IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1952.  Από τότε εξοπλίζεται αδιάκοπα με βαρύ οπλισμό ενισχύοντας τα ταμεία των “συμμάχων”. Σήμερα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο αριθμητικά Στρατό του ΝΑΤΟ. Οι αλόγιστοι εξοπλισμοί περιόρισαν το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας. Καθυστέρησε η  εκβιομηχάνιση και οι όποιες επενδύσεις έγιναν δεν ήταν αποδοτικές όσο έπρεπε. Μια παράλληλη πορεία ακολούθησε και η Ελλάδα.  Δεν μπόρεσε να επενδύσει στον ανθρώπινο παράγοντα, στις υποδομές και στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας.  Υπήρξε , όμως, συνεπέστατη στις υποχρεώσεις της έναντι της  “Συμμαχίας” . Ακόμα και τώρα,  χρεοκοπημένη και με πτωχευμένο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της , εκπληρώνει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της. Σε αντίθεση μάλιστα , με μεγάλες χώρες όπως η Γερμανία, η οποία κατά δήλωση του Αμερικανού Προέδρου χρωστά 300 δις στο ΝΑΤΟ! Φυσικά και οι δυο χώρες δεν είχαν καμία συμπαράσταση από τους “συμμάχους” την ώρα που τους είχαν ανάγκη.  Ενδεικτικό παράδειγμα η απόβαση των Τούρκων

 Τι επιδιώκει η τουρκική διπλωματία προς Ανατολάς. ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: (1) Ι. Μάζης:  Δεν αποκλείω απόβαση των Τούρκων στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. (2) Παραβιάσεις:  Η Πολεμική Αεροπορία σε κατάσταση ακήρυχτου πολέμου με  Τουρκία. (3) «Καυτό» Αιγαίο ως τις τουρκικές κάλπες; (4)  Τι προτείνει ο Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ Μανούσο Παραγιουδάκη για την τουρκική προκλητικότητα.    Η 28η Φεβρουαρίου είναι η προθεσμία που έθεσε ο Donald Trump στο Γενικό Επιτελείο των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ για να του υποβάλουν το σχέδιό τους για την κατάληψη της Ράκκα -οιονεί πρωτεύουσας των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στην ανατολική Συρία. Μία ημέρα νωρίτερα, έληγε η προθεσμία της αμερικανικής πλευράς προς την Τουρκία για την υποβολή σχεδίων συμμετοχής των τουρκικών δυνάμεων στην πορεία προς τη Ράκκα. Για τον ρόλο του επιτόπιου συμπολεμιστή των Αμερικανών στην επίθεση έναντι του Ισλαμικού Κράτους οι Τούρκοι διαγκωνίζονται με τις κουρδικές δυνάμεις του PYD (αδελφής οργάν

A handout picture provided by Turkish President Press office of Turkish President Recep Tayyip Erdogan (L) and US Vice President Joe Biden (R) for a meeting in Istanbul, Turkey, 23 January 2016. EPA, TURKISH PRESIDENT PRESS OFFICE, HANDOUT EDITORIAL USE ONLY/NO SALES  Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μπάιντεν ζήτησε από τον Τούρκο πρόεδρο Ταγιπ Ερντογάν, το περασμένο Σάββατο, να αλλάξει στάση όσον αφορά τις επιχειρήσεις κατά των Κούρδων στις πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας, αναφέρουν ΜΜΕ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μέσης Ανατολής. Μιλώντας κατά την άφιξή του στην Τουρκία, ο κ. Μπάιντεν είχε ασκήσει κριτική επίσης στην τουρκική κυβέρνηση σχετικά με την καταπάτηση της ελευθερίας του λόγου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Όταν πάνω από 1.000 ακαδημαϊκοί κατηγορούνται για προδοσία απλώς γιατί υπέγραψαν μια διακήρυξη, δεν δίδεται το κατάλληλο παράδειγμα», είπε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος και τόνισε πως η δέσμευση της Τουρκίας στα ανθρώπινα δικαιώματα αφορά και ενδιαφέ

Η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου είναι σασφής! Ο ένοικος του Λευκού Οίκου μιλώντας με τον τούρκο πρόεδρο επέμεινε ότι είναι ανάγκη η Άγκυρα να "σεβαστεί την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ". Λίγες ώρες αργότερα η Τουρκία ανακοίνωσε ότι «συνεχίζει» να αποσύρει τις δυνάμεις της από το Ιράκ. Συγκεκριμένα, το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας τόνισε "λαμβάνοντας υπόψιν τις ευαισθησίες της ιρακινής πλευράς... η Τουρκία θα συνεχίσει τη διαδικασία που έχει άρχισει για την αποχώρηση των στρατευμάτης τα οποία σταθμεύουν στην επαρχία της Μοσούλης", στο βόρειο Ιράκ. Το Ιράκ είχε απαιτήσει την Τρίτη την «πλήρη αποχώρηση» των τουρκικών δυνάμεων από το έδαφος της χώρας. Πολιτικοί αναλυτές υπογραμμίζουν ότι η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής θυμίζει γόρδιο δεσμό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν την δημιουργία ενός ανεξάρτητου ή έστω αυτόνομου Κουρδικού κρατιδίου στο Ιράκ, αλλά, ταυτόχρονα, επιθυμούν να διατηρήσουν καλές σχέσε

Τον περασμένο Δεκέμβριο γράφαμε, σε ανάλυσή μας δημοσιευθείσα σε αυτήν την φιλόξενη στήλη, ότι «απείρως προτιμώτερο και ορθότερο (από κάθε τυχοδιωκτική στρατιωτική ενέργεια της Δύσεως κατά του Ιράν) θα ήτο να παραδεχθεί η Δύσις, έστω και σιωπηρώς, το μοιραίον σφάλμα του 1953 και να επιδιώξει μία στρατηγική συνεννόηση με το Ιράν» (όρα Ηλία Ηλιόπουλου, «Η γεωπολιτική αξία του Ιράν και το "μοιραίο σφάλμα" του 1953 που ακόμη πληρώνει η Δύση» , . Και εκφράζαμε την πεποίθησή μας ότι «αυτό θα απέβαινε προς όφελος όλων των μερών – και της διεθνούς ασφαλείας και σταθερότητος. Πολλώ δε μάλλον σήμερα, που η περιοχή αλλά και η ανθρωπότητα ζει υπό την απειλή του εφιάλτη του ISIS, του ολοκληρωτικού ισλαμιστικού Frankenstein» (δυτικής κατασκευής, για να μη ξεχνιώμαστε!). Τονίζαμε δε με έμφαση ότι «το πρώτο - κατεπείγον - βήμα είναι η πλήρης άρση των κυρώσεων της Δύσεως κατά του Ιράν» (όρα ανωτέρω). 
 Οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδος δικαίωσαν τις εκτιμήσεις μας εκε