IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ώρα να σπάσει ο φαύλος κύκλος της διαφθοράς στην Ελλάδα. Ζητούνται ανοιχτά δεδομένα για την πολιτική ακεραιότητα  και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Τα ευρήματα της έρευνας των εταιριών Αbout People και Public Issue για λογαριασμό της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας, που ανακοινώθηκαν στις 9 Δεκεμβρίου 2020, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά της διαφθοράς, ανέδειξαν  ορισμένες βασικές διαστάσεις του φαινομένου της διαφθοράς στην Ελλάδα.   Σύμφωνα με τις απαντήσεις των πολιτών, το πολιτικό σύστημα, τα έργα και οι προμήθειες του δημοσίου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η δικαιοσύνη είναι οι τομείς με τη μεγαλύτερη έκθεση στη διαφθορά. Στην ίδια έρευνα, η ατιμωρησία των διεφθαρμένων, η αδιαφορία των κυβερνήσεων, τα κόμματα και οι πελατειακές σχέσεις, καθώς και η απουσία διαφάνειας στις δραστηριότητες των κρατικών οργανισμών, αποτελούν τους τέσσερις σημαντικότερους παράγοντες για την άνθηση της διαφθοράς, σύμφωνα με τους πολίτες, των οποίων η αισιοδοξία για την ανάσχεση των εν λόγω φαινομένω

 O Τοξότης, το κανόνι και η Τράπεζα Αττικής. Όταν το 1997 το ταμείο των μηχανικών (ΤΣΜΕΔΕ) αποκτούσε το 34% των μετοχών της Τραπέζης Αττικής, το Τεχνικό Επιμελητήριο έκανε πάρτι. Οι πανηγυρισμοί, συνοδεύτηκαν με δηλώσεις όπως, «επιτέλους ο μηχανικοί θα έχουν την τράπεζα τους», «θα παίρνουμε χαμηλότοκα δάνεια», «έφτασε η στιγμή να παρέμβουμε στην οικονομία» και άλλες. Με αυτήν την υπερφίαλη φιλοσοφία, πορεύθηκε η τράπεζα τα τελευταία είκοσι χρόνια, προσφέροντας απλόχερα χρηματοδοτήσεις σε κατασκευαστές και εργολάβους, που δεν τηρούσαν τους αυστηρούς τραπεζικούς κανόνες ακόμα και μετά το ξέσπασμα της κρίσης του παγκόσμιου και εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και με αυτήν την φιλοσοφία, η τράπεζα έγινε «φύλλο – φτερό» και η επένδυση του ΤΣΜΕΔΕ εξαϋλώθηκε. Κατά την διάρκεια της συγκυβέρνησης Τσίπρα – Καμένου, η τράπεζα Αττικής είχε αποκτήσει έναν άκρως σημαντικό ρόλο. Ο ρόλος αυτός εξυπηρετούσε την κυβέρνηση, στο να πετύχει δύο στόχους. Ο πρώτος στόχος, ήτα

 André Fougeron-The Cock Fighters  Μάρκος Αυρήλιος και «ανθρωπάκια της πολιτικής».   «Ένας χείμαρρος είναι η αιτία των πάντων και παρασύρει τα πάντα. Λοιπόν, τι γυρεύεις άνθρωπέ μου; Κάνε αυτό που απαιτεί από σένα η φύση, προχώρα αν σου δίνεται η δυνατότητα και μην κοιτάς δεξιά και αριστερά να δεις αν θα το μάθει κόσμος. Μην ελπίζεις στην πλατωνική Πολιτεία. Να είσαι ευχαριστημένος με την παραμικρή πρόοδο και να μην τη θεωρείς μικρή υπόθεση. Πόσο τιποτένια είναι και τούτα εδώ τα ανθρωπάκια της πολιτικής που θαρρούν ότι οι πράξεις τους είναι φιλοσοφημένες. Από μύξες άλλο τίποτε. Ποιος θα τους αλλάξει ιδέες; Και χωρίς να αλλάξουν ιδέες τι άλλο είναι παρά δούλοι που στενάζουν καθώς προσποιούνται ότι έχουν πειστεί και συναινούν; …Το έργο της φιλοσοφίας είναι απλό και σεμνό. Μην με παρασέρνεις στην αυθάδεια και έπαρση.»  Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, Θ΄ 29 Ο Μάρκος Αυρήλιος, ο φιλόσοφος αυτοκράτορας, στο προσωπικό του ημερολόγιο «Τα εις εαυτόν» καταγράφει τις σκέψε

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:  Η κυνική αφωνία του Κώστα Σημίτη.   Η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου επανέφερε στο προσκήνιο το πρόβλημα της διαπλοκής-διαφθοράς, το οποίο λειτούργησε και λειτουργεί σαν καρκίνωμα στο σώμα της Ελλάδας. Η διαπλοκή-διαφθορά είναι διεθνές φαινόμενο. Στην Ελλάδα, όμως, έχει προσλάβει γιγαντιαίες διαστάσεις, επειδή ουσιαστικά λειτούργησε στο πλαίσιο του τριγώνου πολιτική ελίτ – Μίντια – ολιγαρχία του χρήματος. Το αμαρτωλό αυτό τρίγωνο λειτούργησε σαν στυλοβάτης και όχημα της κλεπτοκρατίας. Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, ότι χρειάσθηκε να ξεπερασθούν όλα τα όρια για να δεήσει η Δικαιοσύνη να κινηθεί εναντίον έστω και πολιτικά «καμμένων χαρτιών», όπως ο Τσοχατζόπουλος και ο Παπαντωνίου. Η κάθε είδους προστασία και των τριών πλευρών του τριγώνου (ολιγαρχία του χρήματος, πολιτική ελίτ και μιντιάρχες) σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος είχε καταστεί περισσότερο κανόνας παρά εξαίρεση. Η εξάρτηση των κομμάτων και των πολιτικών από το πολιτικό χρήμα και από τα

ΟΛΟ ΜΕΛΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΓΑΝΙΤΑ ΤΙΠΟΤΑ Γιατί η υπόθεση Siemens εξακολουθεί να στοιχειώνει τον δημόσιο πολιτικό βίο.. Πώς ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης ζημίωσε 2 δισ. ευρώ το ελληνικό δημόσιο.. Γιατί η προσφυγή κατά του εξωδικαστικού συμβιβασμού θα τεκμηριώσει αν πράγματι η σκανδαλολογία δεν χρησιμοποιείται για επικοινωνιακά κομματικά οφέλη.     Για το σκάνδαλο της Siemens δεν χρειάζεται να πει και πολλά κανείς. Για αρκετούς, αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολίτευσης το οποίο έφερε στην επιφάνεια τον «υπόγειο» τρόπο που λειτουργούσε στη χώρα μας η γερμανική εταιρία για αρκετά χρόνια. Η Siemens, δωροδοκούσε έλληνες αξιωματούχους προκειμένου να αναλαμβάνει δημόσια έργα τα οποία μάλιστα ήταν και υπερκοστολογημένα. Η πραγματική τους αξία δηλαδή, ήταν κατά πολύ μικρότερη από το τίμημα που κλήθηκε να καταβάλλει το ελληνικό Δημόσιο με αποτέλεσμα η ζημία του, να ξεπερνά τα 2 δισ. ευρώ, όπως αναφέρεται στο σχετικό πόρισμα της Εξεταστικής Επιτροπής