IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Επιμηθείς ... Το κακό με τους στόχους   ...  είναι ότι τους πετυχαίνουμε.  Εβλεπα τις προάλλες  στην τηλεόραση  μιά συζήτηση για την επετηρίδα των καθηγητών και πρόσεξα τον νεότερο της παρέας. Ηταν κάτω των τριάντα, δηλαδή πήγε στο δημοτικό με την μεταπολίτευση. Ηταν επίσης εξοργιστικός με την απλόνοια των μέσων του και την σιγουριά των απόψεών του. Από το κράτος ήθελε τα πάντα: να έχει σταθερή δουλειά με καλό μισθό και μικρό ωράριο,να εξορισθούν και να φυλακισθούν οι έχοντες και κατέχοντες αφού κακώς έχουν και κατέχουν,να φορτώσουνε τα ΜΑΤ σ΄ένα καράβι και να τα φουντάρουνε, να βγούμε από την Ευρωπαική Ένωση . Ήταν επίσης απόλυτα σίγουρος για την ορθότητα των θέσεων του κόμματος διά του οποίου ανέπνεε. Ηταν ένας ζηλωτής. Ώσπου να τον χτυπήσει ο βίος με παντζούρι (οπότε στα γηρατειά του πάλι θα παινεύεται γιά τους αγώνες στους οποίους συμμετείχε,βαφτίζοντας ακόμη μιά «γενιά της ήττας» κι αφού κάνει πλούσιους τους συνθέτες που θα τον εκφράζουνε στις επιχορηγούμενες συναυλίες), θα υπά

Αρτσιμπόλντο  Mε ενοχλεί... Με ενοχλεί που δεν ξέρουν να μπολιάζουν δέντρα, να μαθαίνουν σε τι διαφέρει ,έστω εικαστικώς, το πράσο από το σέλερι, να πληροφορούνται γιά την μοίρα των ρινοκέρων και πόσο λίγες μείνανε οι φάλαινες, αλλά να μη γνωρίζουν απολύτως τίποτε από την φύση σε ακτίνα μιάς ώρας ποδαρόδρομο από το σπίτι τους. Με ενοχλεί που δεν πονάνε τις πόλεις όπου μένουν, που τις θεωρούν μπετονένιες φυλακές,που δεν έχουν προσέξει ότι στο μπετόν καταφεύγουν οι πασχαλίτσες όταν γεμίζουν τα χωράφια με φυτοφάρμακα.  Με ενοχλεί που αγοράζοντας βιολογικά, δεν ξέρουν τι αγοράζουν-σα να εξαγοράζουν την ενοχή τους. Με ενοχλεί που ξεροσταλιάζουν στις βιτρίνες και δανείζονται γιά να πάρουν δάνεια, αλλά έχουν πολλές ευπώλητες θεωρίες γιά την καταστροφή του πλανήτη πρόχειρες. Με ενοχλεί που έχουν αποκτήσει συνείδηση πιστού μιάς θρησκείας Με ενοχλεί που δεν τους ενοχλεί η έξωθεν καλή μαρτυρία των ενώσεων, των οργανώσεων και των δράσεων. Με ενοχλεί που τα καλύτερα μυαλά του πλανήτη παιδεύον

«Για να καταλάβει ο κόσμος» Μία δήθεν αποσαφήνιση που χρησιμοποιούν πολλοί δημοσιογράφοι, είναι το στερεότυπο «εξηγήστε μας κύριε (ή κυρία) για να καταλάβει ο κόσμος». Αντιστοιχεί στην παιδική μου εντύπωση πως όποτε κάποιος πρωθυπουργός, σε αποξεχασμένες ειδήσεις, «ενημέρωνε τον βασιλέα» (τον καιρό που ήμεσθεν βασιλευόμενοι), είχα την εικόνα ενός άνακτος πάνω στη ράχη της μπερζέρας του που άφριζε και απειλούσε γρυλλίζοντας, ενώ ο πρωθυπουργός έκανε στρακαστρούκα με ένα μαστίγιο θηριοδαμαστή και καλούσε τον άνακτα να ηρεμήσει, όπως κάνανε στο τσίρκο Μεντράνο. Δηλαδή μπέρδευα το ημέρωμα με την ενημέρωση. Μικρό το κακό. Αλλά το «να καταλάβει ο κόσμος» (άρα, εννοώντας πως πρόκειται για αστοιχείωτους βάναυσους όχλους που ένα ιερό καταπότιο, η «κατανόηση», περνούσε μονοδρομικώς από τα Μέσα). Αποκρύπτεται επιμελώς πως ο δημοσιογράφος ψοφάει να καταλάβει πώς, το διαόλό του μέσα, θα καταφέρει να αντιληφθεί για ποιον λόγο ασχολείται με ένα απολύτως ακατανόητο γι΄αυτόν θέμα. Η σημειολογία είναι

