Επιμηθείς...
Επιμηθείς ... Το κακό με τους στόχους ... είναι ότι τους πετυχαίνουμε. Εβλεπα τις προάλλες στην τηλεόραση μιά συζήτηση για την επετηρίδα των καθηγητών και πρόσεξα τον νεότερο της παρέας. Ηταν κάτω των τριάντα, δηλαδή πήγε στο δημοτικό με την μεταπολίτευση. Ηταν επίσης εξοργιστικός με την απλόνοια των μέσων του και την σιγουριά των απόψεών του. Από το κράτος ήθελε τα πάντα: να έχει σταθερή δουλειά με καλό μισθό και μικρό ωράριο,να εξορισθούν και να φυλακισθούν οι έχοντες και κατέχοντες αφού κακώς έχουν και κατέχουν,να φορτώσουνε τα ΜΑΤ σ΄ένα καράβι και να τα φουντάρουνε, να βγούμε από την Ευρωπαική Ένωση . Ήταν επίσης απόλυτα σίγουρος για την ορθότητα των θέσεων του κόμματος διά του οποίου ανέπνεε. Ηταν ένας ζηλωτής. Ώσπου να τον χτυπήσει ο βίος με παντζούρι (οπότε στα γηρατειά του πάλι θα παινεύεται γιά τους αγώνες στους οποίους συμμετείχε,βαφτίζοντας ακόμη μιά «γενιά της ήττας» κι αφού κάνει πλούσιους τους συνθέτες που θα τον εκφράζουνε στις ...