IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η είδηση ότι ξεκίνησε η λειτουργία της «Τράπεζας των BRICS» πριν λίγες μέρες ήρθε σαν έκρηξη βόμβας υδρογόνου ανάμεσα στους κόλπους των ανθρώπων της αγοράς. Για τον απλό κόσμο η Τράπεζα των BRICS ακούγεται η εναλλακτική λύση στις «βάρβαρες» πρακτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), κάτι σαν «Σούπερμαν» που θα μας σώσει από τους «κακούς». Είναι όμως η «Τράπεζα των BRICS» εναλλακτική έναντι του ΔΝΤ και τι αλλάζει σ το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με την ίδρυσή της; Η «Τράπεζα BRICS», ή σωστότερα «Νέα Επενδυτική Τράπεζα» (New Development Bank), είναι αναπτυξιακή τράπεζα που δημιουργήθηκε από τις χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) με κεφάλαιο αξίας 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων και δυνατότητα αύξησης του κεφαλαίου σε ύψος 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η ιδέα για την ίδρυση της Τράπεζας δεν πηγάζει όπως πολλοί πιστεύουν από τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, ή τους Κινέζους, αλλά από την Ινδία η οποία πρότεινε τη δημιουργία της πριν 4 έτη, ενώ τον Ιούλ

(...) Σε καμμία περίπτωση η αμερικανική ελίτ δεν είναι διατεθιμένη να παραδώσει αμαχητί το πλεονέκτημα του δολαρίου.  Τα προεόρτια της «μάχης» αυτής ζούμε τον τελευταίο καιρό. Η πλέον αδίστακτη μερίδα της αμερικανικής ελίτ φέρεται να επιδιώκει πόλεμο ΤΩΡΑ:  TΩΡΑ που οι αντίπαλοί της είναι σχετικώς αδύναμοι στρατιωτικά, ΤΩΡΑ που ο πόλεμος θα φέρει, όπως γίνεται πάντα, τεράστια οικονομική ώθηση, ΤΩΡΑ έτσι ώστε η πιθανή νίκη των ΗΠΑ να οδηγήσει (με τον ένα τρόπο ή τον άλλο) σε διαγραφή των τεράστιων ποσών «χρεογράφων»  (αμερικανικών ομολόγων του δημοσίου) που κρατούν στα χέρια τους η Κίνα, η Ρωσία και ακόμα η Ιαπωνία και οι λοιπές χώρες του κόσμου – φυσικά και οι ευρωπαϊκές… Λόγω του καθαρά ωφελιμιστικού χαρακτήρα των δυτικών επιδιώξεων, η σύγκρουση αυτή διαφέρει καθαρά από τις παλαιότερες. Ολες οι μάσκες περί «ηθικών» και «δικαίων» που θα κληθεί ο μέσος πολίτης της Δύσης να προασπίσει έχουν πέσει.  Πρόκειται καθαρά για τον αγώνα της «Αυτοκρατορίας του Χρήματος»  να υπερασπισθεί τα

H εξωτερική πολιτική των HΠA μέχρι τώρα στηρίχθηκε στη γεωπολιτική θεωρία του Mάκιντερ, ότι αν η Eυρώπη ενωθεί με τη Pωσία θα δημιουργηθεί μια παγκόσμια δύναμη, η Eυρασία, η οποία θα υποτάξει τον υπόλοιπο κόσμο.  ΒΡΑΖΙΛΙΑ, ΡΩΣΙΑ, ΙΝΔΙΑ, ΚΙΝΑ, Ν. ΑΦΡΙΚΗ ΣΕ ΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΕΝΩΣΗ   Tο 2001 ο αποχωρών πρόεδρος της Goldman Sachs, οικονομολόγος Jim O' Neill, βάπτισε τις οικονομίες της Bραζιλίας, της Pωσίας, της Iνδίας και της Kίνας BRIC, χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο αυτό για να δηλώσει τη στροφή της παγκόσμιου οικονομικής δύναμης από τις ανεπτυγμένες οικονομίες των G-7 στις τέσσερις μεγάλες των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Σε αυτές προστέθηκε και η Nότιος Aφρική και έτσι έγιναν BRICS. Tο γκρουπ αυτό αντιπροσωπεύει το 46% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 20% του παγκόσμιου AEΠ . Tο συνολικό τους AEΠ είναι περίπου 15 τρισ. δολάρια, που είναι συγκρίσιμο με αυτό των HΠA και της E.E., αλλά ο ρυθμός αυξήσεώς του είναι εντυπωσιακά πολλαπλάσιος του καχεκτικού ρυθμού των ανεπτυγμ

1.    Το «μπραφ» των χωρών BRICS Μπορεί και να μην είναι τίποτα: Να είναι απλώς ένας άκυρος συναγερμός – μια μαζική αλλά παροδική μετακίνηση κεφαλαίων, από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες πίσω «στη Δύση». Τίποτα δηλαδή που το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, κάτω από την ενορχήστρωση των κεντρικών τραπεζών, να μην μπορεί να εξομαλύνει με νομισματικά εργαλεία ή χρόνο ή -όταν βρίσκει τα δύσκολα- με την τόλμη και τη γοητεία ενός κεντρικού τραπεζίτη. Από την άλλη, η πρόσφατη κορύφωση της εξόδου των διεθνών επενδυτών από τις χώρες BRICS μπορεί και να είναι το πρώτο κεφάλαιο του τελευταίου και πιο καταιγιστικού κύματος της κρίσης που ξεκίνησε το 2008. Ενα κεφάλαιο που θα κάνει εκείνες τις «οικογενειακές φωτογραφίες του G20» της «κοινής ανησυχίας και στόχων», αμέσως μετά τη Lehman Bros, να μοιάζουν πιο «ρομαντικές» κι από Βενετία του Μέλιτος ύστερα από διαζύγιο. Το γκρέμισμα των νομισμάτων αυτών των χωρών σε λίγους μόνο μήνες έχει πολλές αναφορές από την κατάρρευση του 1998. Και

Αποφεύγοντας την αυτοκτονία Tου Νικου Xρυσολωρα Αν και εδραιώνεται πλέον η πεποίθηση ότι οι αποφάσεις της πρόσφατης συνόδου κορυφής ελάχιστα συμβάλλουν στην εκτόνωση του άμεσου προβλήματος αναχρηματοδότησης των κρατικών χρεών, τουλάχιστον η γερμανική εμμονή έστρεψε την προσοχή μας σε ένα από τα κρισιμότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης μας: τη ραγδαία μετατόπιση οικονομικής ισχύος εκ Δυσμών προς Ανατολάς και από Βορρά προς Νότο και τις επικίνδυνες ανισορροπίες που εμφανίζονται στην πορεία εξέλιξης αυτού το φαινομένου. Σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ, το μέσο δημόσιο χρέος στις οικονομίες που συνθέτουν το περιβόητο αρκτικόλεξο «BRICS» (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) είναι 41,4% του ΑΕΠ. Στη δημοσιονομικά ενάρετη υποτίθεται Γερμανία είναι διπλάσιο, στην Ευρωζώνη συνολικά ακόμη περισσότερο και στην Αμερική 100%. Αν συνυπολογιστεί και το ιδιωτικό χρέος (μέγεθος εξίσου κρίσιμο, όπως έδειξε το παράδειγμα της Ιρλανδίας και της Ισπανίας), τότε η διαφορά απο