IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Δεν είναι η απουσία των γυναικών. Δεν είναι η διαφορά της ώρας, δεν είναι ούτε τα μοναστήρια, οι σκήτες, οι σταυροί και τα σήμαντρα… Είναι η γαλήνη που κάνει το Άγιο Όρος τόπο ιερό. Η αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος αμόλυντο από εφήμερες κοσμικές συμβάσεις, μεγαλειώδες και αιώνια μοναδικό. Στο Άγιο Όρος οι άνθρωποι προσεύχονται σιωπηλά, χαμογελούν πλατιά, πιάνουν κουβέντα με αγνώστους ή παίρνουν το δρόμο για τα ασκηταριά. Εδώ η Θεία Πρόνοια παίρνει τη μορφή γαλήνιων καλογέρων. Που ανοίγουν την πόρτα τους χωρίς να σε γνωρίζουν, σου βάζουν ένα πιάτο φαγητό να χορτάσεις και σου δίνουν ένα κρεβάτι να ξαποστάσεις. Δεν σε ρωτάνε, τι γυρεύεις. Θα τους μιλήσεις εσύ, εάν το θελήσεις. Δεν σε βάζουν να προσευχηθείς. Θα σου δείξουν απλά τη δική τους προσευχή. Δεν προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά τους. Θα σου δώσουν μόνο τη δύναμη για να συνεχίσεις τη ζωή σου.Κι εσύ θα φύγεις με τη γεύση μίας άλλης επιλογής από τη δική σου. Απλής, γαλήνιας, αρμονικής, “ γεμάτης”. Ο Χρή...

Στ᾿ Ἅγιον Ὄρος πῆγα πολλὲς φορές. Τὴν πρώτη φορὰ κάθησα παραπάνω ἀπὸ δυὸ μῆνες κ᾿ ἔκανα γνωριμία μὲ πολλοὺς πατέρες καὶ λαϊκούς, γιατὶ ὑπάρχουνε ἐκεῖ πέρα καὶ ἀγωγιάτες ἀρβανῖτες, παραγυιοὶ καὶ γεμιτζῆδες ποὺ φορτώνουνε κερεστὲ (ξυλεία) στὰ καράβια. Στὴ Δάφνη, ποὺ εἶναι ἡ σκάλα ποὺ πιάνουνε τὰ βαπόρια, βρισκόντανε καὶ κάτι ψαράδες κοσμικοί, κ᾿ ἐκεῖ γνωρίσθηκα μὲ τρεῖς Ἀϊβαλιῶτες καὶ περάσαμε πολὺ ἔμορφα. Ἀπὸ κεῖ πῆγα στὶς Καρυές, μὰ δὲν κάθησα πολύ, γιατὶ γύρευα θάλασσα. Πῆγα στὸ μοναστήρι τῶν Ἰβήρων μαζὶ μὲ ἕνα γέροντα ποὺ πουλοῦσε βιβλία στὶς Καρυὲς καὶ ποὺ τὸν λέγανε Ἀβέρκιον Κομβολογᾶν. Σ᾿ αὐτὸ τὸ μοναστῆρι κάθησα κάμποσο. Πιὸ πολὺ μὲ τραβοῦσε ὁ ἀρσανᾶς, δηλαδὴ τὸ μέρος ποὺ βάζουνε τὶς βάρκες καὶ τὰ σύνεργα τῆς ψαρικῆς. Ἄφησα τὰ γένεια μου, τὰ ξέχασα ὅλα καὶ γίνηκα ψαρᾶς.Ἔτρωγα, ἔπινα, δούλευα, κοιμώμουνα μαζὶ μὲ τοὺς ψαρᾶδες ποὺ ἤτανε ὅλο καλόγεροι, οἱ πιὸ πολλοὶ Μπουγαζιανοί, δηλαδὴ ἀπὸ τὰ μπουγάζια τῆς Πόλης. Τί ξέγνοιαστη ζωὴ ποὺ πέρασα! Ἰδιαίτερη φιλία ἔδεσα μ...