IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΙΣΜΟΣ   χαρακτηρίζει τις ελίτ του κρατικού ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο)... Ο εχθρός, οι ριψάσπιδες και οι αμέριμνοι γνωστικοί. Εν μέσω καλοκαιριού (30-07-2023), που η ζωή κυλά με χαλαρούς ρυθμούς, η «έγκριτη» εφημερίδα των Αθηνών, φιλοξένησε μακροσκελές άρθρο “4” διεθνολογούντων (1 ναύαρχος και 3 πανεπιστημιακοί), ενεργοποιώντας έντονες κριτικές, κυρίως μέσω διαδικτύου, αφού η εν λόγω εφημερίδα δεν συνηθίζει τη διεξαγωγή γόνιμου εθνικού διαλόγου και παραμένει σταθερή στην αρχή της καθεστωτικής ομογνωμίας, που αποδίδεται αγγλιστί “groupthink”. Το εν λόγω άρθρο των προβεβλημένων «ειδικών», έχει δύο χαρακτηριστικά: (α) ανάγει το διεθνές δίκαιο σε θέσφατο, ως μέσο επίλυσης των ελληνοτουρκικών, και (β) επιβεβαιώνει την αγνωσία της lingua franca των διεθνών σχέσεων, τη θουκυδίδεια γλώσσα, και, ως εκ τούτου, αποκαλύπτει τον στρατηγικό αναλφαβητισμό, που χαρακτηρίζει τις ελίτ του κρατικού ελληνισμού (Ελλάδα και Κύπρο). Αναλυτικότερα: Η θουκυδίδεια σκέψη συμπυκ

 Οι Ρομπέν των Αδαών, οι «ελίτ» και το μέλλον μας. Όντας παιδιά ταυτισθήκαμε με ηρωικές φιγούρες όπως ο Ρομπέν των Δασών και ο Ζορρό. Εντρυφήσαμε σε αναγνώσματα όπως ο Όλιβερ Τουίστ και ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ. Μάθαμε να απεχθανόμαστε την υποκρισία, την εκμετάλλευση, την παιδική εργασία. Παράλληλα, ταυτίσαμε την απαρχή της «κόλασης» με την απαρχή της βιομηχανικής επανάστασης. Μισήσαμε τις «ελίτ». Στα μάτια μας οι «ελίτ», οι «ελίτ» κάθε εποχής, αποτελούνταν αποκλειστικά από πλούσιους κυνικούς χαραμοφάηδες. Αγαπήσαμε τους πτωχούς (υπήρχε το χριστιανικό υπόβαθρο γι αυτό). Και μαζί με αυτούς κάθε περιθωριακή εκδήλωση, ακόμη και διανοητικής φτώχειας (και εδώ υπήρχε υπόβαθρο, το σαθρό υλικό της ανθρώπινης φύσης). Μεγαλώνοντας, το άλμα από τον Ρομπέν στον Σούπερμαν και από τον Ζορρό στον Μπάτμαν αποδείχθηκε ένα απλό, απλούστατο βήμα. Και εδώ οι «ελίτ» είναι ένα τσούρμο πλουσίων κυνικών χαραμοφάηδων, συνεπικουρούμενο όμως και από μία χούφτα τρελλών επιστημόνων που σχεδιάζουν, εν αγνοία μας, ένα

 Το ταμείο του νου. H μεγάλη μάζα της κοινωνίας ακούει τον ήχο κάθε ταμειακής μηχανής  καλύτερα από την εξουσία. H μεγάλη μάζα της κοινωνίας ακούει τον ήχο κάθε ταμειακής μηχανής καλύτερα από την εξουσία. Ο λόγος; Υπάρχουν τρία είδη λογιστικής: η μακροοικονομική (οι εθνικοί λογαριασμοί στο γενικό λογιστήριο του κράτους), αυτή των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων (την κατέχουν οι λογιστές) και τέλος υπάρχει η καθημερινή νοητική λογιστική του μισθωτού, του μικρομεσαίου επιχειρηματία με το μαγαζί ή το γραφείο, του νεοεισερχόμενου στην αγορά κακοπληρωμένου επιστήμονα που βλέπει ότι δεν εξαργυρώνεται ο μόχθος και το κόστος των σπουδών του. Είναι η λογιστική των γονιών σε κάθε σπιτικό για τις ανάγκες των παιδιών τους. Αυτό το τρίτο είδος λοιπόν λογιστικής εγκαθιστά στο μυαλό του καθενός μια μόνιμη ταμειακή μηχανή συνδεδεμένη με το σούπερ μάρκετ, την τράπεζα, το δημόσιο, τα μαγαζιά, τα γραφεία. Κάνει υπερβολικό θόρυβο και κάθε βράδυ που κλείνει, με το περίφημο ζ, δεν αφήνει το κεφάλι να

