IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

         Εργαζόμενη του Γηροκομείου Χανίων στο Tvxs.gr: «Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με αυτά που έκαναν στους ηλικιωμένους...» «Οι ηλικιωμένοι στο γηροκομείο Αγ. Σκέπη, προτιμούσαν τον θάνατο παρά να μένουν εκεί». Αυτός ήταν ο τίτλος του ρεπορτάζ του tvxs τον περασμένο Απρίλιο, στο οποίο περιέγραφαν συγγενείς θυμάτων και εργαζόμενοι, τα βασανιστήρια έως θανάτου που έζησαν στο ίδρυμα οι ηλικιωμένοι, αλλά και πρακτικές υφαρπαγής της περιουσίας τους. Σήμερα έχουμε 7 συλληφθέντες που κατηγορούνται για σύσταση και ένταξη σε εγκληματική ομάδα, για ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο και  ανθρωποκτονία και απόπειρα ανθρωποκτονίας διά παραλείψεως. Η  δικογραφία περιγράφει τον εφιάλτη των ηλικιωμένων και το δράμα των συγγενών με νούμερα:  293 άνθρωποι πέθαναν μέσα σε έξι χρόνια στα χέρια εκείνων που τους εμπιστεύτηκαν. Πάνω από 80 υποθέσεις θανάτων μόνο για τον πρώτο ενάμιση χρόνο. Το ποσοστό θανάτων ξεπερνά συχνά το 150% ενώ ο μέσος όρος σε άλλα ιδρύματα είναι 16-20%.  Στο οικονομικό μέρ

 ΕΥΡΩΠΗ: Η σφαγή των γερόντων! Η αστική δημοκρατία στη Δυτική Ευρώπη παραβίασε τη συνταγματική της αρχή περί ελεύθερης πρόσβασης στις υγειονομικές υπηρεσίες και  θυσίασε εν ψυχρώ χιλιάδες ανήμπορους ηλικιωμένους [ Το μήνυμα του επικεφαλής του ΠΟΥ στην Ευρώπη δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: «Μια αφάνταστη ανθρώπινη τραγωδία λαμβάνει χώρα στους οίκους ευγηρίας… Εως και το 50% των νεκρών από τη νόσο Covid-19 ήταν ένοικοι σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας» Στις 13 Απριλίου το 55,2% των θανάτων στην Ιρλανδία και το 49,4% στη Γαλλία (15 Απρ.) ήταν σε οίκους ευγηρίας. To ίδιο συνέβη στη Βρετανία, στην Ισπανία και στην Ιταλία, σ’ όλη σχεδόν τη Δυτική Ευρώπη. Η πρωτοφανής αυτή τραγωδία σε ευημερούσες Δημοκρατίες υποβάλλει σε πολλούς το ερώτημα μήπως οι δυτικές κυβερνήσεις βασίζονταν στην ευθανασία, γι’ αυτό και βρέθηκαν απροετοίμαστες στην αντιμετώπιση της επέλασης του κορωνοϊού; Ευτυχώς το ερώτημα δεν είναι δικό μας.   Το φαινόμενο δεν είναι περιστασιακό αλλά εγγίζει την ουσία τ

Ο Αινείας έχει στους ώμους του τον γέρο πατέρα του, τον ΑγχίσηΤου Federico Barocci (1535-1612), Ρώμη Γκαλερί Borghese (Archaeological And Art Museum) (Photo by DeAgostini/Getty Images) Ο Αινείας στο Μπέργκαμο ή  η αξία του επιχειρήματος της «επαρκούς μήκους ζωής» Η ηθική στην πανδημία.  Το υπαρξιακό και ανθρώπινο δίλημμα των ηλικιωμένων. Ο σεβασμός προς τους ηλικιωμένους γονείς μας είναι μια παλαιά ηθική αρχή, παγκόσμια, η οποία αποτελεί συγκροτητικό στοιχείο της λεγόμενης κοινής ηθικής.Υπάρχουν βέβαια οι εξαιρέσεις κάποιων αρχαίων εθίμων, όπως η περίπτωση της Ιαπωνίας με την εθελούσια αυτοθυσία των ηλικιωμένων της που εγκαταλείπονται σε κάποιο βουνό ώστε να πεθάνουν και να πάψουν να επιβαρύνουν τις οικογένειές τους (το θέμα διαπραγματεύεται η ταινία Η μπαλάντα του Ναραγιάμα ) ή το μοναδικό στον αρχαίο Ελλαδικό χώρο έθιμο, Κείον το νόμιμον , σύμφωνα με το οποίο στην αρχαία Κέα όποιος υπερέβαινε το εξηκοστό έτος της ηλικίας του «αυτεκωνιάζετο,» δηλαδή αυτοκτονούσε με κώνε

