IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ταμείο Ανάκαμψης και ένα διπλό στοίχημα. Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει. Η Ελλάδα είναι από τους  κερδισμένους. Και έχει ευθύνη να ευοδωθεί αυτό το σχέδιο, στον εαυτό της αλλά και στην Ευρώπη. Εξηγούμαι. Μέσα στην επόμενη 7ετία έχουμε την ευκαιρία να απορροφήσουμε 30,5 δισ. από το Ταμείο Ανάκαμψης. Συνολικά, μαζί με τη μόχλευση, τα λεφτά του νέου ΕΣΠΑ και της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, τα κεφάλαια θα ξεπε

   ''Summum jus, summa injuria'' & " Αν η Ελλάδα ήταν μια σοβαρή      φιλελεύθερη     χώρα ''  ...   Η κρατική ΥΠΕΡΡΥΘΜΙΣΗ δεν οδηγεί μόνο 90χρονες στο κρατητήριο,  αλλά ολόκληρη την Οικονομία σε θανατική καταδίκη.  Κι αν δεν ήταν 90χρονη  αλλά 30χρονη;  Μια 90χρονη συνελήφθη γιατί πουλούσε καλτσοπαντόφλες που η ίδια έπλεκε. Κι όλοι έσπευσαν να κατακεραυνώσουν τη "βαρβαρότητα ” της αστυνομίας που αναγκάστηκε να εφαρμόσει τον νόμο, και όχι τη βαρβαρότητα του ίδιου του νόμου, ο οποίος θεωρεί παράνομη την πιο απλή και φυσική οικονομική πράξη: το να πουλάς κάτι που έφτιαξες. Αν η γιαγιά ήθελε να είναι νόμιμη θα έπρεπε να κάνει τα εξής: - Να βγάλει 5 φωτοαντίγραφα ταυτότητας - Να έχει μισθωτήριο ή υπεύθυνη δήλωση δωρεάν παραχώρησης ή τίτλο ιδιοκτησίας επαγγελματικής στέγης (πλήρη κυριότητα ή επικαρπία)  - Να φτιάξει σφραγίδα  - Να αγοράσει τριπλότυπο αυτογραφικό Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών - Να αγοράσει βιβλίο Εσόδ

«Το κυβερνών κόμμα [...] αποφάσισε πως, για άλλα δέκα χρόνια, η Ελλάδα θα είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη όπου ο πολίτης δεν θα έχει δικαίωμα επιλογής στην ανώτατη εκπαίδευση μέσα στη χώρα του. Το δικαίωμα αυτό θα συνεχίσει να το ασκεί εκτός Ελλάδος. Για άλλα δέκα χρόνια, οι νέοι θα σπουδάζουν στις γειτονικές χώρες, η προσέλκυση ξένων φοιτητών στην Ελλάδα θα είναι ανέκδοτο, λαμπροί επιστήμονές μας θα συνεχίζουν να διδάσκουν σε ξένα ΑΕΙ, τα κάθε λογής κολέγια θα αναγνωρίζουν, ελέω Ε.Ε., επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά δεν θα διακινδυνεύουν επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία. Το δημόσιο πανεπιστήμιο (περήφανο για τις εξαιρέσεις του) θα ασφυκτιά κάτω από τον αποπνικτικό έλεγχο και τον σχεδιασμό του κράτους, χωρίς δικαίωμα ανάπτυξης, συνεργασιών και ισότιμης συμμετοχής στον διεθνή ανταγωνισμό» Πό​​σο σοβαρή και αν είναι για την τριτοβάθμια εκπαίδευση η μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, υπάρχει κάτι ακόμη πιο κρίσιμο. Είναι οι λόγοι για τους οποίους η κυβέρνηση αρνήθη

  Έχει ο καιρός γυρίσματα! Το 1979-80, με την εκλογή της Θάτσερ στη Βρετανία και του Ρέιγκαν στις ΗΠΑ, άρχιζε η επέλαση ενός παγκόσμιου ρεύματος «νεοφιλελευθερισμού», που συντάραξε όλη την ανθρωπότητα, τερματίζοντας, μαζί με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τον (σύντομο κατά Χομπσμπάουμ) Εικοστό Αιώνα του Κρατισμού και του Κράτους Πρόνοιας, που είχε προηγηθεί. Αυτό το κύμα, ο «κύκλος» του νεοφιλελευθερισμού συνέβαλε, αλλά και ενισχύθηκε, από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του λεγόμενου «Υπαρκτού Σοσιαλισμού». Παρά τις πολύ μεγάλες παραχωρήσεις που έκαναν στους νεοφιλελεύθερους και τις «Αγορές», ιδίως με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, παραχωρήσεις η σημασία των οποίων δεν φάνηκε αμέσως, Γαλλία και Γερμανία διατήρησαν όλη αυτή την περίοδο αρκετά από τα χαρακτηριστικά του κράτους πρόνοιας, του κρατικού σχεδιασμού και παρεμβατισμού και ενός ουσιαστικά «σοσιαλδημοκρατικού» κοινωνικού συνεταιρισμού, που χαρακτήρισαν τον ευρωπαϊκό πυρήνα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σήμερα το δίπολο

     Το 2017 ο ΕΝΦΙΑ θα "καταπιεί τα παιδιά του". Σειρά στον αφανισμό έχουν αγορά ακινήτων (βαθύτερα) και τεχνικές –κατασκευαστικές εταιρείες. Θύματα πάνω από 2000 εργαζόμενοι (υπολογίζουν όσοι βλέπουν λουκέτο) και εκατοντάδες ελεύθεροι επαγγελματίες του χώρου. Η αποβιομηχάνιση του 2017 παραδίδει τα λουκέτα στη βιοτεχνία η οποία βγάζει από το παιχνίδι άλλες 3000 μονάδες. Τι συμβαίνει όμως στην Βουλγαρία του 2016-2017; Πριν συναντήσουμε τα χειρότερα, για την αποεπένδυση του 2017 και το άδειασμα της οικονομίας που προοιωνίζεται, (αντίθετα με την χθεσινή αρλουμπολογία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του υπουργού Οικονομίας Δ. Παπαδημητρίου για τις επενδύσεις) ας "ακούσουμε" την φωνή από την Βουλγαρία ενός Έλληνα μηχανολόγου-μηχανικού για το τι συμβαίνει μόλις δίπλα μας. "κύριε Κράλογλου  Με αφορμή το άρθρο σας "Υπομονή έρχονται και άλλα" (σ.σ. αναφέρεται στο χθεσινό σημείωμα μου) θέλω να σας πω ότι τα τελευταία 10 χρόνια εργάζομα