Emir Kusturica-Underground Συστριγγλισμός, ή οι νέες αξίες του Έθνους. Αν η χώρα μας αποτελείται από στεριές, αέρηδες και νερά, χαιρετίσματα πως ένα σημαντικό κομμάτι της λείπει από τον λογαριασμό. Δεν ξέρω πόσο ποσοστό κατακρατεί αυτή η απώλεια, αλλά ξέρω πως παρά τον τεμαχισμό, οι πολιτικοί οργανώνουν το μέλλον τους βάσει των προσόδων που περιμένουν από τα ταξίματα ενός Ευρωταμείου. Δηλαδή, από το ελληνικόν, ελληνικότατον τυραμισού, λείπει ευμεγέθες τμήμα, ίσαμε το ένα τρίτο της μάσας. Αποτέλεσμα: μια εξαιρετικά άδικη κατανομή. Αυτοί που πιάστηκαν απένταροι η στενεμένοι, υποφέρουν, αυτοί που δεν επηρεάστηκαν επειδή υπάρχει η άμεμπτος Δικαιοσύνη, παίρνουν τις αντιμισθίες των κανονικά, κι ας έχει χαθεί το έργο ή η συμβολή τους. Οι φράσεις που κάνουνε «τζιζ» είναι μετρημένες στα δάχτυλα. Όπως: να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, να μειωθούν οι άδειες, οι αποδημίες και οι επιδημίες (άδεια είναι και αυτή) να παγώσουν για τρία χρόνια οι μεγάλες συντάξεις και ν

Γράμμα στον αμηρά Ρετζέπη, τον και Ταγίπη. Δεν έκλεισες ακόμη έναν αιώνα ντεμόκρασι, αμηρά πλαστέ κι αντίδικε, και από την υπόλοιπη παράδοση, κλέβεις ασύστολα. Γεννήτορας και εμίνης σου ήταν ο στρατηγός Κεμάλ, ο πατήρ των Τούρκων που διέλυσε το χαλιφάτο και το σουλτανάτο και άλλαξε το αλφάβητο, πέταξε τα φέσια και τον φερετζέ. Σε αυτούς τους Τούρκους απευθύνεσαι κι ας το παίζεις νοσταλγός. Κακώς μιλάς ως συνεχιστής των Σελτζούκων. Το Μανζικέρτ και το Μυριοκέφαλον ήταν νίκες του Αλπ Ασλάν και του Κιλίτζ, κι αυτοί, με έδρα το Ικόνιο, ισορροπούσαν μεταξύ σταυροφορικών υπολειμμάτων, μπεηλικιών της Ανατολίας, σιχασιάς στους Σιίτες του Ιράν των Ουρανών. Ο δικός σου λαός ήταν οι Καγί, μια φυλή που σκάλωσε στα βουνά πέραν της Παφλαγονίας, ενισχυμένη από εξωμότες ρωμιούς και ένας υγιός του εμίρη τους, ο Ερτογρούλ, γέννησε τον Οσμάν που πρώτος πάτησε τη Νίκαια, ήτοι το Ιζνίκ και πέρασε στην Προύσα έως κι αργότερα την Σμύρνη. Έδινες στρατό σε Ρωμιούς καλοπληρωτές, κατάκτη