Τρελάθηκαν οι πλούσιοι  και ζητούν να φορολογηθούν! Τα αφεντικά τρελάθηκαν και θέλουν να μοιράσουν τα λεφτά τους; Αυτή η φράση σού έρχεται στο μυαλό διαβάζοντας την είδηση ότι μερικοί πολύ πλούσιοι του πλανήτη καλούν τις κυβερνήσεις να φορολογήσουν αυτούς και όσους έχουν μεγάλες περιουσίες για να ανακάμψει η υφήλιος από το χτύπημα της πανδημίας. Συγκεκριμένα: μια ομάδα 83 πολύ πλούσιων συναισθανόμενη τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιπέσει η ανθρωπότητα και η παγκόσμια οικονομία μετά το χτύπημα του κορονοϊού ζητά υψηλότερη φορολογία τόσο των ιδίων όσο και των υπολοίπων μελών της παγκόσμιας ελίτ του πλούτου για να ανακάμψει ο κόσμος. Αναφέρουν: «Καθώς ο Covid-19 χτυπά τον κόσμο, εκατομμυριούχοι όπως εμείς, οφείλουμε να διαδραματίσουμε ένα σημαντικό ρόλο για την ίαση της ανθρωπότητας. Οχι δεν είμαστε εμείς αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς στις εντατικές μονάδες. Δεν οδηγούμε τα ασθενοφόρα που μεταφέρουν τους αρρώστους στα νοσοκομεία, δεν διανέμουμε έτοιμα γεύματα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: Ένας παππούς θέλει να φέρει τα πάνω κάτω Η άνοδος του Μπέρνι Σάντερς στην Αμερικανική πολιτική σκηνή Bernie Sanders  Μπέρνι Σάντερς, ο νούμερο ένα εχθρός της ελίτ. Είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης παρακολουθεί τις εσωκομματικές εκλογές στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Κι αυτό γιατί η ενδεχόμενη νίκη για τον Μπέρνι Σάντερς δίνει ελπίδα στους μη προνομιούχους του κόσμου ότι μπορεί να γίνει το θαύμα και να αποτελέσει το γεγονός του νέου αιώνα. Είναι αδύνατον να προβλέψει κανείς αυτήν τη στιγμή τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών που θα γίνουν το Νοέμβριο. Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί άνετα να επανεκλεγεί. Ωστόσο αυτός που φαίνεται ότι μπορεί να αναμετρηθεί με τον Τραμπ και να τον κερδίσει, είναι ο ανεξάρτητος γερουσιαστής του Βερμόντ, αφού είναι ο μόνος που καταθέτει έναν αυθεντικά ριζοσπαστικό λόγο, σε βαθμό που έχει τρομοκρατήσει τους ολιγάρχες και το παγκόσμιο σύστημα εκμετάλλευσης, καθώς μιλάει για σοσιαλισμό με δημοκ

Τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών… Λεπτομερής παρακολούθηση της ελληνοτουρκικής κρίσης οδηγεί σε απαισιόδοξα συμπεράσματα ως προς τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών του εθνικού κράτους όπως το γνωρίσαμε ως σήμερα. Μια πλειάδα υποστηρικτών της αντίληψης «να τα διαπραγματευθούμε όλα προκειμένου να αποφύγουμε τη σύγκρουση», αντίληψη που διαθέτει πρωθιέρεια αλλά και διαχέεται τεχνηέντως και από κυβερνητικά κέντρα για να διαμορφώσει κοινωνική συνείδηση, έχουν κατακλύσει το δημόσιο βίο και τα κέντρα πολιτικής εξουσίας. Άλλωστε στην Ελλάδα η κυρίαρχη ιδεολογική αντίληψη είναι η κατάκτηση, κατοχή και νομή της εξουσίας ακόμη και στο ρόλο του μεταπράτη των επιδιώξεων ισχυρών δυνάμεων. Η χώρα δεν κατάφερε να διαμορφώσει τους πυλώνες που κρατούν συνεκτική και δυναμική μια κοινωνία: αστική τάξη, πολιτική ηγεσία, πνευματική πρωτοπορία. Σε όλα υστερεί. Και οι κοινωνίες με αυτές τις ελλείψεις διαμορφώνουν αυτό που οι αγγλοσάξωνες ονομάζουν fail states.