IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

'' (...)  Θα σας γράψω την εμπειρία μου για να μην υπάρχουν περιθώρια να σας παραπληροφορήσει ο κάθε ειδικός σχετικά με τον συγκεκριμένο ιο και για να αντιληφθείτε το μέγεθος του κινδύνου που όλοι εν δυνάμει  διατρέχουμε. Αρχικά θα ήθελα να σας παρακαλέσω οταν κάποιος κοντά σας επιχειρήσει να πει ότι έλα μωρέ μια κοινή γρίπη είναι να του ΔΙΝΕΤΕ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙ σαν φόρο τιμής σε όλους εμάς που κινδύνεψε η ζωή μας από αυτό το φονικό όπλο.  Να τον ξαπλώνετε κάτω , δεν αξίζει να αναπνέει ….. Ο συγκεκριμένος ιός είναι ΟΠΛΟ μπαίνει στο σώμα σου για να σε σκοτώσει και προσπαθεί να το κάνει με όποιο τρόπο μπορεί.(...) ΜΕΙΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙ για όσο χρειαστεί. '' Έλληνας που νόσησε από κορωνοϊό περιγράφει την περιπέτεια του στη Βρετανία όπου νοσηλεύτηκε – «Νιώθεις ότι…» Τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε σε νοσοκομείο στο Λονδίνο περιγράφει ένας Κρητικός που προσβλήθηκε από τον κορωνοϊό και χρειάστηκε να νοσηλευθεί.  Ο ίδιος, περιγράφει καρέ-καρέ την εμ

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αρχίζουν να κατανοούν κάτι πολύ κρίσιμο, έστω και καθυστερημένα: το βάρος του χρέους της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλο. Καθώς εξετάζουν εάν θα παρέχουν βοήθεια, θα πρέπει να σκεφτούν πώς η χώρα κατέληξε να χρωστάει στις κυβερνήσεις τους τόσα πολλά. Ας πάμε πίσω στο 2010, όταν η κυβέρνηση της Ελλάδας –έχοντας διαψεύσει τις δικές τις δημοσιονομικές εκτιμήσεις- βρέθηκε στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι ιδιώτες επενδυτές, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων, με χαμηλή κεφαλαιοποίηση, γερμανικών και γαλλικών τραπεζών, είχαν στην κατοχή τους περίπου όλο το δημόσιο χρέος της Ελλάδας. Αυτό έθετε τους Ευρωπαίους μπροστά σε μία επιλογή: να δανείσουν στην Ελλάδα τα λεφτά που χρειαζόταν για να ικανοποιήσουν τους πιστωτές ή να αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει –περίπτωση κατά την οποία η Γερμανία και η Γαλλία θα μπορούσαν να έλθουν αντιμέτωπες με το ενδεχόμενο να διασώσουν τις τράπεζές τους. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επέλεξαν να δανείσουν στην

Η τρόικα θέλει να στηρίξει την κυβέρνηση με την οποία τα βρίσκει μια χαρά, η δε κυβέρνηση θέλει να πείσει ότι τα πάει καλά. Και οι δύο έχουν ένα κοινό στόχο, που είναι απολύτως λογικός, θα έλεγα και θεμιτός στο πλαίσιο μίας αδυσώπητης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής σύγκρουσης: Να μην χάσουν από τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Να μην τους δώσουν την ευκαιρία να κλονίσουν το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και τη χαραχθείσα πορεία, μέσα από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ακριβώς σε αυτή την οριοθέτηση των δυνάμεων και των πολιτικών και οικονομικών αντιλήψεων στήνονται όλα τα υπόλοιπα. Η τρόικα βρήκε ευκαιρία να πει ότι το πρόγραμμά της, που τόσο αμφισβητήθηκε, επιτέλους βγαίνει. Η κυβέρνηση άδραξε την δική της ευκαιρία και μιλά για νέα σελίδα, νέα μέρα και όλα τα συναφή. Προφανώς η περιβόητη έξοδος στις αγορές δεν λύνει το παραμικρό πρόβλημα, ούτε είναι καν πρόκριμα για την οριστική έξοδο της χώρας στις αγορές. Το μνημόνιο, οι δεσμεύσεις δηλαδή της χώρας και η πλήρη

