IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Στη λιακάδα» («Au plein soleil») είναι το όνομα του καφέ στην έξοδο του μετρό Παρμαντιέ. Και παρόλο που δεν έχει καμιά λιακάδα, το πολύβουο περιβάλλον και οι ζωηρές συζητήσεις εδώ, γύρω από ένα ποτήρι κρασί, δεν θυμίζουν καθόλου τις επιθέσεις που συγκλόνισαν το Παρίσι, μία από αυτές μάλιστα πολύ κοντά στο σημείο που βρισκόμαστε. Μου τις θυμίζει όμως, και με το παραπάνω, ο συνομιλητής μου, που έρχεται στο ραντεβού μας μετά τη συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με ξαφνιάζει χαρακτηρίζοντας μονολεκτικά την κατάσταση: «καταστροφική». Οι πολιτικοί διακρίνονται συνήθως από «επαγγελματική αισιοδοξία» και αποφεύγουν τέτοιες λέξεις. Είναι ο Ερίκ Κοκελέρ, εθνικός συντονιστής του «Κόμματος της Αριστεράς», κυριότερου σχηματισμού της γαλλικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Μην κυττάς, μου λέει, τι γίνεται εδώ, στο 11ο (διαμέρισμα του Παρισιού). Στην επαρχία η ρητορεία του «Εθνικού Μετώπου» για την ανάγκη της ασφάλειας αποδίδει, πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε Μουσουλμάνους, ακόμα κ

Ατυχέστατα, η Ελλάδα «επελέγη» ως τόπος μεγάλου οικονομικού πειράματος. Είναι μακροχρόνια ασυμβίβαστο με τη δημοκρατία – κάποια στιγμή όλες οι «εφεδρείες» κινδυνεύουν να εξαντληθούν. Βασικός σκοπός άλλωστε του «πειράματος» είναι να πάει σε πολιτική «αλλαγή καθεστώτος», πλήρη κατάργηση δημοκρατίας, εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας, αρχίζοντας από Ελλάδα και επεκτεινόμενο σε Ευρώπη. Δεν μπορεί να γίνει δικτατορία με πρόγραμμα να πεθάνουν οι συνταξιούχοι και να μείνουν άνεργοι οι νέοι! Αν έχεις μια εθνική κρίση με την Τουρκία ή μείζονα τρομοκρατική απειλή, τότε όλα μπορεί να δρομολογηθούν/δικαιολογηθούν .  Το 2010 παρουσιάστηκε αίφνης στο προσκήνιο η «ιδέα» ότι η ΑΟΖ, νομική κατηγορία που υπάρχει από το 1982, χωρίς να απασχολήσει κανέναν, θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα. Η «ανακήρυξή» της θα επέτρεπε στην Ελλάδα να εκμεταλλευθεί τους «θησαυρούς των πετρελαίων» (που είχε στο μεταξύ υποθηκεύσει!). Επί πολλά χρόνια, συχνά απελιπιστικά μειοψηφών, ο γράφων υποστήριξε

Φωτο:Άρης Λυχναράς-''Νυχτερινή βάρδια ''  Ενώ οι ‘Ελληνες πολιτικοί διατρέχουν τις πλατείες και τις οδούς της χώρας, «εκφωνώντας» ανοησίες και αφηγήματα, δηλαδή παραμύθια, η χώρα αποσυντίθεται με όλο και επιταχυνόμενους ρυθμούς.  ‘Ενας Θεός ξέρει πως θα βγάλουμε τον χειμώνα. Το Τρίτο Μνημόνιο δεν θα μοιάζει με το πρώτο και το δεύτερο. Μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε εμφύλιο ή αστυνομική δικτατορία «χαμηλής έντασης» ή και σε μείζονες απώλειες εθνικής κυριαρχίας στο εξωτερικό, ιδίως στο κυπριακό. Το «πρόγραμμα», στο οποίο συμφωνούν τώρα νεομνημονιακοί και παλαιομνημονιακοί, παρόλη τη δήθεν φασαρία που κάνουν καυγαδίζοντας μεταξύ τους, απλούστατα δεν βγαίνει. Αυτό το ξέρουν όλοι οι ‘Ελληνες, το ξέρουν αυτοί που το υπέγραψαν, το ξέρουν όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι του κόσμου. Είναι τόσο βέβαιο όσο και ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον ‘Ηλιο και όχι το αντίθετο. Επ’ αυτής όμως της «συντακτικής αλήθειας», τα βασικά κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας, επί αυτού

