IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Γιατί η Ουκρανία αυτοκτονεί δημογραφικά. Η Ουκρανία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρώπης μετά τη Ρωσία. Είναι επίσης η δεύτερη φτωχότερη, μετά τη Μολδαβία, χώρα της Ευρώπης, με όρους κατά κεφαλήν εισοδήματος. Πράγμα που πιθανότατα εξηγεί και το ότι διαθέτει το πιο προβληματικό προφίλ από δημογραφικής απόψεως, όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και πέραν αυτής. Η συρρίκνωση του ουκρανικού πληθυσμού έχει τρεις πηγές: τη μείωση των γεννήσεων, την πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης (λόγω περιβαλλοντικής μόλυνσης, υποβάθμισης του συστήματος περίθαλψης, κακής διατροφής, αυτοκινητιστικών δυστυχημάτων, μεγάλης διάδοσης του καπνίσματος και του αλκοόλ) την μετανάστευση προς το εξωτερικό. Πρόκειται για τάσεις οι οποίες χαρακτηρίζουν, με διακυμάνσεις, όλη την μετασοβιετική τριακονταετία της ουκρανικής ιστορίας. Από το 1993 ο πληθυσμός της Ουκρανίας μειώνεται κατά 150.000 έως 350.000 άτομα κάθε χρόνο και το 2007 η χώρα είχε τον τέταρτο ταχύτερο ρυθμό πληθυσμιακής συρρίκνωσης παγκοσμίως. Σύμφ

Η πτώση του τείχους του Βερολίνου, τον Νοέμβριο του 1989, πανηγυρίστηκε στη Δύση ως θρίαμβος της ελευθερίας και αρχή «μετάβασης στην δημοκρατία, την αγορά και την ευημερία», οδηγώντας εν τέλει και στην ένταξη έντεκα χωρών της Αν. Ευρώπης στην ΕΕ. Βεβαίως δεν έλειψαν οι επικριτικές φωνές των διαφωνούντων, που μίλησαν για «προσάρτηση» της Αν. Γερμανίας από τη Δυτική, ή για ένα «νέο τείχος του χρήματος» που χωρίζει τώρα την ανατολή και τη δύση της ηπείρου, κατά την έκφραση του Ζαν Πιερ Σεβενεμάν, ιστορικής μορφής του γαλλικού σοσιαλισμού. Ο μαρξιστής «οικονομολόγος της ανάπτυξης» Σαμίρ Αμίν μίλησε για τη δημιουργία μιας υπανάπτυκτης και εκμεταλλευόμενης ευρωπαϊκής περιφέρειας, το αντίστοιχο της Λατινικής Αμερικής για τις ΗΠΑ. Οι φωνές αυτές όμως καλύφθηκαν τότε και αργότερα από τον άνευ προηγουμένου ορυμαγδό των οπαδών του «τέλους της Ιστορίας» και της «ευτυχούς παγκοσμιοποίησης». Μόνο με την κρίση της ΕΕ το 2009, μια κρίση στην οποία πολλοί θεωρούν ότι συνέβαλε αποφασιστικά