IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πώς νίκησε η Κούβα τον κορονοϊό.     Ο Covid 19 προκαλεί κρίση του συστήματος υγείας με αντίκτυπο σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ταυτόχρονα η καταπολέμηση και ο έλεγχός του συνιστούν ολοκληρωτική πρόκληση για κάθε κυβέρνηση. Όταν στις 11 Μαρτίου 2020 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε τον Covid-19 πανδημία, στην Κούβα είχαν διαγνωστεί τα πρώτα 3 περιστατικά που ήταν εισαγόμενα -αφορούσαν τουρίστες που επισκέπτονταν τη χώρα μας. Ήδη όμως, από τον Ιανουάριο, το 29ο Υπουργικό Συμβούλιο είχε εγκρίνει το εθνικό σχέδιο πρόληψης και αντιμετώπισης του Covid-19. Το σχέδιο αυτό που περιλαμβάνει 500 δράσεις και επικαιροποιείται συνέχεια και στο οποίο συμμετέχουν όλες οι κρατικές και κυβερνητικές υπηρεσίες καθώς και κοινωνικές και κοινοτικές οργανώσεις. Η εφαρμογή και ο έλεγχος του εθνικού αυτού προγράμματος βρίσκονται κάτω από την εποπτεία της Ειδικής Εθνικής Ομάδας με επικεφαλής τον Πρόεδρο της χώρας Μιγέλ Ντίας-Κανέλ. Η ομάδα αυτή συνεδριάζει καθημερινά για την αποτίμηση της κατάστασης της

Ο θάνατος του Φιντέλ Κάστρο σηματοδοτεί  το τέλος των μεγάλων προσωπικοτήτων της σοσιαλιστικής επανάστασης  - του ίδιου του σοσιαλιστικού οράματος που διαπέρασε και σφράγισε τον 20ό αιώνα. Σε όλο το μεγαλείο αλλά και στη διάψευσή του. Μεγαλείο, διότι αντιπροσωπεύει την εξέγερση των κολασμένων της γης και το όραμα μιας κοινωνίας ελεύθερης και εξισωτικής. Διάψευση, διότι το όραμα της απελευθέρωσης οδηγήθηκε σε ένα γενικευμένο αδιέξοδο, αφήνοντας την ανθρωπότητα γυμνή, χωρίς καθολικό απελευθερωτικό όραμα και στόχο. Πράγματι, για πρώτη φορά μετά τη γαλλική Επανάσταση, που εγκαινίασε τη διαδικασία των μεγάλων επαναστατικών ανατροπών,  η ανθρωπότητα ζει μια περίοδο χαμηλών προσδοκιών και απουσίας ενός καθολικού απελευθερωτικού οράματος . Η διαδρομή του Φιντέλ Κάστρο και της κουβανικής επανάστασης είναι απόλυτα χαρακτηριστική. Επρόκειτο για μια επανάσταση που ξεκίνησε ως μια απελευθερωτική εξέγερση ενάντια σε μια δικτατορία-μπανανία της Λατινικής Αμερικής, υπό τον Μπατίστα, στράφηκε

'' (...) Η Κουβανέζικη Επανάσταση ολοκλήρωσε τα εθνικοαπελευθερωτικά της προτάγματα. Στα σοσιαλιστικά της, όμως, εν πολλοίς την καθήλωσε ο βοναπαρτισμός της. Οπως τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Η αφαίρεση του παιγνιόχαρτου της ελευθερίας και του παιγνιόχαρτου της δημοκρατίας από την επαναστατική τράπουλα άφησε τις επαναστάσεις, αστικές και σοσιαλιστικές, ημιτελείς και ατελείς. Θεωρητικές δικαιολογίες και ιδεολογικές εξηγήσεις υπήρξαν πολλές. Η ζωή όμως απέδειξε ότι ο σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία όχι μόνον δεν ανελίσσεται ποτέ σε κομμουνισμό, αλλά ότι ασφαλώς εκπίπτει σε παρεκβατικά πολιτεύματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από τις διαβαθμίσεις αυταρχισμού, γραφειοκρατίας, ακόμα και τυραννίας (όπως στις περιπτώσεις Πολ Ποτ, Χότζα ή Τσαουσέσκου). Οταν η ΕΣΣΔ άρχισε να καταρρέει, ο αποξενωμένος από την τάχα εργατική εξουσία λαός δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για να υπερασπισθεί τον «σοσιαλισμό» της νομενκλατούρας. Αντιθέτως, στην Κούβα η λαϊκή υποστήριξη στην Επανάσταση υπή