Σκίτσο του Γ.Καλα΄ι΄τζή «Η επιχείρηση απέτυχε, ο ασθενής επέζησε». Σε αυτή τη φράση θα μπορούσε να συνοψισθεί πρόσφατο άρθρο του «Spiegel», που αναφέρεται στην επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές. Το φαινόμενο, σύμφωνα με το περιοδικό, ισοδυναμεί με θαύμα. Κι αυτό επειδή, σε σύγκριση με το 2010, οι σημερινοί δείκτες της ελληνικής οικονομίας όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν, αλλά, αντίθετα, χειροτέρεψαν. Τα ελληνικά ομόλογα προσελκύουν τους « άπληστους, αλλά όχι μνησίκακους τζογαδόρους » («Handelsblatt») με θαυματουργό τρόπο. Κι αυτό, πρώτον, επειδή έχουν πολύ μεγαλύτερη απόδοση από τα άλλα ευρωπαϊκά και δεύτερον, επειδή είναι απόλυτα ασφαλή, δεδομένου ότι η  Άνγκελα Μέρκελ  εγγυάται προσωπικά, ότι δεν θα ξαναγίνει ποτέ των ποτών «κούρεμα» ιδιωτικών ομολόγων.   Θαύματα, ως γνωστό, κάνουν μόνο οι Θεοί και οι Άγιοι. Άγια, η γερμανίδα καγκελάριος δεν είναι - έτσι απομένει η Θεά. Ύπέρτατο ον, που αφού αναγορεύθηκε σε βασίλισσα, αυτοκράτειρα, Μερκιαβέλι (από Μέρκελ και Μακιαβέλι) κλπ. της Ε

ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΔΙΑΦΘΟΡΑΣ Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη* Είναι γνωστόν ότι καλούνται να πληρώσουν το χρέος κοινωνικές ομάδες οι οποίες δεν συμμετείχαν στην συσσώρευση εισοδημάτων που επέτρεπε μια οικονομία εξωτερικού δανεισμού, μια οικονομία πληρωμής χρεών και εξαγωγής κεφαλαίων δια μέσου του χρέους που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα από την δεκαετία του 80’. Τότε μίλησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου. Αντίθετα κατά ένα θρασύ και προκλητικό τρόπο δεν πληρώνουν οι ομάδες, οι κατηγορίες – το πλουτοκρατία είναι πολύ γενικό και αθωωτικό – που συσσώρευσαν μεγάλα εισοδήματα δια μέσου αυτού του πολιτικού – οικονομικού πρότυπου που έφθασε σε υψηλά επίπεδα λειτουργίας, ανευθυνότητας, ανομίας και ανηθικότητας . Όταν αναλυθούν αυτοί οι μηχανισμοί όχι με όρους και χρόνους λογιστικής έρευνας που είναι αργοί, αλλά με πολιτικούς που είναι σύντομοι και αποτελεσματικοί προκύπτουν πολλές κατηγορίες ομάδων και προσώπων που είναι υποχρεωμένες να κληθούν με τ

  Γιατί οι συμφωνίες της 26ης Οκτωβρίου προετοιμάζουν έξοδο από το ευρώ και κατάλυση του ελληνικού κράτους Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου   Ομιλία του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου σε εκδήλωση-συνέντευξη τύπου που οργανώθηκε στην ΕΣΗΕΑ στις 15.11 με πρωτοβουλία του Μίκη Θεοδωράκη και συμμετοχή του ομότιμου Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργου Κασιμάτη Θέλω να ευχαριστήσω τον Μίκη Θεοδωράκη για την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του και να του εκφράσω τον τεράστιο και ανυπόκριτο θαυμασμό μου για το απαράμιλλο ένστικτο και τη ζωτικότητα που διαθέτει, το εφηβικό πάθος που τον διακρίνει. Προχτές του μιλούσα για τις συνέπειες των αποφάσεων της 26.10. ‘Όταν με άκουσε μούπε: «πρέπει αμέσως να κάνουμε κάτι, να δώσουμε μια συνέντευξη τύπου». Η ιδέα ξεκίνησε πριν από δέκα μέρες. Διάβαζα έκπληκτος ένα άρθρο του New York Times, που αναφερόταν στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και έγραφε περίπου ότι το ελληνικό δίκαιο στο οποίο τώρα υπάγε

Το φάντασμα της Βαϊμάρης Tου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου Ο θάνατος του 50χρονου διαδηλωτή ήρθε να υπενθυμίσει τη σοβαρότητα της «καθεστωτικής», «συστημικής» κρίσης της χώρας. Παράξενο δεν είναι που συνέβη, αλλά το ότι είχαμε μόνο αυτόν μέχρι τώρα. Η κατακόρυφη αύξηση της οργής διευρυνόμενης μερίδας της κοινωνίας πλησιάζει στο «σημείο βρασμού», εξαιτίας των καταστρεπτικών συνεπειών της οικονομικής πολιτικής για όλα σχεδόν τα κοινωνικά στρώματα. Δεν χρειάζεται κανείς σήμερα οικονομικές στατιστικές ή πολλά λόγια για να καταλάβει τι γίνεται. Αρκεί να κυττάξει τους ηλικιωμένους που ψάχνουν σκυμμένοι στα βουνά των σκουπιδιών. Ιδιαίτερα εκρηκτική είναι η προσθήκη, στην ανέχεια και τον φόβο, της αίσθησης βαθιάς αδικίας και ματαιότητας της ασκούμενης πολιτικής, ή εκτιμήσεων για «προδοσία» της χώρας, που συνέχουν διευρυνόμενα τμήματα των κατώτερων και μεσαίων τάξεων. Αν υπήρχε αξιόπιστη ηγεσία με πειστικές προγραμματικές ιδέες, θα είχε γίνει ήδη επανάσταση στην Ελλάδα! Τσολ