδρομείται δια μέσου της πολιτικής αντίστα