Μια μικρή χώρα δεν πρέπει να είναι προβλέψιμη...  Με το τηλεφώνημά του στον Αλέξη Τσίπρα, την ημέρα που ο Σόιμπλε επεφύλασσε ένα κρύο ντους στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο ηγέτης του Κρεμλίνου υπενθύμισε στον ‘Ελληνα πρωθυπουργό ότι η Ρωσία «είναι εδώ». Αν φυσικά και η Αθήνα την θέλει εδώ, γιατί ενίοτε στην Ελλάδα γοητευόμαστε περισσότερο από την Αμερική παρά από τη Ρωσία και φοβόμαστε την πλήρη ανάπτυξη των σχέσεων με τη Ρωσία, που θα δυσαρεστούσε τους δυτικούς, Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Το πιο επείγον, άμεσο ζήτημα σήμερα στις ελληνορωσικές σχέσεις είναι το θέμα των αγωγών αερίου . Ελπίζουμε ότι στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονται τη στρατηγική σημασία της πρότασης για τον South Stream. O αγωγός αυτός υπήρξε ελληνική πρόταση, όπως και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Η στρατηγική λειτουργία του είναι ότι συνδέει απευθείας τη Ρωσία με τα Βαλκάνια και επέκεινα με την Ευρώπη, παρακάμπτοντας τόσο μια Ουκρανία όργανο της νέας αντιρωσικής εκστρατείας του ΝΑΤΟ, όσο και μια Τ

Σκίτσο του ΣΤΑΘΗ Η «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση ενσαρκώνει σήμερα τη βασική εθνική ελπίδα, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές προτιμήσεις των πολιτών, προτιμήσεις άλλωστε που αντανακλούν περισσότερο το παρελθόν, παρά τη σημερινή δραματική συγκυρία.  Συγκυρία που συνίσταται στην επίθεση κατά του ελληνικού έθνους – κράτους και της όποιας ελληνικής δημοκρατίας από μια συμμαχία αρχουσών τάξεων της Ευρω-Γερμανίας και «Αγορών» - του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες δεν μπορείς να υπερασπίσεις το έθνος αν δεν υπερασπίσεις την κοινωνία, την κοινωνία αν δεν υπερασπίσεις το έθνος. Είναι εξαιρετικά θλιβερό να βλέπει κανείς την αντιπολίτευση της χώρας να συντάσσεται, ως Πέμπτη φάλαγγα με τους Πιστωτές. Ιδιαίτερα θλιβερό το θέαμα του ανεκδιήγητου Ποταμιού. Μάλλον Οχετός θα έπρεπε να ονομάζεται. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση είναι υπεράνω κριτικής. Τελείως διαφορετικό ζήτημα όμως η κριτική από τη σκοπιά των συμφερόντων της υπ

‘Εξη χρόνια μετά το ξέσπασμα της μεγάλης χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης του 2008-09, κανένα από τα θεμελιώδη αίτια που την προκάλεσαν δεν αντιμετωπίστηκε. Αντίθετα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι θεσμοί της ΕΕ ενέτειναν ακριβώς τις πολιτικές «απελευθέρωσης»  που είναι στη ρίζα της κρίσης, «φιλελευθεροποιώντας» περαιτέρω μια πλήρως «απορρυθμισμένη» οικονομία.   Η κρίση του 2008 οφείλεται στις επί δεκαετίες διαρκείς «απελευθερώσεις» και «αποφορολογήσεις» του κεφαλαίου, ιδίως της χρηματιστικής του πτέρυγας, που έφτασε να υφαρπάξει εμμέσως (δια των παραγώγων αλλά και της επιβολής μονεταριστικών κανόνων, όπως στο ευρώ) την εθνική, κρατική λειτουργία της έκδοσης χρήματος, αλλά και συγκροτείται ταυτόχρονα σε υπερεθνική πολιτική δύναμη, όπως το «παγκόσμιο κόμμα» της Goldman Sachs, στελέχη της οποίας τοποθετήθηκαν σε όλη την κλίμακα των κυβερνητικών και υπερεθνικών θεσμών σε Ευρώπη και Αμερική. Ο ιστορικά πρωτοφανής έλεγχος των  παγκόσμιων ΜΜΕ και των εξαγορασμένων «δια