Try to remember this kind of September. Δεν είναι μυστικό πως η Ανατολική Θράκη «παραχωρήθηκε» στην Κεμαλική Τουρκία χωρίς αυτή να διαθέτει μήτε έναν στρατιώτη δώθε του Βοσπόρου. Και πως υπήρχε στράτευμα 70 χιλιάδων Ελλήνων, ενώ τα Στενά ήταν υπό την προστασία των Άγγλων που τα φύλαγαν και μάλιστα ήταν υπέρ της παραμονής των Ελλήνων έως κοντά στη Κωνσταντινούπολη. Αυτοί που επιθυμούσαν την προσάρτηση της Ανατολικής Θράκης στην Κεμαλική Τουρκια ήταν οι Γάλλοι και οι Ιταλοί. Period. Eπειδή ξεκίνησε επιδημία λύσσας μετ΄αφρίσματος από τους σημερινούς κολλητούς του Ερτοχάνη, ομολογώ πως κακώς ζητάμε κατοχύρωση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ μας, όταν δεν υπάρχει νησί στο Αιγαίο να μη το γκριζάρουν, η Κύπρος κατά το ήμισυ να παίζει το τουρκοκυπριακό κράτος κι εμείς να τον παίζουμε και οι παραβιάσεις τους οι αεροναυτικές να μας έχουν πρήξει, ζητώ από την ελληνική κυβέρνηση και όποιο τμήμα  σημαίας προτίθεται να σεβαστεί, στην πλημμυρίδα τρελών απαιτήσεων αυτής της περιοχής – χάρ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:   Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία. Γιατί προτιμώ το διαζύγιο από την διαπραγμάτευση Στη Μεσόγειο, παίζεται μια βαρετή παράσταση, παραλλαγή του “Μεγάλου μας Τσίρκου”. Οι σκηνοθέτες είναι δύο και τσακώνονται. Στις πρόβες, έπεσε πολύ νερό και βράχηκαν τα σκηνικά. Το κοινό παραμένει εχθρικά σιωπηλό, γι αυτό και η παραγωγή έβγαλε από την αποθηκούλα καραβάκια να απειλούν “επακούμβηση” του ενός στο άλλο. [   ]Στο αδήριτο δίλημμα κακός γάμος ή καλό διαζύγιο; προκρίνω ανενδοιάστως το δεύτερο. Σε ένα ελληνοτουρκικό διαζύγιο τα πετρέλαια του Αιγαίου, τα Ίμια και οι βραχονησίδες, οι πύραυλοι της Κύπρου και οι θρακώες μειονότητες αποτελούν πράγματα υπο την τελεία κατοχή και κυριότητα του ενός των αντιδίκων, της Ελλάδας. Ο ελληνοτουρκικός γάμος, ήτοι η φροντίδα γιά την δημιουργία ενός μέλλοντος στην ελληνοτουρκική φιλία δημιουργεί σύγχυση περί τα περιουσιακά, κοινοτοπίες του στίλ είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε φίλοι και τα λοιπά. Ποιός δεν έζησε κάποτε δίπλα

 '' Κάντε ό,τι κάνουν: ζητήστε τα πάντα. Γκέγκε;'' Δεν θέλετε Λωζάνη;  Εμείς να δεις! Ξέρετε τι μέρα ξημερώνει σήμερα; Ένας αιώνας με το παλιό ημερολόγιο, από την συνθήκη των Σεβρών . Ο Ερτοάν σήμερα (28.7.2020) θέλει να ξεχαστούν οι Σέβρες, όπου 28 Ιουλίου, υπογράφηκε μια συνθήκη εξευτελισμού του σουλτανάτου . Η Ελλλάδα πήρε την Ίμβρο και την Τένεδο μια έμμεση εντολή για Σμύρνη κι ένα σωρό καλούδια. Ήταν η τελευταία πράξη του Χαλιφάτου, ήτοι η εξέλιξη των εμίρηδων και σουλτάνων της αυτοκρατορίας. Επίσης, καταισχύνη από το ομαδικό ψιλολόγημα των εδαφών της από τους νικητές του πρώτου Μεγάλου Πολέμου. Και η απώλεια μιας απέραντης αυτοκρατορίας, με αντάλλαγμα το σώμα της Ανατολίας που θα περιείχε πάντως και Κούρδους. Ο Κεμάλ, ήταν εκείνος που κατάφερε πολύ γρήγορα, να ανακηρύξει την Δημοκρατία του, καταργώντας πολλά, από το φέσι έως το αραβικό αλφάβητο και έκαμε την Τουρκία κοσμικό κράτος. Με την βοήθεια των μπολσεβίκων, (διότι εμείς ακούγαμε

Επίμετρο. Το μεγαλύτερο διάστημα του 2011 ασχοληθήκαμε με τη σύνταξη μιας αναφοράς (η καλύτερη ορολογία καλύπτεται από τη λέξη «αφήγημα») σχετικής με την περίοδο 1912-2012, χωρίς να διστάσουμε να επεκτείνουμε μικρές έρευνες αρκετές δεκαετίες πριν από την απελευθέρωση. Η εξήγηση δεν είναι παράξενη. Δεν είμαι ιστορικός, δε γνωρίζω την τέχνη, έχω πολλές αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα αυτής της τέχνης, αλλά από την άλλη έχω δουλέψει πολλά χρόνια συγκεντρώνοντας βάσεις δεδομένων για ιστορικά αφηγήματα ή μυθιστορήματα. Θα μπορούσα να ισχυριστώ πως διάβασα περισσότερες εφημερίδες που συντάχθηκαν μεταξύ 1880 και 1940 παρά μεταγενέστερες. Σε κάθε περίπτωση, όταν μάθαινα τα πρώτα γράμματα, οι επιζώντες της πρώτης προσφυγιάς και η τύχη των στενών μου συγγενών ήταν στα οικογενειακά άλμπουμ και όχι σε ιστορικές μονογραφίες και δοκίμια. Πρόλαβα τη γιαγιά μου που παντρεύτηκε το 1912 και πολλούς συγγενείς γεννημένους πριν από το 1900. Οι αφηγήσεις τους δεν αποτελούσαν Θε