IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Ζάλευκος είχε πει ότι «οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης, μόνο τα μικρά ζωύφια παγιδεύονται». Ήταν ιδιαίτερά απαιτητικός στην αυστηρή εφαρμογή  των  νόμων, άσχετα με  την  κοινωνική  ή   θέση του καθενός. Αναφέρεται ότι όταν ο γιος του καταδικάστηκε σε τύφλωση για μοιχεία, ο   δε ζήτησε να μην εκτελεστεί η ποινή, πρότεινε όμως να αφαιρεθεί ένα μάτι από τον ίδιο και ένα από το γιο του ( Sepia Times via Getty Images) Μήπως έχει δίκιο ο Ζάλευκος; Δίκη Siemens: Δυσμενής εικόνα στη κοινή γνώμη για το εάν η δικαιοσύνη μπορεί να χειριστεί σοβαρές υποθέσεις με επώνυμους κατηγορούμενους. Ο Ζάλευκος, νομοθέτης στους Επιζεφύριους Λοκρούς Ελληνικής αποικίας στην Ιταλία τον 7ο Π.Χ. αιώνα, είπε «οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης, μόνο τα μικρά ζωύφια παγιδεύονται». Στην εποχή μας μεταφορικά και με άφθονα παραδείγματα, ως μεγάλα ζωύφια εννοούμε τους επωνύμους. Το 2014 μιλώντας σαν Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης στη Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής απάντησα σε σχετική ερ

Τροχαία δυστυχήματα, εγκληματικότητα και το πρόβλημα της αργής απονομής δικαιοσύνης. Επιβάλλεται η αναπροσαρμογή ολοκλήρου του πλαισίου απονομής της δικαιοσύνης για την σωστή λειτουργία των σκοπών της ποινής. Το πρόβλημα της ορθής και ταχείας απονομής της Δικαιοσύνης, «δικαίας δίκης» κατά το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ, είναι ίσως για τη χώρα μας το σοβαρότερο και πλέον δυσεπίλυτο με πολλαπλές επιπτώσεις στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο, αλλά και στο κυβερνητικό έργο, κυρίως όμως για τις προοπτικές της οικονομικής ανάπτυξης, της εμπέδωσης του κράτους δικαίου και της δημόσιας ασφάλειας. Το πρόβλημα δεν είναι μονοσήμαντο ούτε επιλύεται μόνο με την ψηφιοποίηση των δικαστικών υπηρεσιών, αλλά απαιτείται προς τούτο η ειλικρινής συνεργασία όλων των εμπλεκομένων στην απονομή της δικαιοσύνης τάξεων, που μέχρι τώρα δια των συνδικαλιστικών τους οργάνων δεν έδειξαν σχετικά δείγματα γραφής εμμένοντας στη διατήρηση των συνδικαλιστικών τους κεκτημένων. Επιπλέον απαιτείται τόλμη από την κυβέρνηση που για

Αφύπνιση και μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης.   Εχουν περάσει 26 μήνες από τον Μάιο 2018, όταν το αμερικανικό QMC έφερε στο φως το σκάνδαλο Folli Follie. Τα ευρήματα των ελεγκτών της Alvarez & Marsal προκάλεσαν σεισμικές δονήσεις πολύ πέραν της Ελλάδας, όλοι έτριβαν τα μάτια τους από την έκταση της λεηλασίας και τον τρόπο με τον οποίο γινόταν, κάτω από τη μύτη όλων των εμπλεκομένων αρχών. Πέρασαν και σχεδόν 18 μήνες αφότου ασκήθηκε η πρώτη ποινική δίωξη, μετά την πρώτη έρευνα που έκανε ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Κι όμως, για ένα σκαστό σκάνδαλο που δυσφημίζει την Ελλάδα και την ελληνική επιχειρηματικότητα διεθνώς, οι κατηγορούμενοι δεν κλήθηκαν σε απολογία παρά μόλις την περασμένη Τρίτη. Θα απολογηθούν στις 4 Σεπτεμβρίου – 28 μήνες μετά. Η καθυστέρηση είχε συνοδεία. Οι βασικοί κατηγορούμενοι, κινούμενοι με την άνεση που προσφέρουν τα λάφυρα μιας μεγάλης λεηλασίας, μπορούσαν ανεμπόδιστα να υπονομεύουν τις προσπάθειες διάσωσης της εναπομείνασας εταιρείας, να απειλούν