Από τη σύνταξη ζουν τα μισά νοικοκυριά στην Ελλάδα. Η σύνταξη παραμένει η κύρια πηγή εισοδήματος για τα μισά νοικοκυριά στην Ελλάδα, φαινόμενο που συνδέεται αφενός με τον μεγάλο πληθυσμό συνταξιούχων –2,55 εκατομμύρια, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία–, αφετέρου με το γεγονός ότι η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα και οι μισθοί την ίδια ώρα σε χαμηλά. Το στοιχείο αυτό, που προκύπτει από την τελευταία έρευνα εισοδήματος που πραγματοποίησε το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ (ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ), δείχνει αν μη τι άλλο ότι, παρά την έξοδο από τα μνημόνια, η δεκαετής οικονομική κρίση διατηρεί το αποτύπωμά της στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαιτέρως στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, τα οποία συνεχίζουν να βρίσκονται στο κατώφλι σοβαρών κοινωνικών και οικονομικών αβεβαιοτήτων. Διευκρινίζεται ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 2019 και στις αρχές Ιανουαρίου 2020, περίοδο κατά την οποία δεν είχαν διαφανεί οι οικονομικές επιπτώσεις από την εξάπλωση

Ο 20ος αιώνας μας κληροδότησε μια πρωτοφανή αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, που ήταν βεβαίως αποτέλεσμα της ιατρικής προόδου, της δημόσιας υγιεινής, της δημιουργίας υποδομών ύδρευσης και αποχέτευσης καθώς και στην ικανοποιητική σίτιση των ανθρώπων ακόμη και σε αρκετές υποανάπτυκτες χώρες. Μόνο στην Ινδία ο μέσος όρος ζωής εκτινάχθηκε από τα 32 χρόνια το 1947 στα 65 χρόνια σήμερα, αυξάνοντας ταυτόχρονα τον αριθμό των Ινδών άνω των 60 ετών από 19 εκατομμύρια το 1951 στα 177 εκατομμύρια το 2025. Centenarian Tsunami: Το «τσουνάμι αιωνόβιων» Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο 21ος αιώνας θα είναι ένας «γκρίζος» αιώνας, ένας αιώνας των ηλικιωμένων. Ο πλανήτης μας γίνεται όλο και πιο «γκρίζος», μιας και τα 2/3 όλων των ηλικιωμένων που έζησαν ποτέ ζούνε σήμερα. Και βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, καθώς αναμένεται ένα ολόκληρο «τσουνάμι αιωνόβιων» (Centenarian Tsunami), που θα σαρώσει τα ασφαλιστικά συστήματα ακόμη και των πλουσιότερων χωρών του κόσμου. Μέχρι το 2050

«Σεβάσου τους ηλικιωμένους, όταν είσαι νέος. Βοήθησε τους αδύναμους, όταν είσαι δυνατός. Ομολόγησε τα λάθη σου, όταν είσαι λάθος. Γιατί κάποια μέρα θα είσαι κι εσύ ηλικιωμένος, αδύναμος και λάθος». Αφότου η 1η Οκτωβρίου κάθε έτους καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα της Τρίτης Ηλικίας, οι ηλικιωμένοι βρίσκονται – έστω και για μια μέρα – στο προσκήνιο. Ακούγονται λόγια συμπάθειας και σεβασμού σε όσους ο χρόνος βαραίνει τους ώμους τους. Δεν λείπουν, βέβαια, και οι υπερβολές όσον αφορά το θαυμασμό προς τους ξωμάχους της ζωής, άσχετα αν αυτοί το μόνο που πέτυχαν στη ζωή τους ήταν απλά να επιβιώσουν, χωρίς να πετύχουν κάτι ξεχωριστό ή να αφήσουν κάτι δημιουργικό ως παρακαταθήκη στις επερχόμενες γενεές. Τότε αυτόματα έρχεται στην επιφάνεια το φιλοσοφικό ερώτημα, αν ο σεβασμός και ο θαυμασμός είναι κάτι που οφείλουμε σε κάποια πρόσωπα (γονείς, δάσκαλοι…), θεσμούς (στρατός…) ή σύμβολα (σημαία…) ή αν κερδίζεται και υποβάλλεται από τα αντικείμενα του σεβασμού και του θαυμασμού. Οι αρχαί