IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Εντός μίας εβδομάδας, στα δύο σημαντικότερα κέντρα του απόδημου Ελληνισμού, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία, η ομογένεια απέκτησε νέα εκκλησιαστική ηγεσία – και στις ιδιαίτερες συνθήκες της Διασποράς η σημασία του γεγονότος δεν περιορίζεται στο ποιμαντικό πεδίο. Παρά την ύπαρξη δομών όπως το ΣΑΕ, οι κατά τόπους Αρχιεπισκοπές και Μητροπόλεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξακολουθούν, ιδίως εκτός Ευρώπης, να αποτελούν τα κύρια σημεία αναφοράς και οργάνωσης των αποδήμων. Επ' αυτού οι επιλογές του Φαναρίου παραμένουν καθοριστικές, παρά την προσπάθεια κοσμικών παραγόντων να τις επηρεάσουν. Η εκλογή από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου του μητροπολίτη Προύσης Ελπιδοφόρου ως νέου Αρχιεπισκόπου Αμερικής , στη θέση του παραιτηθέντος Δημητρίου Τρακατέλλη, όπως και η ανάδειξη προηγουμένως του Χριστουπόλεως Μακαρίου σε Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, αποτελούν έτσι σημείο τομής. Τα κριτήρια του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν είναι δύσκολο να διαγνωσθούν. Φέρνει στο προσκήνιο μια γε

 Ο επί 34 χρόνια καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και διευθυντής του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Μεταβολικής Μηχανικής του ΜΙΤ, με 450 δημοσιεύσεις και 50 διπλώματα ευρεσιτεχνίας κ. Γρηγόρης Στεφανόπουλος. Μετατρέπει μικρόβια σε μικρά χημικά εργοστάσια για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, από φάρμακα μέχρι καύσιμα και μάλιστα με πολύ μικρή περιβαλλοντική επιβάρυνση. Επεμβαίνει στον μεταβολισμό των μικροοργανισμών για να δημιουργήσει ουσίες που ήταν αδύνατο να παραχθούν στο παρελθόν. Ο Γρηγόρης Στεφανόπουλος, επί 34 χρόνια καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και διευθυντής του Εργαστηρίου Βιοπληροφορικής και Μεταβολικής Μηχανικής του ΜΙΤ, με ακαδημαϊκή καριέρα σε Χάρβαρντ, Τεχνολογικό Ινστιτούτο Καλιφόρνιας, Κέμπριτζ, ΕΤΗ Ζυρίχης, με 450 δημοσιεύσεις και 50 διπλώματα ευρεσιτεχνίας, περιγράφει στην «Κ» τον θαυμαστό κόσμο των εργαστηρίων του φημισμένου Ινστιτούτου. Και μιλάει για τα «ελατήρια » που ωθούν στην αριστεία και στη διάκριση –ο

 Άγιος Γεώργιος-  Des Moines, Iowa, Η.Π.Α.  (*) Π​​όσο στο καχεκτικό, μεταπρατικό μας κρατίδιο όσο και στην αχανή διασπορά της αποδημίας, η ελληνικότητα θα μπορούσε να διασωθεί μόνο σαν κοσμοπολίτικη ποιότητα-πρόταση πολιτισμού που ενδιαφέρει πανανθρώπινα. Ποτέ σαν υπηκοότητα, και μάλιστα κράτους μιμητικού, που και στη μίμηση αποτυχαίνει ταπεινωτικά. Πρόταση πολιτισμού σημαίνει: «νόημα» ζωής σαρκωμένο σε «τρόπο» βίου, δηλαδή κάτι που δεν προκύπτει από την ατομική συμμόρφωση με ιδεολόγημα ή με ορθολογικές προστακτικές. O πολιτισμός είναι πάντοτε κοινωνικό γεγονός, σαρκώνεται πάντοτε σε θεσμούς και λειτουργίες αυτοδιαχείρισης της συλλογικότητας, διασώζει τον πολιτισμό κάθε κοινωνούμενη πρακτική: η γιορτή, ο χορός, το τραγούδι, η κουζίνα, το καφενείο ως κατάλοιπα της «Aγοράς». Oλοι οι παραπάνω άξονες πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και κοινωνικής συνοχής, ταυτότητας και συνέχειας του Eλληνισμού, υπονομεύθηκαν σκόπιμα και προγραμματικά από τον βίο του μεταπρατικού μας κρατιδί

  Ο διάσημος Ισπανός αρχιτέκτονας παρουσιάζει τα σχέδιά του για την ανοικοδόμηση του ελλην- ορθόδοξου ναού του Αγίου Νικολάου, που είχε καταστραφεί εντελώς την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 Ο Σαντιάγο Καλατράβα, ο σούπερ σταρ της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, αλλάζει το τοπίο στους Δίδυμους Πύργους. Από τη μια σχεδίασε το τεράστιο «Oculus» για τον σταθμό του μετρό, με μια εντυπωσιακή, αέρινη είσοδο η οποία θυμίζει πουλί που πετάει - ίσως το περιστέρι της ειρήνης. Από την άλλη τον μικρό, ιδιαίτερα ξεχωριστό, ναό του Αγίου Νικολάου, που είχε καταστραφεί ολοσχερώς από την κατάρρευση του Νότιου Πύργου του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου κατά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Aπό σήμερα και μέχρι τις 24 Οκτωβρίου μπoρούμε να δούμε στο κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη την έκθεση «Η ανοικοδόμηση του ελληνορθόδοξου ναού του Αγίου Νικολάου στο «Σημείο Μηδέν»», που αποκαλύπτει βήμα βήμα τα στάδια της αναδημιουργίας αυτού του τοπόσημου μέσα από τρεις αρχιτεκτον

