IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Το 1997 η Θεσσαλονίκη έζησε λαμπερές στιγμές ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το κόστος αυτής της πρωτοβουλίας ανέβηκε στα ύψη σε σημείο που οι εκκαθαριστές έμειναν άφωνοι από την έρευνα που έκαναν. Το 1997 η Θεσσαλονίκη έζησε λαμπερές στιγμές ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης. Το κόστος αυτής της πρωτοβουλίας ανέβηκε στα ύψη σε σημείο που οι εκκαθαριστές έμειναν άφωνοι από την έρευνα που έκαναν. Την ιστορία για τον οργανισμό που «δεν μπορεί να κλείσει», ο Γεράσιμος Φλώρος , χρόνια στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών, την πρωτάκουσε το 2005. Tον είχαν τότε καλέσει από την ηγεσία του υπουργείου για να του αναθέσουν μια «ειδική αποστολή»: να κάνει την εκκαθάριση για τον οργανισμό που είχε αναλάβει την προετοιμασία της πόλης της Θεσσαλονίκης, που το 1997 έγινε πολιτιστική πρωτεύουσας της Ευρώπης. «Μα αυτή η ιστορία δεν τέλειωσε χρόνια πριν;» απόρησε ο κ. Φλώρος. «Πράγματι, αλλά είναι μια μπλεγμένη και δύσκολη υπόθεση» τον είχαν προειδοποι

Αν ήμουν μεγαλοεργολάβος θα έκανα τα πάντα για να πάρω έργο υποδομής στη Θεσσαλονίκη. Πιο εύκολα λεφτά και μάλιστα εκατομμύρια ευρώ δεν μπορεί να βγάλει κανείς. Αρκεί να στήσεις ένα εργοτάξιο. Για τα υπόλοιπα φροντίζουν όλοι οι άλλοι. Εξηγούμαι: Γίνεσαι ανάδοχος ενός μεγάλου έργου (παραδείγματα στη συνέχεια). Το έργο «κολλάει». Περιμένεις σαν τους τύπους που πετούν τους φελλούς στη διαφήμιση του Jack Daniels και μόλις περάσουν μερικοί μήνες βάζεις τον δικηγόρο σου να ζητάει αποζημιώσεις για καθυστερήσεις. Περνούν οι μήνες, περνούν τα χρόνια (ωριμάζει και το ουίσκι…) και έρχεται μια ωραία πρωία ένα δικαστήριο που λογικά σε δικαιώνει και χωρίς να έχεις ιδρώσει μπαίνουν στον τραπεζικό λογαριασμό σου κάποια εκατομμύρια. Δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός, ούτε με πείραξε η ζέστη. Είναι η ωμή πραγματικότητα και η λογική του παραλόγου που βιώνουμε σ’ αυτήν την πόλη. Ας περάσω στα παραδείγματα… Την αλήστου μνήμης υποθαλάσσια αρτηρία τη χρυσοπλήρωσε ο Ελληνας φορολογούμενος ό