IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 ' Οταν η υφήλιος μοιάζει με μία μεγάλη παγκόσμια σκευωρία. Παρότι οι θεωρίες συνωμοσίας παίρνουν πολλές μορφές, οι πιο κοινές είναι αυτές που αφορούν την ύπαρξη παγκόσμιας σκευωρίας. Πρόσφατη δημοσκόπηση 26.000 ανθρώπων σε 25 χώρες έδειξε ότι 37% των Αμερικανών πιστεύουν στην «ύπαρξη ενιαίας ομάδας ατόμων, οι οποίοι ελέγχουν κρυφά τις εξελίξεις και κυβερνούν από κοινού τον κόσμο». Την ίδια πεποίθηση έχουν και 45% των Ιταλών, 55% των Ισπανών και 78% των Νιγηριανών. Οι θεωρίες συνωμοσίας δεν εφευρέθηκαν από τους πρόσφατους ρέκτες τους, έχοντας εμφανισθεί εδώ και χιλιετίες. Κάποιες από αυτές είχαν μάλιστα τεράστιο αντίκτυπο στην ιστορία. Πέρα από ιδεολογία, ο ναζισμός είναι στη βάση του μία αντισημιτική θεωρία συνωμοσίας: «Σκευωρία Εβραίων τραπεζιτών διαφεντεύει κρυφά τον πλανήτη και απεργάζεται την καταστροφή της αρίας φυλής. Αυτοί διοργάνωσαν την επανάσταση των Μπολσεβίκων, κινούν τα νήματα στις δυτικές δημοκρατίες και ελέγχουν μέσα ενημέρωσης και τράπεζες. Μόνο ο Χίτλερ είχε την ι

«Γύρω στο 2050, αυτό το παραδοσιακό μοντέλο  (...)  θα έχει εκλείψει και ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να παραμείνει στο παιχνίδι θα είναι να συνεχίσει να μαθαίνει δια βίου και να επινοεί εκ νέου τον εαυτό του ξανά και ξανά. Αυτό θα έχει τεράστιες ψυχολογικές δυσκολίες. Η αλλαγή είναι πάντοτε στρεσογόνα και η επινόηση του εαυτού στα 40 σου θα είναι πολύ βαριά για τους περισσότερους. Ακόμα και αν το καταφέρεις, θα μπορέσεις να το ξανακάνεις στα 50 σου; Και ακόμα μία φορά στα 60 σου; Τα περισσότερα από τα υπάρχοντα εκπαιδευτικά συστήματα δεν προετοιμάζουν τους ανθρώπους για μια ρευστή και αγχωτική ζωή. Το πιο σημαντικό στοιχείο με το οποίο πρέπει να διδάσκουμε τα παιδιά μας είναι να χτίζουν την ταυτότητά τους και την προσωπικότητά τους με τέτοιο τρόπο ώστε να υποδέχονται παρά να αντιστέκονται στις μελλοντικές αλλαγές. Στο παρελθόν, η εκπαίδευση έχτιζε ανθρώπινες ταυτότητες με τον τρόπο που χτίζονται τα σπίτια – με βαθιά θεμέλια και στέρεους τοίχους. Τώρα χρειάζεται να

   Γιουβάλ-Νοά Χαράρι: Θα αλλάξει ο κορωνοϊός  τη στάση μας απέναντι στον θάνατο ;  Ο ιστορικός Γιουβάλ Νώε Χαράρι εξηγεί πώς η επιστήμη απομυθοποιεί τις δοξασίες των θρησκειών για τον θάνατο.  Ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός επισημαίνει πως η ουσιαστική αλλαγή μετά την πανδημία θα είναι η ενίσχυση των συστημάτων υγειονομικής περίθαλψης. Στη στάση του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στο θάνατο και στη σχέση πίστης και επιστήμης, ιδίως μετά το τέλος της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, αναφέρεται σε άρθρο του στην βρετανική εφημερίδα Guardian, ο διάσημος Ισραηλινός ιστορικός Γιουβάλ-Νοά Χαράρι. Ο κ. Χαράρι υποστηρίζει ότι οι επί αιώνες καθιερωμένες προσεγγίσεις απέναντι στο μυστήριο του θανάτου, αλλά και η ραγδαία εξέλιξη της επιστήμης στο σύγχρονο κόσμο δεν αναμένεται να διαμορφώσουν μια νέα πραγματικότητα μεσοπρόθεσμα, ωστόσο εκτιμά ότι θα αλλάξει άρδην ο τρόπος με τον οποίον οι κυβερνήσεις θα επιλέξουν να ενισχύσουν τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης. «Ο