IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη που ετέθη σε ισχύ το 1992, η οποία καταργούσε τον αποκλειστικό έλεγχο του Δημοσίου σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και υποδομές όπως οι Σιδηρόδρομοι στο όνομα της συνεχούς διεύρυνσης της αγοράς που ήταν συνώνυμη τότε με τη ευημερία, πέρασε χωρίς συζήτηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στη συνέχεια σε εθνικό καθώς οι κυβερνήσεις κάθε χώρας συζητούσαν μόνον τον χρονικό ορίζοντα εφαρμογής ειλημμένων αποφάσεων. Μια παρόμοια διαδικασία θα ήθελε σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνήσεων της ΕΕ για τη Συνθήκη ΤΤΙΡ, τη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, την Ενιαία Αγορά Βόρειας Αμερικής και ΕΕ που αγγίζει το κοινωνικό κράτος και το εργασιακό πλαίσιο μέχρι την ποιότητα των καταναλωτικών προϊόντων, αλλά και αφοπλίζει τα κυρίαρχα κράτη απέναντι στις μεγάλες πολυεθνικές. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Σουλτς επέλεξε προχθές Τετάρτη να αναβάλει τη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια επικαλού...

Η δοκιμιογράφος Σούζαν Τζωρτζ καταγγέλλει στο βιβλίο της την κυριαρχία των «δι-εθνικών» εταιρειών πάνω στο παγκόσμιο εμπόριο, πέρα από κάθε έλεγχο. Και κυρίως τον έλεγχο των πολιτικών, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε κατάσταση πλήρους ανικανότητας. Η Ντελφίν Μπατό πίστευε πως ήταν υπουργός Οικολογίας. Φανταζόταν ότι οι δημοκρατικές εκλογές, τα θεσμικά όργανα της Δημοκρατίας, της είχαν εμπιστευθεί την εξουσία να αναλάβει δημόσια δράση προς όφελος του κοινού συμφέροντος, όπως επιθυμούσαν οι ψηφοφόροι του 2012. Πίστευε πως, ενισχυμένη με αυτή τη νομιμοποίηση, θα μπορούσε να αντιταχθεί κυρίως στις καταστροφικές γεωτρήσεις προς αναζήτηση σχιστολιθικού αερίου στη Γαλλία. Η νεαρή γυναίκα κατέρρευσε ένα πρωί, τον Ιούνιο του 2013, ανακαλύπτοντας ένα άρθρο στην εφημερίδα Les Échos, από το οποίο μάθαινε, και η Γαλλία μαζί της, ότι, σύμφωνα με τα λόγια ενός μεγάλου επιχειρηματία, ήταν μια «πραγματική καταστροφή» και ότι η «επιρροή της στην κυβέρνηση πρόκειται να περιοριστεί». Στο ...

(...) Ασφάλεια τροφίμων, υγεία, προδιαγραφές τοξικότητας, αλλά και ελευθερία στο Διαδίκτυο, προστασία των προσωπικών δεδομένων, ενέργεια, πολιτισμός, πνευματικά δικαιώματα, φυσικοί πόροι, επαγγελματική κατάρτιση, υποδομές του κράτους, μετανάστευση, όλοι οι κλάδοι δημόσιου ενδιαφέροντος θα υποτάσσονται στη λογική της αγοράς και του εμπορίου. Ετσι, η πολιτική αρμοδιότητα των εθνικών Κοινοβουλίων θα περιορίζεται στη διαπραγμάτευση με τις πολυεθνικές ή τους τοπικούς αντιπροσώπους τους για ήσσονα ζητήματα. (...) Οι εικόνες ανθρώπων, που ποδοπατούνται για ένα μαρούλι, εγγράφονται ως στίγμα στη συλλογική μας συνείδηση. Αλλά το αίσθημα ντροπής οξύνεται, όταν οι κυβερνώντες με περίσσιο θράσος ζητούν την ψήφο μας στο όνομα της σταθερότητας, όταν μιλούν για μεταρρυθμίσεις και αλλαγή νοοτροπίας, αναπαράγοντας, ταυτόχρονα, με παροχές και δήθεν «κοινωνικά μερίσματα» το πελατειακό κράτος, όταν οιμώζουν, εκτοξεύοντας εθνικιστικές κορόνες για τη Θράκη, ενώ, συγχρόνως, αποκρύπτουν...