 Για αρκετούς στην Ελλάδα το «πάγωμα» της ομόφωνης υιοθέτησης του ψηφίσματος για την ελληνική ανεξαρτησία από την αμερικανική Γερουσία δεν είναι μια σοβαρή υπόθεση. Γνωρί­ζω ανθρώπους που γέλασαν και ειρωνεύτηκαν το γεγονός ότι οι ομογενείς επιμένουν να κερδίζουν τέτοιου είδους ψηφίσματα για τις εθνικές επετείους. Θεωρώ μεγάλη υπόθεση, και τη διακήρυξη του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, και τα ψηφίσματα της Βουλής και της Γερουσίας. Λοιπόν είναι μια σοβαρή υπόθεση και το «πάγωμα» πρέπει να προβληματίσει όλους όσοι εμπλέκονται. Την ελληνική διπλωματία και την ελληνική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, την ελληνική κυβέρνηση, την Ομογένεια και τον πολιτικό κόσμο γενικότερα. Διότι απουσίασε ο αναγκαίος συντονισμός, επειδή το υπουργείο Εξω­τερικών και ο Ελληνας πρέσβης στην αμερικανική πρωτεύουσα έσπευσαν να κρύψουν το θέμα από την Ομογένεια επειδή φοβήθηκαν κυβερνητική κρίση, επειδή έπρεπε να εξηγηθεί στον γερουσιαστή Νταν Κοτς, έναν υπερσυντηρητικό φιλότουρκο πολιτικό, ότι ο υπουργός Αμυ

Two Greek immigrants Ivan Silvenberg and Georgia Taxaki created the touching video entitled “What it means to be Greek.” The video lasts for about 12 minutes and it gives us insight on what it means to be Greek. The creators of the video were born and live in Chicago. Nine Greeks shared their perspectives on what it means to have Greek roots. The video is very popular on Internet and it was created for the event “ Coming Together in Skokie: A Celebration of Greek Culture 2013.” The festival focused on Greek culture. Skokie is a suburb of Chicago, and its population according to the last census is 60,000. 

Μερικοί άνθρωποι μπορούν και κάνουν τη διαφορά, φτάνει να υπάρχουν τα μέσα, η βούληση και η διάθεση. Χρειάζεται μόνο μία απόφαση που πηγάζει από την ανάγκη για προσφορά προς τον συνάνθρωπο και την πατρίδα. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την οικονομική κρίση, που κτύπησε πριν από τρία χρόνια την Ελλάδα και πρόσφατα την Κύπρο, απουσίασαν (και συνεχίζουν να απουσιάζουν) οι πλούσιοι, που δεν θα δανείσουν, αλλά θα ευεργετήσουν. Και είναι ένα θέμα που το θυμίζουν οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ στους συνομιλητές τους. Το περασμένο Σάββατο ένας αθόρυβος ομογενής επιχειρηματία ς, ο Νίκος Μούγιαρης , έκανε πάλι τη διαφορά, με τη χρηματική προσφορά του στο Πανεπιστήμιο Rutgers της Νέας Υερσέης, με την οποία διασώζεται η «Εδρα Ελύτης» και εξασφαλίζεται η συνέχεια του Προγράμ­ματος Ελληνικών Σπουδών. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου ο ίδιος, έσπευσε όταν πληροφορήθηκε πως η «Εδρα Ελύτης» χρειαζόταν ενίσχυση. Απευθυνόμενος στους Ελληνες φοιτητές, που οργάνωσαν εκδήλωση για να τον ευχαριστήσουν, ο κ. Μ

Στο τέταρτο ταξίδι μου στη Νέα Υόρκη, αξιώθηκα να επισκεφθώ το Ελις Αϊλαντ. Στο πλοίο, Γιαπωνέζες ντυμένες χάι-τεκ Μπάρμπι φωτογραφίζονταν αδιάκοπα. Περιπλανηθήκαμε με δέος στις απέραντες αίθουσες και στα φωτογραφικά τεκμήρια, φουστανελάδες με μουστάκες, Εβραίοι χασιδίτες, μαντιλοδεμένες Βαλκάνιες με σαλβάρια. Κάθισα στον υπολογιστή να βρω στα αρχεία τα ίχνη του παππού μου, που είχε φτάσει εδώ έναν αιώνα πριν από μένα, μετανάστης και όχι περιηγητής. Τον βρήκα. *** Τη 14η Μαρτίου 1911, ο παππούς μου Γεώργιος (Γιώρης) Ξυδάκης αποβιβάστηκε από το υπερωκεάνιο «Πατρίς», της Εθνικής Ατμοπλοΐας της Ελλάδος, στο Ελις Αϊλαντ της Νέας Υόρκης. Ηταν 29 ετών. Τον παρέλαβε ο αδελφός του Νικηφόρος και αναχώρησαν για το Spokane, Washington, στο βορειοδυτικό άκρο της αμερικανικής ηπείρου. Μου τύπωσαν τη σχετική σελίδα από το κατάστιχο. Spokane, Washington. Τι να έκανε εκεί το 1911; Τόπος για κυνηγούς και χρυσοθήρες. Πού δούλεψε, πώς ζούσε; Ορυχεία, υλοτομία, σιδηρόδρομοι; Λίγο