   Η αρνησιδικία και τα ευτράπελα της δικαιοσύνης. Ο Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως κ. Τάκης Πικραμμένος με την πείρα του σαν παλιός δικαστής  και  επίτιμος πρόεδρος του ΣτΕ σε χειμαρρώδη συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα εξέθεσε τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και πρόβαλε κάποιες σκέψεις του για την επίλυσή τους, που είναι μεν αξιόλογες, αλλά δεν μπορούν να εφαρμοσθούν άμεσα, γιατί απαιτείται προς τούτο συνταγματική αναθεώρηση, που μόνο μετά από μία δεκαετία  μπορεί να γίνει. Φυσικά οι απόψεις του  προκάλεσαν θύελλα  αντιδράσεων και διαμαρτυριών  κυρίως εκ μέρους των δικαστικών συνδικαλιστικών  ενώσεων, που έσπευσαν με ανακοινώσεις τους να αποδοκιμάσουν οτιδήποτε μπορεί και σε μακρινό μέλλον να αμφισβητήσει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα και προνόμια. Είναι βέβαιο ότι, όταν φθάσει η ώρα της υλοποίησης οποιασδήποτε προτάσεως βελτιώσεως της λειτουργίας της δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγει κεκτημένα δικαιώματα ή πρακτικές  θα δούμε τους δικαστές με τήβεννο στους δ

Κάποτε η Δικαιοσύνη στην κοινωνική συνείδηση εθεωρείτο φραγμός στην κοινωνική αυθαιρεσία, φραγγέλιο τιμωρητικό για την κοινωνική αμαρτία, φρουρός που προστάτευε την υγιή κοινωνία. Σήμερα από πολλούς γίνεται η ίδια αντιληπτή ως κοινωνικό καρκίνωμα, πηγή αυθαιρεσιών, αμαρτιών, ατασθαλιών. Όσα αποκαλύπτονται τον τελευταίο καιρό, ειδικά τις τελευταίες ημέρες, είναι δραματικά εύγλωττα, κραυγαλέα εκκωφαντικά: ανώτατοι εισαγγελικοί λειτουργοί, αντί να συνεργάζονται στην πάταξη της διαφθοράς, αλληλοϋπονομεύονται και αλληλοεξευτελίζονται, δικαστές παίζουν ασύστολα πολιτικά παιχνίδια στιγμές πολιτικά όχι ουδέτερες, χυδαίοι πολιτικοί συναλλάσσονται και ποδηγετούν –ή, πάντως, το επιχειρούν ανενδοίαστα- επίορκους ή επιρρεπείς σε αυτό φρουρούς της έννομης τάξης κοκ. Και καμία σοβαρή θεσμική πρόταση δεν κατατίθεται από πολιτικά υποκείμενα και άλλους θεσμικούς φορείς για εκρίζωση των δικαστικών παθογενειών που έχουν τέσσερις κατά βάση πηγές ή μορφές εκδήλωσης: α) Την ώσμωση της πολιτικής μ

Σκίτσο του  Ηλία Μακρή  Υπάρχει τρόπος να αντιδράσει η μεσαία τάξη και να ανατρέψει τους κλέφτες, που της ρουφάνε το αποτέλεσμα του κόπου της; Υπάρχει. Αλλά, για να γίνει πράξη αυτή η αντίδραση και να δώσει καρπούς χρειάζεται ένας παράγοντας: Μια μεσαία τάξη με συνείδηση πολιτών και όχι συνείδηση ραγιάδων. Μια μεσαία τάξη με ταξική συνείδηση. Τα πράγματα είναι απλά. Η μεσαία τάξη, όπως και όλοι οι πολίτες, φορολογούνται για συγκεκριμένους λόγους. Δεν φορολογούνται για να μαζεύει λεφτά η κάθε κυβέρνηση. Το προβλέπει το Σύνταγμα, δεν είναι θεωρία. Οι πολίτες φορολογούνται για να έχουν σχολεία και δασκάλους. Και δεν έχουν. Τα σχολεία είναι κρύα, σαράβαλα, ασυντήρητα, ανασφαλή. Και οι δάσκαλοι είναι ανεπαρκείς. Και σε αριθμό και σε απόδοση σε μεγάλο βαθμό. Οι πολίτες φορολογούνται για να έχουν νοσοκομεία, γιατρούς, νοσηλευτές, υλικά και φάρμακα. Και δεν έχουν. Τα νοσοκομεία είναι μισοερειπωμένα, με υποδομές απαρχαιωμένες, υλικά που παλιώνουν σε αποθήκες, γιατρούς κακ