Παραμονή άλλης μέρας.
Παραμονή άλλης μέρας. Σκοτεινή και φωτεινή η ζωή καρδιοχτυπάει πολύχρωμη μπροστά μας αυτοπροσώπως. Άλλη αγαθή καλοσύνη δεν ξέρω. Τέλος χρόνου, καινούργια αρχή κι ευκαιρία να πάρουμε πάλι κανόνα, πάλι να κάνουμε υπακοή, να βάλουμε τα δυνατά μας ξανά, να γίνουμε εφέτος καλοί, λίγο καλύτεροι έστω. Μεγαλωμένος σε τόπο και καιρό που δεν πουλούσαν το κρέας χωρίς κόκκαλο, μάθαινα καθημερινά ότι δεν έχει φως χωρίς σκοτάδι ούτε χωρίς κόπο απολαβή. Τώρα είναι αλλιώς. Πολύ θέαμα γύρω και θόρυβος, λόγια, φωνές, θεωρίες, φασαρία, ήχοι κι υπέρηχοι, εικόνες, οθόνες, φώτα, φωτάκια, ενημέρωση συνεχής, πληροφορίες, οδηγίες, η νύχτα μέρα, κίνηση, η ζωή παρελαύνει μπροστά μας, ευτυχισμένη, δυστυχισμένη, θέαμα κι αυτή, πού να ησυχάσεις, να συγκεντρωθείς, να δεις ποιός είσαι, πού πας και γιατί, ούτε καν το δρόμο δεν βλέπεις ανάμεσα στα πλήθη που προχωρούν ανανεωμένα και σε παρασέρνουν μπροστά προς το μέλλον που γίνεται παρελθόν ήδη πριν το προλάβεις, σκουπίδι κι αυτό αφημένο για πέταμα. Ευκολίες παντού!